Limanda aspera

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Limanda aspera
Limanda áspera

Debuxo de Limanda aspera de 1906
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Clase: Actinopterygii
Subclase: Neopterygii
Infraclase: Teleostei
Superorde: Acanthopterygii
Orde: Pleuronectiformes
Suborde: Pleuronectoidei
Familia: Pleuronectidae
Subfamilia: Pleuronectinae
Xénero: Limanda
Especie: L. aspera
Nome binomial
Limanda aspera
(Pallas, 1814)

Limanda aspera é un peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, familia dos pleuronéctidos e subfamilia dos pleuronectinos,[1] unha das seis que integran o xénero Limanda,[2], que é coñecido en galego como limanda áspera.[3]

É un peixe mariño, demersal, oceanódromo, de importancia comercial, de até 49 cm de lonxitude, que habita sobre fondos areosos pouco profundos nas costas do Pacífico norte, desde as de Corea e do mar do Xapón até as do mar de Okhotsk, o mar de Bering e as da costa occidental da illa de Vancouver, na Columbia Británica (Canadá).

Taxonomía[editar | editar a fonte]

Descrición[editar | editar a fonte]

A especie foi descrita en 1814 polo zoólogo alemán, residente en Rusia, Peter Simon Pallas, baixo o nome de Pleuronectes asper.[1]

Sinónimos[editar | editar a fonte]

Ademais de polo nome actualmente válido, e polo orixinario que lle deu Pallas, a especie coñécese tamén polo sinónimo Limanda asprella Hubbs, 1915.[1]

Etimoloxía[editar | editar a fonte]

O nome limanda, que Linneo empregou como nome específico (e que despois adoptou Gottsche para o xénero por el creado, e no que actualmente se sitúa esta especie) é un termo do latín científico tirado do francés limande "limanda", que á súa vez deriva do francés antigo lumande, e este do latín lima, "lima" (utensilio dos carpinteiros), ao que lle engadiu o sufixo -ande; estes peixes serían así denominado a causa da rugosidade da súa pel, no sentio de que era 'boa para limar'.[4][5]

O nome específico, asperus é un substantivo do latín científico derivado do adxectivo latíno, asper, -ĕra, -ĕrum, á súa vez derivado do verbo aspero, "poñer áspero", "poñer rugoso",[6] en alusión á pel rugosa típica da cara superior das especies do xénero Limanda.

Características[editar | editar a fonte]

Fotografía de Limanda áspera cunha cinta métrica, para comprobar o seu tamaño.

A limanda áspera ten un corpo deprimido, ovalado; a boca é pequena, co fociño pouco pronunciado; os seus ollos son moderadamente grandes e están moi próximos entre si.[7][8]

A máxima lonxitude rexistrrada da especie foi de 49 cm,[9] aínda que o tamaño medio dos espécimes capturados é de 33,5 cm.[10]

O peso máximo rexistrado alcanzou 1,7 kg.[11]

A columna vertebral está formada por de 39 a 40 vértebras. A aleta dorsal está sostida por de 61 a 69 raios, e a anal por de 48 a 58 raios. A aleta dorsal orixínase por riba da parte posterior do ollo superrios. A aleta caudal é arredondada, e as pectorais rematan en punta.[7]

A coloración da cara superior do corpo vai da verde oliva á parda, con manchas escuras; as aletas dorsal e anal son amareladas en ambos os lados do corpo, con tenues bandas escuras e unha estreita liña escura na base.[7][8]

O corpo está recuberto de escamas ásperas en ambos os lados do corpo.[7][8]

Bioloxía[editar | editar a fonte]

Cara superior ou pigmentada.
Cara inferior ou cega.

