A infancia dun xefe
| A infancia dun xefe | |
|---|---|
| Título orixinal | L'Enfance d'un chef |
| Autor/a | Jean-Paul Sartre |
| Orixe | Francia |
| Lingua | Francés |
| Xénero(s) | Novela |
| Editorial |  Gallimard Editorial Hugin e Munin |
| Data de pub. | 1939 2015 |
| Formato | Tapas duras e brandas |
| Páxinas | 100 |
| ISBN | ISBN 978-84-943230-2-7 |
| Tradución | Ánxela Gracián |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
A infancia dun xefe[1] (en francés: L'Enfance d'un chef) é un relato longo de algo máis de cen páxina do autor francés Jean-Paul Sartre. A obra foi publicada por vez primeira en lingua francesa en 1939, xunto con outros catro relatos na compilación intitulada O paredón.
Foi traducida ó galego por Ánxela Gracián[2] e foi publicado pola Editorial Hugin e Munin no ano 2015.[1]
Trama e características[editar | editar a fonte]
O texto conta a historia de Lucien Fleurier, dende a súa infancia, até o final da súa adolescencia, onde comprende que está chamado a ser «xefe»[3]. Ten unha carga importante introspección (o autor amosa un interese claro pola psicanálise). Foi escrita cun narrador en terceira persoa, e permite seguir o discurso reflexivo do protagonista, as súas percepcións e constatacións a partir das súas súas experiencias. Ten por outra banda unha compoñente de corte impresionista. É notorio o uso de parágrafos longos así como a inexistencia dunha división por capítulos, seccións ou de calquera outra clase.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 A infancia dun xefe. Traducido por Ánxela Gracián (1ª ed.). Santiago de Compostela: Editorial Hugin e Munin. 2015. ISBN 978-84-943230-2-7 – vía Biblioteca da Tradución Galega.
- ↑ Editorial Hugin e Munin (ed.). "Catálogo da Editorial Hugin e Munin (actualizado o 1 de xaneiro de 2019)" (PDF). p. 29. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 28 de marzo de 2019. Consultado o 26 de marzo de 2019.
- ↑ « Le vrai Lucien – il le savait à présent –, il fallait le chercher dans les yeux des autres, dans l'obéissance craintive de Pierrette et de Guigard, dans l'attente pleine d'espoir de tous ces êtres qui grandissaient et mûrissaient pour lui, de ces jeunes apprentis qui deviendraient ses ouvriers [...]. Lucien avait presque peur, il se sentait presque trop grand pour lui. Tant de gens l'attendaient, au port d'armes, et lui il était, il serait toujours cette immense attente des autres. “C'est ça, un chef”, pensa-t-il. » (útimas páxinas da versión orixinal en francés).
