Josep Maria Miró

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaJosep Maria Miró

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(ca) Josep Maria Miró i Coromina Editar o valor em Wikidata
1977 Editar o valor em Wikidata (46/47 anos)
Prats de Lluçanès, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Autónoma de Barcelona
Institut del Teatre Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoDrama, directing (en) Traducir, realização de televisão (pt) Traducir e xornalismo Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónxornalista , produtor de teatro , dramaturgo , director de televisión , dramaturgo , escritor , director teatral , director of radio drama (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Período de actividade2005 Editar o valor em Wikidata -
LinguaLingua catalá e lingua castelá Editar o valor em Wikidata
Premios
Páxina webjosepmariamiro.cat Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm2425988 Editar o valor em Wikidata

Josep Maria Miró i Coromina, nado en Prats de Lluçanès, Barcelona, o 29 de xullo de 1977, é un autor e director de teatro catalán, coñecido, entre outras obras, polos seus textos O Principio de Arquímedes, Nerium Park, Gang Bang ou O corpo máis bonito que se atopou nunca neste lugar. Escribe as súas obras en catalán.[1]

En 2022 foi Premio Rosalía de Castro do PEN Club.[2]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Licenciado en dirección e dramaturxia no Instituto do Teatro de Barcelona e en xornalismo pola Universidade Autónoma de Barcelona (UAB). Desde a tempada 2013-14 é membro do Comité de lectura do Teatro Nacional de Cataluña (TNC).

Comezou a escribir teatro en 2005. Os seus textos traducíronse a máis dunha vintena de idiomas e, á parte de no Estado español, fixéronse producións e lecturas en numerosos países, entre eles Arxentina, México, Reino Unido, Francia, Italia, Estados Unidos, Canadá, Chipre, Grecia, Alemaña, Rusia, Croacia, Bulgaria, Brasil, Uruguai, Cuba, Perú, Ecuador, Paraguai ou Porto Rico.

Dirixiu os seus propios textos e tamén obras como A rúa Franklin (Lluïsa Cunillé), A voz humana (Jean Cocteau e Francis Poulenc) ou os espectáculos de creación dentro do ciclo Dramas litúrxicos no Mosteiro de Santa Maria de l’Estany nas edicións 2009/10/11. Foi axudante de dirección de Xavier Albertí en oito producións entre 2005 e 2008, e tamén de Xavier Pujolràs, e da coreógrafa Xermana Civera.

En cine foi coguionista da versión cinematográfica da súa obra O principio de Arquimedes, dirixida por Ventura Pons co título O virus da por. En televisión traballou no equipo de guionistas das series Mar de fons e Zoo de Diagonal TV para TV3, ambas as dúas ideadas por Josep Maria Benet i Jornet.

No ámbito xornalístico colaborou como tertuliano en Els matins de Catalunya Ràdio e Matins de la Xarxa e traballou como xornalista en Radio Nacional de España, Com Ràdio e El 9 Nou, entre outros.

Como docente é coordinador do ámbito de dramaturxia do Grao de Artes Escénicas da Universidade de Xirona (ERAM, a partir do curso 2015-16) e impartiu clases na Escola Superior de Cine e Audiovisuais de Cataluña (ESCAC), no programa de teatro para adolescentes Projecte Escola, e para a axencia de comunicación Kvlar Fotoperiodistes na UAB.

En 2022 recibiu o Premio Nacional de Literatura Dramática pola súa obra El cuerpo más bonito que se habrá encontrado nunca en este lugar.

Obra teatral[editar | editar a fonte]

  • La dona que perdia tots els avions (2009). Teatre Nacional de Catalunya.
  • Gang Bang (Obert fins a l'hora de l'Àngelus) (2011).
  • El Principi d'Arquimedes (2012). Producida na Sala Beckett e interpretada nofestival Grec de 2012.
  • Nerium Park (2012), representada na Sala Pina Bausch del Mercat de les Flors, no festival Grec de 2014.
  • Fum (2012), representada na Sala Petita do Teatre Nacional de Catalunya.
  • Estripar la terra (2014), representada na Seca Espai Brossa.
  • Obac (2014).
  • La travessia (2015).
  • Cúbit (2016).
  • Olvidémonos de ser turistas (2017), representada na Sala Beckett.
  • Temps salvatge (2018), representada na Sala Gran do Teatre Nacional de Catalunya.
  • L'habitació blanca (2020).
  • El cos més bonic que s’haurà trobat mai en aquest lloc (2020). Gañadora do Premi Born de Teatre.

