Labrada, Guitiriz

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Labrada.

Labrada
Igrexa parroquial
Concello	Guitiriz
Provincia	Lugo
Coordenadas	43°18′15″N 7°53′34″O
Poboación	244 hab. (2020)
Entidades de poboación	39
[ editar datos en Wikidata ]

Santa María de Labrada é unha parroquia que se localiza ó norte do concello de Guitiriz na comarca da Terra Chá, a uns 14,3 km aproximadamente do núcleo municipal. Segundo o padrón municipal de 2012 tiña 287 habitantes (149 mulleres e 138 homes) distribuídos en 39 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 2006 cando tiña 314 habitantes.

Historia

En 1919 anexou os lugares de Estremil, Galiñeiro, A Granxa, O Prado Vello, O Rodeiro, Saa e O Toxiño, pertencentes á contigua parroquia do Buriz.

Patrimonio

No interior da igrexa parroquial atópanse diversas pinturas murais góticas, datadas en torno ós séculos XV ou XVI. Os frescos estaban cubertos por cal (seguindo unha práctica profiláctica habitual na época contra a peste e outras enfermidades contaxiosas) e foron descubertos na década de 1990, cando os veciños decidiron retirar o encalado polo seu mal estado.

As pinturas distribúense en ámbalas paredes da igrexa, pero faltan na cabeceira, que foi engadida con posterioridade. Están nun estado de conservación variable, como consecuencia do paso do tempo, as humidades da igrexa e mesmo pola abertura de dúas ventás na parede que destruíron parte das figuras. Desde o seu descubrimento non foron obxecto de ningún traballo de conservación ou consolidación.

• 
  O inferno
• 
  Detalle do inferno
• 
  Santiago Matamouros
• 
  San Xoán Bautista
• 
  San Sebastián
• 
  San Cristovo
• 
  San Xurxo
• 
  Bautismo de Cristo
• 
  Santa Margarida

Na parede norte pódense ver as seguintes figuras:

• Santa Margarida, identificable polo dragón ós seus pés.
• Bautismo de Cristo, con san Xoán Bautista e un anxo sostendo as roupas limpas.
• San Xurxo. Consérvase o cabalo e o dragón ós pés, atravesado por unha lanza, pero falta todo o corpo do santo, estragado para abrir unha ventá.
• San Cristovo, co Meniño sobre o ombreiro.
• San Sebastian, asaeteado por dous soldados aínda que un deles tamén falta.
• Anxo cos instrumentos da Paixón.
• San Xoán Bautista, vestido coa súa característica capa de pelo de camelo.
• Cristo coa cruz ás costas.

Na parede sur:

• Unha santa e un santo imposibles de identificar.
• Santiago na súa iconografía de Matamouros, aínda que vai vestido coa túnica de peregrino e a cuncha cosida no sombreiro de aba ancha
• O inferno

A escena do inferno é a máis complexa. Está representado por sete demos negros que están "cociñando" sete almas pecadoras nunha gran pota. Os sete condenados toman forma de muller e poden representar os sete pecados capitais. A maiores, outras sete almas esperan ser sometidas á tortura (mais outra que semella ser un neno); estas sete almas, cinco mulleres e dous homes, tamén están núas a excepción dun bispo e unha muller provista dun tocado. A presenza destas dúas últimas figuras, tamén común na representación do purgatorio dos petos de ánimas, indicaba ós fieis que nin o clero nin a nobreza estaban libres de pecar e ser condenados.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• La Voz de Galicia, 29.08.2012

Outros artigos

• Lugares de Guitiriz