Hábitat e distribución[editar | editar a fonte]

Limanda aspera é un peixe mariño, demersal, oceanódromo, que habita sobre fondos areosos pouco profundos nas costas do Pacífico norte, desde as de Corea e do mar do Xapón até as do mar de Okhotsk, o mar de Bering e do Barkley Sound, accidente mariño localizado na costa occidental da illa de Vancouver, na Columbia Británica (Canadá).[12]

Papel no ecosistema[editar | editar a fonte]

A limanda áspera ocupa un nivel trófico moderadamente alto na cadea alimentaria.[7][8]

Alimentación[editar | editar a fonte]

A dieta dos adultos consiste principalmente en organismos zoobentónicos, como vermes poliquetos, anfípodos, así como hidrozoos, moluscos e ofiúras.[7][8][13]

Predadores[editar | editar a fonte]

Pola súa parte, a limanda áspera sofre depredación por parte de peixes como algúns da familia dos cotíidos, do halibut do Pacífico (Hippoglossus stenolepis), o bacallau do Pacífico (Gadus macrocephalus) e a palmeta do Pacífico (Atheresthes stomias).[7][8]

Lonxevidade[editar | editar a fonte]

A idade máxima rexistrada é de anos .[14]

Pesca e usos[editar | editar a fonte]

Pesca[editar | editar a fonte]

Limanda aspera é obxecto de pesca comercial nas áreas de pesca 61 e 67 (Pacífico noroeste e nordeste, respectivamente).[3] As súas capturas efectúanse sobre todo con artes de arrastre. Nas décadas de 1960 e 1970 recuperáronse altas taxas de pesca, e na actualidade considérase non se considera que a especie non está sometida a sobrepesca; a súa biomasa no mar de Bering estímase que é alta e estábel, por riba do seu nivel de mantemento da poboación.[8]

As súas capturas medias entre 1998 e 2010 foron de 94.000 t, cun récord de 148.894 t en 2008, que representou a captura anual máis alta en 11 anos.[8]

Uso[editar | editar a fonte]

A limanda áspera comercialízase conxelada, e consómese frita, asada ao forno ou en microondas.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 Limanda aspera (Pallas, 1814) no WoRMS.
  2. Limanda Gottsche, 1835 no WoRMS.
  3. 3,0 3,1 Lahuerta Mouriño, Fernando e Francisco X. Vázquez Álvarez (2000): Vocabulario multilingüe de organismos acuáticos. Santiago de Compostela: Xunta de Galicia / Termigal. ISBN 84-453-2913-8, p. 82.
  4. "Limande". Trésor de la Langue Française informatisé. Consultado o 2021-03-16. 
  5. Webster's New International English Dictionary. Webster. 2012.
  6. áspero, -ra no DRAE.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 Limanda aspera (Pallas, 1814) en FishBase.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 8,7 Yellowfin Sole (Limanda aspera) en FishWatch. National Marine Fisheries Service.
  9. Fadéev, N. S. (1971): Biology and fisheries of the Pacific Ocean flatfishes. Vladivostok, Russia: Dal'izdat.
  10. Bykov, V. P. (1983): Marine Fishes: Chemical composition and processing properties. New Delhi, India: Amerind Publishing Co. Pvt. Ltd.
  11. Fadéev, N. S. (2005): Guide to biology and fisheries of fishes of the North Pacific Ocean. Vladivostok, Russia: TINRO-Center.
  12. Craig, P. C. (1984): "Fish use of coastal waters of the Alaskan Beaufort Sea: a review. Trans. Am. Fish. Soc. 113 (3): 265-282.
  13. Hart, J. L. (1973): "Pacific fishes of Canada". Bull. Fish. Res. Board Can. 180.
  14. Munk, K. M. (2001): "Maximum ages of groundfishes in waters off Alaska and British Columbia and consideration of age determination". Alaska Fish. Res. Bull. 8 (1): 12-21.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Burton, Maurice & Robert Burton (1984): Encyclopedia of Fish. Saint Louis, EE.UU: BPC Publishing. ISBN 0-7064-0393-2.
  • Cooper, J. A. & F. Chapleau (1998): "Monophyly and intrarelationships of the family Pleuronectidae (Pleuronectiformes), with a revised classification". Fish. Bull. 96 (4): 686-726.
  • Nelson, Joseph S. (2006): Fishes of the World. Nova York: John Wiley & Sons, Inc. ISBN 0-471-25031-7.
  • van der Land, J.; Costello, M. J.; Zavodnik, D.; Santos, R. S.; Porteiro, F. M.; Bailly, N.; Eschmeyer, W. N. & Froese, R. (2001): "Pisces", en: Costello, M. J. et al. editores: European register of marine species: a check-list of the marine species in Europe and a bibliography of guides to their identification. París: Collection Patrimoines Naturels, 50. Muséum national d'Histoire naturelle. ISBN 2-85653-538-0.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]