Dramaturxias[editar | editar a fonte]

  • Cocaïna, absenta, pastilles de valda i cafè amb llet (2009).
  • Com si entrés en una pàtria (2010)
  • Esperança dinamita, de cuplets i cançons de revista (2014)
  • Neus català, un cel de plom (2015)
  • L’aplec del remei (2016)
  • An aquell temps que ets animals parlaven (2019)
  • L’amic retrobat (2019)

Premios[editar | editar a fonte]

  • Premio Nacional de Literatura Dramática 2022 pola súa obra El cos més bonic que s’haurà trobat mai en aquest lloc.
  • Premio Born de teatre 2020: El cos més bonic que s’haurà trobat mai en aquest lloc[3][4]
  • Premio Max Mellor Autoría Teatral 2019: Temps salvatge.[5]
  • Premio Frederic Roda (Ex aequo) na LXV Nit de Santa Llúcia – Festa de lles Lletres Cataláns 2016: La travessia.[6]
  • Premi Jaume Vidal i Alcover Ciutat de Manacor 2013: Nerium Park.
  • VII Premi Quim Masó 2013 en proxectos teatrais: Nerium Park.
  • Premio Born de teatre 2011: El principi d'Arquimedes.
  • Premio Born de teatre 2009: La dona que perdia tots els avions.[7]
  • Finalista internacional do Premio Stückmarkt 2009: Cuando todavía no sabíamos nada (Poema dramático para seis voces urbanas y un músico).
  • Premi Fundació Teatre Principal de textos dramàtics: La mujer y el debutante.
  • Premi de teatre Lluís Solà 2008: La gran noche de Lourdes G.
  • XX Premi de teatre 50è Aniversari crèdit andorrà 2008: Cuando todavía no sabíamos nada (Poema dramático para seis voces urbanas y un músico).
  • Accésit Premio Marqués de Bradomín 2006: 360”.
  • Premio Ramon Vinyes 2005: Las mujeres de Caín.
  • IX Premi Boira 2005: L’esboranc.
  • Premi millor text i muntatge “A realitat supera a ficció” (UdG). 11/7: L’escorxador.
  • 2022: Premio Rosalía de Castro do PEN Club.

Adaptacións cinematográficas[editar | editar a fonte]

A súa obra  El principio de Arquímedes, foi adaptada ao cine en dúas ocasións.

O director de cine Ventura Pons asina a versión cinematográfica titulada El virus de la por/El virus del miedo (Films a Rambla, coa colaboración de TV3), estreada en setembro de 2015, con guión coescrito por Ventura Pons e o propio autor, Josep Maria Mirou.[8]

En 2017 estréase unha nova adaptación ao cine, producida no Brasil, co título de Aos teus olhos (ou Liquid True en inglés) (Conspiração e Globo Filmes), con dirección de Carolina Jabor e guión de Lucas Paraizo.[9] A repartición está composta por Daniel de Oliveira, Marco Ricca, Malu Galli, Stella Rabello e Luiz Felipe Mello. A película foi gañadora de catro premios no Festival Internacional de Cine de Río de Janeiro 2017: mellor guión, mellor actor protagonista, mellor actor de repartición, e mellor película por votación do público. Tamén en 2017 resultou gañadora do Premio Petrobrás na 41º Mostra Internacional de Cine de São Paulo. En[10] 2018 foi galardoado co premio SIGNIS  no 39º Festival Internacional do Novo Cinema Latinoamericano da Habana.[11]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "O Autor: Josep María Miró i Coromina Teatro do Atlántico". Consultado o 2022-11-01. 
  2. ↑ Diario, Nós (2022-10-31). "Os premios Rosalía de Castro do PEN Clube xa teñen gañadoras". Nós Diario. Consultado o 2022-11-01. 
  3. ↑ "Josep Maria Miró gana por tercera vez el Premio Born de Teatro". La Vanguardia (en castelán). 2020-10-25. Consultado o 2022-11-01. 
  4. ↑ Ruben P. Atienza, Diario de Menorca, 25 octubre 2020 Arquivado 22 de setembro de 2021 en Wayback Machine.
  5. ↑ Vidales, Raquel (2019-05-20). "El teatro catalán triunfa en la gala más castellana de los Premios Max". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2022-11-01. 
  6. ↑ "Òmnium celebra una 65a Nit de Santa Llúcia dedicada a les Terres de l’Ebre". Òmnium Cultural (en catalán). Consultado o 2022-11-01. 
  7. ↑ "Artezblai, 22 noviembre 2009". Arquivado dende o orixinal o 11 de noviembre de 2010. Consultado o 9 de diciembre de 2020. 
  8. ↑ Pons, Ventura (2016-02-26). "El virus de la por". Consultado o 2022-11-01. 
  9. ↑ Jabor, Carolina (2018-04-12). "Aos Teus Olhos". Consultado o 2022-11-01. 
  10. ↑ "Mostra premia “O Pacto de Adriana”, “Aos teus Olhos” e “Em Nome da América” – Revista de Cinema" (en portugués). Consultado o 2022-11-01. 
  11. ↑ "“AOS TEUS OLHOS” É PREMIADO NO FESTIVAL DE HAVANA". Revista Zoom Magazine (en portugués). 2018-01-09. Arquivado dende o orixinal o 01 de novembro de 2022. Consultado o 2022-11-01. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Fontes[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Josep_Maria_Miró&oldid=6462156»