José Gabeiras
| José Gabeiras | |
|---|---|
| Nome completo | José Gabeiras |
| Nacemento | Ferrol, 1916. |
| Servizo | Exército de Terra de España. |
| Rango | Tenente Xeneral de Artillería. |
| Unidade | Estado Maior do Exército. |
| Mandos | Estado Maior do Exército. |
| Distincións |     |
José Gabeiras Montero, nado en Ferrol en 1916 e finado en Madrid o 2 de xaneiro de 2005, foi un militar español que ocupou o cargo de Xefe do Estado Maior do Exército entre 1979 e 1982.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Realizou os seus primeiros estudos na súa cidade natal, e posteriormente trasladouse a Santiago de Compostela, onde fixo os tres primeiros anos de Física e Química. Durante esta etapa, practicou varios deportes, chegando a formar parte da selección nacional de hóckey herba.
Carreira militar[editar | editar a fonte]
En 1934, ingresou na academia de Artillería de Segovia, onde se graduou en 1936, coincidindo co comezo da guerra civil española.
No transcurso da guerra, ascendeu a tenente, participando co bando nacional. Tras o fin da contenda, enrolouse na División Azul, para loitar na segunda guerra mundial.
Posteriormente, desenvolveu sempre postos de importancia no exército. Foi o xefe do Rexemento de Artillería nº 13 de Xetafe, profesor da Academia de Artillería e profesor da Escola de Estado Maior, onde chegou a ser Xefe de Estudos. En 1977, xa coa Democracia, foi nomeado Secretario de Estado para Asuntos da Defensa, cargo que desempeñou, dende o seu papel de militar.
En 1973 foi nomeado Xeneral de Brigada, e ascendeu meteoricamente a Xeneral de División en 1976 co final da Ditadura do Xeneral Franco. O 18 de maio de 1979, foi nomeado tenente xeneral de artillería, para ser nomeado Xefe do Estado Maior do Exército, cargo que desempeñaría ata 1984, onde pasou á reserva activa, pechando unha vida laboral entregada ao exército.
23-F[editar | editar a fonte]
A súa actuación profesional máis coñecida, é por ser a intelixencia de facto no errado golpe de estado do 23 de febreiro de 1981 en España. O xeneral Gabeiras, xunto co rei Xoán Carlos I, o seu conselleiro, Sabino Fernández Campo, tamén xeneral do exército, e o Director da Seguridade do Estado naqueles tempos, Francisco Laína, foron os catro protagonistas que provocaron o fracaso golpista. Foi Gabeiras o encargado de recoller a rendición do tenente coronel Tejero, á porta do Congreso dos Deputados, asinando a xa famosa rendición do capó, chamada así por terse asinado sobre o capó dun vehículo militar, contendo as condicións da rendición dos máis de 200 gardas civís que retiveron o pleno do Congreso durante máis de vinte e catro horas.
Condecoracións e retirada[editar | editar a fonte]
En 1984, o rei Xoán Carlos I, impúxolle a medalla da Gran Cruz de Carlos III, polo seu desempeño exemplar en toda a súa carreira profesional. Ademais estaba en posesión da Gran Cruz da Orde do Mérito Militar, Gran Cruz da Real e Militar Orde de San Hermenegildo e a Cruz Vermella do Mérito Militar.
En 2002 retirouse da súa vida pública e volveu á súa Galicia natal. Os últimos anos da súa vida pasounos na súa casa de Cervás, en Ares, na comarca de Ferrol, loitando por facer oír a voz dos veciños afectados pola localización dunha controvertida planta regasificadora na ría de Ferrol (REGANOSA) e fíxoo desde a presidencia de honra da plataforma veciñal.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Entrevista, El Mundo (en castelán).
- Nova da súa morte, El Mundo (en castelán).
- "El general Gabeiras dice que «Reganosa no dispone de autorización alguna»". La Voz de Galicia. 9 de xullo de 2002. Arquivado dende o orixinal o 12/04/2013. Consultado o 10/10/2011.(en castelán).