Karl Christian Friedrich Krause
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde febreiro de 2018.) |
| Karl Christian Friedrich Krause | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 6 de maio de 1781 |
| Lugar de nacemento | Eisenberg |
| Falecemento | 27 de setembro de 1832 |
| Lugar de falecemento | Múnic |
| Causa | Ictus |
| Nacionalidade | Alemaña |
| Relixión | Deísmo |
| Alma máter | Universidade de Jena |
| Ocupación | filósofo, profesor universitario e escritor |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Karl Christian Friedrich Krause nado en Eisenberg o 6 de maio de 1781 e finado o 27 de setembro de 1832, en Múnic, foi un autor e filósofo alemán. É principalmente coñecido por ser o creador do panenteísmo.
Dá nome ó krausismo, doutrina acuñada en España, que tanta importancia tivo neste país e en Hispanoamérica no século XIX debido especialmente ó seu discípulo Francisco Giner de los Ríos.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo dun ministro protestante, ingresou na Universidade de Jena, onde oíu a Fichte e Schelling, dos que se proclamou discípulo seguindo o proxecto idealista por estes deseñado. Foi docente privado nas Universidades de Jena, Berlín e, finalmente, na de Gotinga, sen lograr nunca unha cátedra, a causa do seu carácter difícil, con grave prexuízo para a súa numerosa familia. En 1817 realizou unha viaxe por Alemaña e Francia e estivo así mesmo en Italia. En 1830 a súa posición política valeulle un proceso ante o tribunal de Gotinga.
As súas obras fundamentais son as Vorlesungen über dás System der Philosophie (1828), que conteñen a metafísica, e o Urbild der Menschheit (1811), ademais de escritos masónicos.
A idea pola que é máis coñecido é a do panenteísmo, termo que inventou para eludir as acusacións de panteísmo que se lle facían ao seu pensamento na Universidade de Gotinga. O panenteísmo consiste nunha estrutura metafísica que pretende conxugar a inmanencia e a transcendencia de Deus sobre o mundo. En teoría social destaca por defender a autonomía das distintas esferas do humano, como a ciencia e a educación, e foi pioneiro en reivindicar a igualdade de dereitos entre o home e a muller, os dereitos dos nenos así como os dereitos da natureza, isto é, o ecoloxismo. Segundo este panenteísmo, Deus acaba por reabsorber os "tres termos do mundo", ou sexa, a natureza, o espírito e a humanidade, que unifica nun todo orgánico. O seu historicismo culmina así mesmo nun retorno do xénero humano a Deus, como meta última de todo progreso; segundo el, chégase ao Ser Supremo non a través do común proceso crítico e indutivo, que o filósofo denomina "analítico" e "subxectivo", senón por medio doutro superior, que chama "sintético" ou "obxectivo", que parte de Deus mesmo e dá lugar ao mundo. O filósofo deixou moitas obras inéditas, que só en parte viron a luz: Proxecto dun sistema de filosofía, A idea da humanidade (que lle valeu o citado proceso), Sistema de ética e Leccións acerca das verdades fundamentais da ciencia.
Exerceu unha grande influencia no mundo castelanfalante, tanto en España como en Hispanoamérica, a través da divulgación das súas doutrinas que na primeira fixo Julián Sanz del Río e a aplicación que fixo delas o seu fiel discípulo Francisco Giner de los Ríos, quen as utilizou na Institución Libre de Enseñanza; na propia Alemaña fíxoo, sobre todo, por medio do pedagogo Friedrich Fröbel.
Obras[editar | editar a fonte]
- System der Sittenlehre[1] (Jena e Leipzig: Gabler, 1798).
- Tagblatt des Menschheitlebens[2] (Dresde: Arnold, 1811).
- Das Urbild der Menschheit . Dresde : Arnold , 1811.[3]
- Abriss der Systemes der Logik als philosophischer Wissenschaft (Gotinga, 1828)
- Vorlesungen über das System der Philosophie. Gotinga : Dieterich, 1828. [3]
- Vorlesungen über die Grundwahrheiten der Wissenschaft, zugleich in ihrer Beziehung zu dem Leben. (1829)
Os traballos de Krause sobre o Dereito son:
- Grundlage des Naturrechts Erste Abtheilung. Jena e Leipzig : C. E. Gabler , 1803. [3]
- Abriss des Systemes der Philosophie des Rechtes oder des Naturrechtes. Gotinga: Dieterich, 1828 [3]
Ademais se lle deben outros moitos escritos sobre a masonaría, a música e a linguaxe, dos que merecen citarse:
- Zweck und Inhalt der Schrift: Die drei ältesten Kunsturkunden der Freimaurerbrüderschaf (Dresde: Arnold, 1810).
- Darstellungen aus der Geschichte der Musik, nebst vorbereitenden Lehren aus der Theorie der Musik (Gotinga: Dieterich, 1827).
- Von der Würde der deutschen Sprache und von der höheren Ausbildung derselben überhaupt, und als Wissenschaftssprache insbesondere. . (Dresde: Arnold, 1816).
- Ausführliche Ankündigung eines neuen, vollständigen Wörterbuches oder Urwortthumes der deutschen Volkssprache. (Dresde: Arnold,1816)
Escritos póstumos[editar | editar a fonte]
- Die absolute Religionsphilosophie in ihrem Verhältnisse zur Glaubenslehre des Gefühls und nach ihrer Vermittelung des Supernaturalismus und des Rationalismus (Dresde: Arnold, 1834)[3]
- Abriss der Aesthetik oder der Philosophie des Schönen und der schönen Kunst (Gotinga: Dieterich., 1837)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Edición dixitalizada
- ↑ Edición dixitalizada
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 "Krause, Karl Christian Friedrich (1781-1832)". IdRef. Consultado o 7 marzo 2018.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Rafael V. Orde Jiménez: O Sistema da Filosofía de Krause. Xénese e desenvolvemento do panenteísmo(1998).
- Rafael V. Orde Jiménez: As habilitacións filosóficas de Krause. Con Estudo preliminar e notas (1996).
- Enrique M. Ureña: Krause, Educador da Humanidade: unha biografía (1991)
- Mayobre Rodríguez, Purificación. O Krausismo en Galicia En Barreiro Barreiro, X.L. (coord.) O Pensamento galego na historia : (aproximación crítica). Santiago de Compostela : Universidade, Secretariado de Publicaciones e Intercambio Científico, 1990, pp 231-235.
| Control de autoridades |
|
|---|
