Lei de Principios do Movemento Nacional

	Leis Fundamentais do Reino; 1938-1977
	Foro do Traballo; Lei Constitutiva das Cortes; Foro dos Españois; Lei de Sucesión na Xefatura do Estado; Lei do Referendo Nacional; Lei de Principios do Movemento Nacional; Lei Orgánica do Estado; Lei para a Reforma Política;

A Lei de Principios do Movemento Nacional ou Lei de Principios Fundamentais do Movemento (1958) foi unha das sete Leis Fundamentais do Reino do réxime de Franco (oito se contamos a Lei para a Reforma Política). Establecía, como o seu nome indica, os principios nos cales estaba baseado o réxime, os ideais de Patria, familia e relixión, xunto co máximo respecto das Leis Fundamentais e á Monarquía de tipo conservadora que en teoría había na España do momento. Foi promulgada directamente por Franco e aprobada polas Cortes mediante aclamación.

Comuñón de ideais[editar | editar a fonte]

O Movemento Nacional é a comuñón, entendida como participación en algo común, dos españois nos ideais que deron vida á «Cruzada». Tiña por obxecto garantir a convivencia pacífica a través da construción dunha sociedade ordenada.

De aí a necesidade dunha organización na que poida sustentarse e a través da cal poida cumprir as súas funcións. O Movemento concíbese pois como unha organización, integrada polos que dirixen o esforzo para levar a cabo estes Principios na vida española, e polos que queren participar coa súa actividade persoal en devandita tarefa.

Os Principios[editar | editar a fonte]

Non todos os doce Principios do Movemento teñen o mesmo contido. Uns formulan unhas determinadas crenzas políticas. Outros despregan un esquema de institucións. E outros, para rematar, describen unha acción concreta de goberno. Os primeiros son os principios doutrinais. Os segundos, os principios orgánicos. Os terceiros, os principios programáticos.^[1]

Principios doutrinais[editar | editar a fonte]

O principio I establece a unidade nacional e o deber de todos os españois de servir á Patria.
O principio II declara o acatamento da Nación española á Lei de Deus formulada pola Igrexa Católica, cuxa doutrina inseparable da conciencia nacional, inspirará as leis.
O principio III sinala a aspiración de España á instauración da xustiza e a paz entre as nacións.
O principio IV outorga ao Exército o deber de defender a unidade, a integridade e a independencia da Patria.
O principio V funda a comunidade nacional no home e na familia. Subordina o interese particular ao ben común da Nación, e pon a todos os españois baixo o amparo da Lei.
O principio VI sostén que as entidades naturais da vida social (a familia, o municipio e o sindicato) son as estruturas básicas da comunidade nacional.

Principios orgánicos[editar | editar a fonte]

O principio VII instaura a Monarquía como forma política, coas notas da tradición católica, social e representativa.
O principio VIII ordena a participación política a través da familia, do municipio, do sindicato e demais entidades con representación orgánica que se recoñezan por lei.

Principios programáticos[editar | editar a fonte]

O principio IX declara o dereito dos españois a unha xustiza independente, aos beneficios da educación, aos beneficios da seguridade social, e a unha equitativa distribución da renda nacional e as cargas fiscais.
O principio X recoñece o dereito ao traballo e á propiedade privada. A iniciativa privada, fundamento da actividade económica, deberá ser estimulada, procesada e, no seu caso, suplida pola acción do Estado.
O principio XI declara que a empresa constitúe unha comunidade de intereses e unha unidade de propósitos.
O principio XII declara que o Estado procurará perfeccionar a saúde física e moral dos españois e asegurarlles unhas condicións dignas de traballo, e impulsar o progreso económico da Nación.

A participación no Movemento nacional[editar | editar a fonte]

Vemos claramente como estes principios propoñen unhas crenzas que serven de punto de partida, unhas institucións e un programa de goberno, e que todo iso en plenitude, constitúe o ideal a alcanzar. Xa que logo, a actividade política consiste en cumprir ese ideal.