Leopardus tigrinus
Leopardus tigrinus | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Leopardus tigrinus | |||||||||||||||||||
Estado de conservación | |||||||||||||||||||
Vulnerable[1] | |||||||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||||||
Leopardus tigrinus Schreber, 1775 | |||||||||||||||||||
Área de distribución de Leopardus tigrinus
| |||||||||||||||||||
Subespecies | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Sinonimia | |||||||||||||||||||
|
Leopardus tigrinusus é unha especie de mamífero carnívoro da suborde dos feliformes, familia dos félidos, subfamilia dos felinos, unha das nove (ou dez, segundo os autores),[2] integradas no xénero Leopardus.[3]
Taxonomía
[editar | editar a fonte]Descrición
[editar | editar a fonte]A especie foi descrita en 1775 polo naturalista alemán Johann Christian Daniel von Schreber, nun traballo publicado en Die Säugethiere, 2 (15): pl. 106[1775]; véxase tamén o texto, en 3 (23):396[1777].[3]
Sinónimos
[editar | editar a fonte]Subespecies
[editar | editar a fonte]Segundo MSW, recoñécense as seguintes catro subespecies:[3]
- Leopardus tigrinus tigrinus Schreber, 1775
- Leoparus tiginus guttulus Hensel, 1872
- Leopardus tigrinus oncilla Thomas, 1903
- Leopardus tigrinus pardinoides Gray, 1867
Nota taxonómica
[editar | editar a fonte]A subespecie Leopardus tigrins guttulus hoxe está considerada como unha especie diferente, Leopardus guttulus (Hensel, 1872),[7] En 2013 propúxose asignar a poboación do sur do Brasil na nova especie L. guttulus, xa que se comprobou que non se cruzaba coa poboación de L. tigrinus no nordés deste país.[8]
Características
[editar | editar a fonte]Leopardus tigrinus aseméllase a Leopardus wiedii e a L. pardalis,[9] pero é máis pequeno, e cun corpo mais esvelto e co fociño máis estreito.
Alcanza unha lonxitude de cabeza e tronco de 39 a 759 cm, cunha cola de 20 a 42 cm de longo. [10] A altura na cruz oscila entre os 22 e os 30 cm.[11] Aínda que é algo máis longo que un gato doméstico medio, Leopardus tigrinus é xeralmente máis lixeiro, e a súa masa corporal varía entre 1,5 e 3 kg.[12]
A súa pelaxe é grosa e suave, de coloración que vai da parda clara á ocre escura, con numerosas rosetas mouras no dorso e nos flancos. As partes inferiores son pálidas con manchas escuras, e a cola está anelada. A parte posterior das orellas é negra con ocelos. As rosetas son negras ou pardas, abertas no centro e de forma irregular. As patas teñen puntos negros de tamaño mediano, que se estreitan a puntos máis pequenos na parte inferior.[13]
Hábitat e distribución
[editar | editar a fonte]Hábitat
[editar | editar a fonte]Leopardus togrinus encóntrase nunha ampla gama de hábitats, desde terras baixas semiáridas até bosques de montaña, en Costa Rica, Panamá e na metade norte de América do Sur,[1] normalmente en cotas altas, pero pode tamén adaptarse en zonas máis baixas.
Distribución
[editar | editar a fonte]Das tres subespecies actualmente válidas, unha delas está en perigo de extinción, Leopardus tigrinus oncilla, endémica de Centroamérica, estimándose que só quedan agúns exemplares en Costa Rica.[3]
Leopardus tigrinus pardinoides encóntrase no oeste de Venezuela, en Colombia, Ecuador e o Perú.
Leopardus tigrinus tigrinus habita no leste de Venezuela, na Güiana e no nordeste do Brasil.
Pola súa parte, Leopardus guttulus, antes considerado como subespecie de L. tigrinus, áchase no centro e sur do Brasil, no Uruguai, Paraguai e no norte da Arxentina.
Bioloxía
[editar | editar a fonte]Caza roedores e paxaros.[14] O período de xestación é de 74 a 76 días. Normalmente as femias só paren un cachorro, pero a camada pode chegar até tres. A lonxevidade estímase nuns 17 anos; en catividade está documentada até o 20 anos.[15]
Estado de conservación
[editar | editar a fonte]A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) avalía o status da especie cono VU (vulnerable)) porque a súa poboación está ameazada pola deforestación e a conversión do seu hábitat en terras agrícolas.[1]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Payan, E. & de Oliveira, T. (2016): Leopardus tigrinus na Lista vermella da UICN. Versión 2020-1. Consultada o 5 de xuño de 2020.
- ↑ Leopardus Gray, 1842 no ITIS.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Leopardus tigrinus Schreber, 1775 en MSW.
- ↑ Segundo Paleobiology Database.
- ↑ Segundo Paleobiology Database e o CITES.
- ↑ Segundo o NCBI.
- ↑ Leopardus tigrinus guttulus (Hensel, 1872), no ITIS.
- ↑ Trigo, T. C.; Schneider, A.; de Oliveira, T. G.; Lehugeur, L. M.; Silveira, L.; Freitas, T. R. O. & Eizirik, E. (2013). "Molecular data reveal complex hybridization and a cryptic species of Neotropical Wild Cat". Current Biology 23 (24): 2528–2533. PMID 24291091. doi:10.1016/j.cub.2013.10.046.
- ↑ Leyhausen, P. (1963). "Über südamerikanische Pardelkatzen". Zeitschrift für Tierpsychologie 20 (5): 627–640. doi:10.1111/j.1439-0310.1963.tb01179.x.
- ↑ Sunquist, M.; Sunquist, F. (2002). Wild Cats of the World. Chicago: University of Chicago Press. pp. 130–134. ISBN 0-2267-7999-8. Consultado o 5 de xuño de 2020.
- ↑ Leopardus tigrinus en: Botero Cañola Sebastián; Juan David Sánchez e Andrés Arias. Grupo de Mastología de la Universidad de Antioquia.
- ↑ University of Michigan Museum of Zoology.
- ↑ Leyhausen, Paul (26 de abril de 2010). "Über südamerikanische Pardelkatzen1,2,". Zeitschrift für Tierpsychologie 20 (5): 627–640. doi:10.1111/j.1439-0310.1963.tb01179.x.
- ↑ Wang, E. (2002): "Diets of ocelots (Leopardus pardalis), margays (L. wiedii), and oncillas (L. tigrinus) in the Atlantic Rainforest in southeast Brazil". Studies on Neotropical Fauna and Environment 37 (3): 207-212.
- ↑ Leopardus tigrinus. Little spotted cat na ADW.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Leopardus tigrinus |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Leopardus tigrinus |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Jackson, Peter & Adrienne Farrell Jackson (1996): Les félins: toutes les espèces du monde. París / Lausanne: Delachaux et Niestlé. ISBN 2-6030-1019-0.
- Marion, Rémy (dir.), Cécile Callou, Julie Delfour, Andy Jennings, Catherine Marion & Géraldine Véron (2005): Larousse des félins. París: Larousse ISBN 2-0356-0453-2.
- Nowak, R. M. (1991): Walker's Mammals of the World. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-3970-X.
- Wilson, Don E. & Reeder, D. M., editors (2005): Mammal Species of the World — A Taxonomic and Geographic Reference. 2 vols. Third edition. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4.