John Richardson (naturalista)

John Richardson
	;
Biografía
Nacemento	5 de novembro de 1787 ; Dumfries
Morte	5 de xuño de 1865 (77 anos); Grasmere (en)
Lugar de sepultura	Grasmere (en)
Datos persoais
Residencia	Distrito dos Lagos
País de nacionalidade	Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda ; Reino Unido
Formación profesional	Medicina
Educación	Universidade de Edimburgo
Actividade
Campo de traballo	Botánica, Ictioloxía e medicina
Ocupación	explorador , ornitólogo , botánico , ictiólogo , zoólogo , cirurxián , biólogo , naturalista
Membro de	Royal Society (1825–)
Lingua	Lingua inglesa
Carreira militar
Rama militar	Royal Navy
Obra
	Obras destacables (1844) The zoology of the voyage of the H.M.S. Erebus & Terror (en) ;
Abreviación dun autor en botánica	Richardson
Familia
Cónxuxe	Mary Stiven (1ª, en 1818); Mary Booth (2ª, en 1833); Mary Fletcher (3ª, en 1847)
Pais	Gabriel Richardson e Anne Mundell
	Premios (1856) Medalla Real; membro da Royal Society; Knight Bachelor ;

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: John Richardson.

John Richardson, nado en Dumfries o 5 de novembro de 1787, e finado en Grasmere (Cumbria Inglaterra), o 5 de xuño de 1865, foi explorador, médico cirurxián, militar e naturalista escocés.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

John Richardson realizou os seus estudos de Medicina na Universidade de Edimburgo e obtivo o seu diploma no famoso Royal College de Ciruexiáns de Londres en 1807. Durante 48 anos foi médico da Royal Navy. Navegou entre 1807 e 1814 por España, Quebec, Madeira e o mar Báltico.

Desde 1819 a 1822 participou na Expedición Coppermine, a primeira expedición de John Franklin, polas costas árticas canadenses, xunto con George Back, encargándose das seccións de botánica ictioloxía e xeoloxía.

Tamén participou na segunda expedición de Franklin (1824-1827), na que se recoñeceron máis de 1500 km de costas. A pesar de terríbeis penurias, recolleron unha colección moi rica.

Entre 1848 e 1849 dirixiu unha expedición de rescate para buscar a expedición perdida de Franklin. Pero foi unha expedición sen éxito e nin sequera acharon o navío de Franklin.

Richardson foi o autor de numerosos traballos de historia natural, especialmente de ictioloxía. Publicou, con William Swainson, a Fauna Boreali Americana.

Estudou as aves levadas de regreso por William Edward Parry na súa viaxe de 1821-1823 cara ao Gran Norte.

Un dos seus bisnetos, Nevill Francis Mott, foi un renomeado físico británico que recibiu o Premio Nobel de Física en 1977 polas súas investigacións teóricas sobre o comportamento electrónico de sistemas magnéticos.

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

Foi nomeado cabaleiro en 1846, e laureado coa Royal Medal da Royal Society en 1856.

Algunhas obras[editar | editar a fonte]

Fauna Boreali-Americana or The Zoology of the northern parts of British America. Murray, Londres 1829–1831.
Icones Piscium, 1843.
An Arctic Searching Expedition, 1851.
Catalogue of Apodal Fish in the British Museum, 1856.
Yarrell's history of British Fishes, 2ª ed. 1860.
The Polar Regions, 1861.
The Zoology of the voyage of H.M.S. Erebus & Terror, under the command of Captain Sir James Clark Ross during the years 1839 to 1843. Janson, Londres 1844–1875.
The Museum of Natural History. Nova York, 1862.

Abreviaturas[editar | editar a fonte]

A abreviatura Richardson emprégase para recoñecer a John Richardson como autoridade na descrición e clasificación científica en botánica.^[1]
A abreviatura Richardson emprégase para recoñecer a John Richardson como autoridade na descrición e taxonomía en zooloxía.