Kitsch
Kitsch (/kɪtʃ/ préstamo do alemán)[1] é un termo aplicado á arte e ao deseño que se percibe como unha imitación inxenua, excesivamente excéntrica, gratuíta ou de gusto banal.[2][3]
A vangarda moderna opúxose tradicionalmente ao kitsch polas súas tendencias melodramáticas, a súa relación superficial coa condición humana e os seus estándares naturalistas de beleza. Na primeira metade do século XX, o kitsch foi usado en referencia aos produtos de produción en masa da cultura popular que carecían da profundidade conceptual da arte. Non obstante, desde a aparición do Pop Art na década de 1950, o kitsch adquiriu un novo atractivo, a miúdo exercido de xeito consciente, irónico, humorístico ou serio.
Marcar a arte visual como "kitsch" adoita ser aínda pexorativo, aínda que non exclusivamente. A arte considerada kitsch pódese gozar dun xeito totalmente positivo e sincero. Por exemplo, ten a capacidade de ser pintoresco ou "estrafalario" sen ser ofensivo na superficie, como nas pinturas Cans xogando ao póker.
Xunto coa arte visual, a calidade do kitsch pódese utilizar para describir obras de música, literatura ou calquera outro medio creativo. O kitsch está relacionado co camp, xa que ambos incorporan ironía e extravagancia.[4]
Historia
[editar | editar a fonte]
Como termo descritivo, o kitsch orixinouse nos mercados da arte de Múnic, Alemaña, nas décadas de 1860 e 1870, para describir imaxes e bosquexos baratos, populares e comercializables.[5] En Das Buch vom Kitsch ("O libro do kitsch"), publicado en 1936, Hans Reimann definíao como unha expresión profesional "nacida no obradoiro dun pintor".
O estudo do kitsch realizouse case exclusivamente en Alemaña ata a década de 1970, sendo Walter Benjamin un importante estudoso na materia.[6]
O kitsch é considerado un fenómeno moderno, que coincide cos cambios sociais dos últimos séculos como a revolución industrial, a urbanización, a produción en masa, os materiais e medios modernos como os plásticos, a radio e a televisión, o auxe da clase media e o ensino público, que teñen en conta unha percepción de sobresaturación da arte producida para o gusto popular.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Definition of KITSCH". www.merriam-webster.com.
- ↑ "Dialectic of Enlightenment - Philosophical Fragments" (PDF). Wayback Machine Internet Archive. 2002. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 14 June 2017. Consultado o 22 October 2021.
- ↑ Dutton, Denis (2003). "Kitsch". Oxford Art Online. Oxford University Press. doi:10.1093/gao/9781884446054.article.t046768. Consultado o 2021-10-22.
- ↑ Scruton, Roger (21 de febreiro de 2014). "A fine line between art and kitsch". Forbes. Consultado o 16 de xaneiro de 2017.
- ↑ Calinescu, Matei. Five Faces of Modernity. Kitsch, p. 234.
- ↑ Menninghaus, Winfried (2009). "On the Vital Significance of 'Kitsch': Walter Benjamin's Politics of 'Bad Taste'". En Andrew Benjamin and Charles Rice. Walter Benjamin and the Architecture of Modernity. re.press. pp. 39–58. ISBN 9780980544091.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliography
[editar | editar a fonte]- Horkheimer, Max; Adorno, Theodor W. (2002). Schmid Noerr, Gunzelin, ed. Dialectic of enlightenment : philosophical fragments (PDF). Traducido por Jephcott, Edmund. Stanford, California. ISBN 978-0-8047-8809-0. OCLC 919087055. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 14 de xuño de 2017.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- "Kitsch" Arquivado 3 de novembro de 2012 en Wayback Machine.. In John Walker's Glossary of art, architecture & design since 1945.
- Avant-Garde and Kitsch Arquivado 13 de outubro de 2007 en Wayback Machine. – essay by Clement Greenberg
