Juan Vázquez de Mella
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Juan Vázquez de Mella y Fanjul 8 de xuño de 1861 Cangas de Onís, España |
| Morte | 26 de febreiro de 1928 (66 anos) Paseo del Prado, España |
| Lugar de sepultura | Cemiterio de La Almudena |
 Deputado das Cortes | |
| 10 de marzo de 1904 – 10 de xaneiro de 1918 | |
| Deputado das Cortes | |
| 12 de marzo de 1893 – 16 de marzo de 1899 Circunscrición electoral: Lizarra | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Relixión | Catolicismo |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | político , escritor , filósofo |
| Partido político | Comunión Tradicionalista |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
Sinatura  | |
Juan Vázquez de Mella Fanjul, nado en Cangas de Onís o 8 de xuño de 1861 e finado en Madrid o 26 de febreiro de 1928, foi un político tradicionalista, escritor e filósofo católico español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Juan Vázquez de Mella Varela, tenente coronel retirado natural de Boimorto, e de Teresa Fanjul, nada en Cangas de Onís. Quedou orfo de pai con seis anos. Estudou no seminario de Valdediós entre 1874 e 1877, e rematado o bacharelato trasladouse coa súa nai a Boimorto. Fixo a carreira de Dereito na Universidade de Santiago de Compostela onde dirixiu o periódico El Pensamiento Galaico. De elocuente palabra, portentosa memoria e brillante capacidade para a oratoria e a política, abrazou a causa do carlismo. Deputado ás Cortes de 1893 a 1916, elixido polos distritos de Aoiz, Estella e varias veces por Pamplona. Cando presentou a súa candidatura a deputado por Oviedo foi derrotado pola coalición que reformistas e socialistas presentaron contra os conservadores. Presentou ás Cortes de Madrid unha vigorosa petición solicitando que fose declarada ilegal, facciosa e traidora á Patria a Masonería, eliminando dos empregos públicos aos masóns. Participou no Congreso antimasónico de Trento en 1896[1].
Vázquez de Mella era xermanófilo o que o conduciu a unha soada separación con Xaime de Borbón, que ademais de pretendente á coroa era aliadófilo. Xaime de Borbón, que fora confinado polos austríacos no seu castelo próximo a Viena, publicou en 1918 un manifesto dirixido aos tradicionalistas españois desautorizando aos que tivesen exteriorizado os seus sentimentos xermanófilos: Vázquez de Mella opúxose ao documento e nese cisma orixinouse a escisión que o levou a fundar en 1918 o Partido Católico Tradicionalista.
Coa ditadura de Primo de Rivera apártase da política, debido tamén a problemas de saúde.
Pensamento[editar | editar a fonte]
As ideas centrais no seu pensamento eran a Tradición, a monarquía, a unidade de España a través do rexionalismo e do foralismo e a concepción orgánica da sociedade onde se reclama a soberanía non para o Estado senón para a sociedade a través das súas organizacións naturais: a familia, o municipio, a rexión.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "El Congreso Animasónico de Trento de 1896, por José María de Domingo-Arnau y Rovira". Arquivado dende o orixinal o 02 de abril de 2008. Consultado o 02 de abril de 2008.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Juan Vázquez de Mella |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Lira, Osvaldo, Nostalgia de Vázquez de Mella, Difusión Chilena [Colección Verbo], Santiago de Chile 1942, 239 páxs. 2ª edición, Editorial Andrés Bello, Santiago de Chile 1979, 363 páxs.
- Arduengo Caso, José, Juan Vázquez de Mella y Fanjul. (Pensamiento filosófico), 1984.
- Sevilla Benito, Francisco, Sociedad y regionalismo en Vázquez de Mella. La sistematización doctrinal del carlismo, 2008.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Círculo Cultural Juan Vázquez de MellaArquivado 02 de setembro de 2019 en Wayback Machine.
- Juan Vázquez de Mella 1861-1928 en filosofía.net
