Landulfo IV de Benevento
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século X  |
| Morte | 13 de xullo de 982 (Gregoriano) Capo Colonna (pt)  |
| Causa da morte | Morto en combate |
| Actividade | |
| Carreira militar | |
| Conflito | Batalha de Capo Colonna (pt) |
| Outro | |
| Título | Prince of Benevento (en) (981–981) Prince of Capua (en) (981–982)Duke of Spoleto (en) (981–981) |
| Pais | Pandulfo I de Benevento e Aloara (en) |
Landulfo IV, finado o 13 de xullo de 982, foi o príncipe de Capua (como Landulfo VI) e Benevento desde 968, cando foi asociado ao trono do seu pai, Pandulfo Testa de Ferro, e príncipe de Salerno asociado co seu pai desde 977 ou 978. En 968, morreu o seu tío Landulfo III e esa foi a ocasión do seu ascenso, Pandulfo ignorou os dereitos do fillo de Landulfo Pandulfo, o seu sobriño, e no canto del asociou ao seu propio fillo ao goberno.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
En 969, Testa de Ferro foi capturado na Batalla de Bovino. O strategos de Bari, Uxío, tomou a cidade de Avellino e cercou Capua e despois Benevento. A nai de Landulfo, Aloara de Capua e Landulfo I, Arcebispo de Benevento, asumiron o goberno no seu nome, para defender a cidade dos bizantinos. En 977, tras a liberación de Testa de Ferro, uniuse ao seu pai nunha expedición na defensa de Monte Cassino contra as predacións do Conde Bernardo de Alife.
Á morte de Pandulfo en marzo de 981, o gran principado longobardo dividiuse: Landulfo, o fillo máis vello, recibiu Capua-Benevento e Spoleto, e Pandulfo, o segundo fillo, recibiu Salerno. Con todo, o emperador Odón II, que estaba no Mezzogiorno nesa época, loitando contra os sarracenos, desposuíu a Landulfo do ducado de Spoleto e deullo a Trasimundo, duque de Camerino e conde de Penne. Deseguida, Landulfo foi obrigado a recoñecer tamén a división de Capua-Benevento, unidos desde 899. O seu curmán, o anteriormente mencionado Pandulfo, como príncipe de Benevento, quizais como subordinado. Así, Landulfo foi só príncipe de Capua, e durante o seu reinado apoiou a reforma cluniacense e fundou a igrexa de Santa Croce en Caiazzo. Uniuse ao seu deposto irmán Pandulfo en Calabria, onde loitaba contra os sarracenos con Odón. Os dous morreron na Batalla de Stilo o 13 de xullo. Sucedeuno o seu irmán máis novo Landenulfo, quen estaba baixo a rexencia dee Aloara.
