Katharine Parsons
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1859 Rise Hall, Reino Unido (en)  |
| Morte | 16 de outubro de 1933 (73/74 anos) |
| Lugar de sepultura | Kirkwhelpington (en) |
| President of the Women's Engineering Society (en) | |
| 1922 – 1925 ← Rachel Parsons – Laura Annie Willson → | |
| Actividade | |
| Ocupación | enxeñeira |
| Membro de | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Charles Algernon Parsons (1883–) |
| Fillos | Rachel Parsons, Algernon George Parsons (en) |
| Pai | William Bethell (en) |
Lady Parsons (de solteira Katharine Bethell), nada en East Yorkshire en 1859 e finada o 16 de outubro de 1933,[1] foi unha enxeñeira británica, cofundadora e segunda presidenta da Women's Engineering Society (WES).
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Katharine coñeceu a H.E. Charles Algernon Parsons en Leeds en 1882 mentres traballaba alí como enxeñeira. Casaron en xaneiro de 1883 e tiveron dous fillos, Algernon George e Rachel Mary Parsons.[2] Nos seus primeiros días de casada, Katharine adoitaba acompañar a Charles ás 7 da mañá para probar os seus prototipos de torpedos nos lagos Roundhay Park en Leeds.[3]
Ao longo de case medio século de matrimonio, case sempre traballou estreitamente con el en proxectos de enxeñería, tanto no fogar como nas obras de enxeñería comercial, especialmente durante o período no que se desenvolveu a turbina de vapor dos Parsons.[4]
A primeira guerra mundial[editar | editar a fonte]
Famosa polo seu carácter robusto e as súas excepcionais habilidades organizativas, durante a Primeira guerra mundial, Lady Parsons estivo estreitamente involucrada na xestión da forza laboral feminina nas convertidas fábricas de armamento en Tyneside. Foi por este traballo de guerra que Lady Parsons foi nomeada primeira membro honoraria da Institución de Enxeñeiros e Construtores de Barcos da Costa Nordés en 1919.[5]
Vendo o despregamento altamente efectivo de mulleres en traballos de enxeñería durante a Gran Guerra, Lady Parsons foi enerxicamente crítica co apartamento de moitas mulleres do devandito traballo conforme aos termos da Lei de Restauración de Prácticas de Pre-Guerra de 1919 que restaurou a moitos combatentes masculinos que regresaban ás súas responsabilidades antes da guerra.
Nun discurso amplamente difundido o 9 de xullo de 1919: "O traballo das mulleres e a construción naval durante a guerra", deploraba a forma en que se pedira ás mulleres que producisen os "elementos de guerra e destrución", pero logo negóuselles "o privilexio de fabricar municións" de paz.[6]
Women's Engineering Society[editar | editar a fonte]
Só tres semanas antes lanzara a Women' s Engineering Society (WES) en colaboración coa súa filla Rachel e outras cinco mulleres influentes, Eleanor Shelley-Rolls; Janetta Mary Ornsby; Margaret Rowbotham; Margaret, Lady Moir e Laura Annie Willson[7] co fin de protexer a posición das mulleres nese campo e permitirlles comunicarse e, especialmente, compartir oportunidades de formación e emprego.
Foi Lady Parsons quen nomeou a Caroline Haslett como primeira secretaria de WES en febreiro de 1919. Os frecuentes desafíos financeiros derivados das dificultades de Lady Parsons levaron a facer doazóns substanciais para manter á boia a incipiente Sociedade.[3]
Lady Parsons tamén foi cofundadora de Atalanta Ltd, unha empresa creada especificamente para proporcionar emprego a mulleres en traballos de enxeñería. Despois dun período como presidenta de Rachel Parsons, Lady Parsons foi presidenta da WES desde 1922 ata 1925. Os seus discursos anuais durante esa presidencia de WES foron descritos por un contemporáneo como "maxistrais no seu alcance e minuciosos nos detalles".[3] Nese último ano, con todo, rompeu relacións con WES despois dun desacordo con Caroline Haslett sobre a dirección futura da Sociedade.[8]
Última etapa[editar | editar a fonte]
Lady Parsons foi maxistrada desde 1921, e polos seus logros públicos foi admitida na Worshipful Company of Shipwrights e máis tarde foi galardoada cun título da City de Londres.[3] Non obstante, tamén atopou moito tempo para dedicarse ás súas afeccións de montar a cabalo, conducir longas distancias e divertir aos hóspedes na casa familiar de Ray Demesthene en Kirkwhelpington.[4]
Legado[editar | editar a fonte]
A Women's Engineering Society, que Katherine cofundou en xullo de 1919, fomentou desde entón as carreiras das mulleres en enxeñería, ciencia e tecnoloxía.
A invención da turbina de vapor, que aínda se usa hoxe en día, levou á xeración de electricidade a grande escala a baixo custo.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Anon, Anon (1933). "Obituary The Hon. Lady Parsons". Arquivado dende o orixinal o 06 de marzo de 2021. Consultado o 27 de novembro de 2021.
- ↑ Rolla Appleyard, Charles Parsons: His Life and Work, Constable & Co. Ltd, 1933), p.28.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Anon, Anon (1940). "The Founder: The Hon. Lady Parsons. J.P, President 1922–25" 5: 19. Arquivado dende o orixinal o 04 de abril de 2023. Consultado o 27 de novembro de 2021.
- ↑ 4,0 4,1 Houston, Mary (Autumn 1933). "The Hon. Lady Parsons, Hon Fellow" 50 (1933–34): D181–D183.
- ↑ Anon, Anon (1919). "Honorary Fellowship (Lady Parsons)." 35: 22.
- ↑ "Magnificent Women". Magnificent Women (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 27 de novembro de 2021. Consultado o 2021-11-27.
- ↑ Heald,, Henrietta,. Magnificent women and their revolutionary machines. ISBN 978-1-78352-660-4. OCLC 1080083743.
- ↑ Bush, Peter (1967). "The Doors of Opportunity—a Biography of Dame Caroline Haslett". Electronics and Power 13 (10): 388. ISSN 0013-5127. doi:10.1049/ep.1967.0275.