José Vázquez Otero

José Vázquez Otero
Biografía
Nacemento	1911 ; Andemil, España
Morte	20 de outubro de 1977 (65/66 anos); A Coruña, España
Datos persoais
Outros nomes	Vázquez de Andemil
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	membro da resistencia

José Vázquez Otero, coñecido como Vázquez de Andemil, nado en Andemil (San Breixo, Palas de Rei) cara a 1911 e finado na Coruña o 20 de outubro de 1977, foi un político galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 incorporouse ao exército rebelde. Foi destinado á 1ª Brigada Mixta Lexionaria de Frechas Azuis núm. 14 o 13 de marzo de 1937. A finais de 1938 concedéronlle un permiso para recuperarse dunha doenza nas pernas no Hospital de Lugo. Ao rematar o permiso desertou o 18 de decembro de 1938.

Estivo agochado en Andemil, na casa familiar, ata que pasou a Portugal a finais de 1939. Residiu en Viana do Castelo coa falsa identidade de Manuel Antunes de Oliveira. En 1941 traballou na compañía inglesa Verantin Wolframio Limitada nas minas de Panesqueira, no departamento de Río. En 1944 traballou en Automobilística Campo de Ourique ata que en agosto de 1946 empezou a traballar na empresa Construções e Reparações Eléctricas Limitada. Foi procesado con Ramón Rodríguez Varela "Curuxás" e Ángel Ansareo Grandas na causa 177/46 pola morte do párroco de Meixente (Sarria) Pedro Páramo Arias o 2 de setembro de 1946. Foi declarado en rebeldía o 15 de abril de 1947.

Foi detido en Lisboa o 3 de novembro de 1961 e entregado polas autoridades portuguesas ás españolas na fronteira estremeña. Foi internado na prisión provincial de Badaxoz o 4 de decembro e trasladado ao cárcere de Lugo o 17 de xaneiro de 1962 para responder ás acusación do sumario 469/46 por atraco a man armada e asasinato. O 25 de xuño de 1962 foi posto en liberdade. Finou na Coruña o 20 de outubro de 1977 con 66 anos.^[1]