Juan Barja de Quiroga

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Juan Barja Quiroga»)
Infotaula de personaJuan Barja de Quiroga
Biografía
Nacementosetembro de 1897 Editar o valor em Wikidata
A Coruña, España Editar o valor em Wikidata
Morte1 de xaneiro de 1938 Editar o valor em Wikidata (40 anos)
Provincia de Teruel, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónmilitar , avogado Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
PaiManuel Barja Cerdeira Editar o valor em Wikidata

Juan Barja de Quiroga, nado na Coruña en setembro de 1897 e finado na provincia de Teruel o 1 de xaneiro de 1938, foi un militar e avogado galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo de Manuel Barja Cerdeira. Ingresou na Academia de Toledo con 14 anos. En 1917 ingresou na Escola Superior de Guerra. Participou na guerra de África e en 1927 foi xefe de Estado Maior do xeneral Mola. Foi retirado pola Lei Azaña. A finais de 1931 asinou o manifesto fundacional da Coalición Regional de Derechas Democráticas. Durante a República licenciouse en Dereito. Colaborou na revista Acción Española a partir de 1933. Foi profesor mercantil e directivo da Caixa de Aforros, Delegado Rexional de Acción Católica en Galicia, e propagandista agrario, chegando a ser secretario da Federación Católico Agraria da Coruña, e profesor do Centro de Estudios Sociales. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 organizou e mandou a Bandera Legionaria Gallega. Unha vez disolta a Bandera en novembro, incorporouse en decembro ao cuartel xeneral do exército do Norte, ás ordes do xeneral Mola, con destino á fronte de Bilbao. Morreu no cerco de Teruel o 1 de xaneiro de 1938. Foi soterrado na Coruña.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Casou con María Josefa Paz Losada en 1923,[1] e foi pai de Juan Manuel, María Cruz, José María, María de los Dolores, Margarita e María Josefa Barja de Quiroga Paz.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. El Compostelano, 2-8-1923, p. 2.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]