Joana Vasconcelos

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaJoana Vasconcelos

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(pt) Joana Baptista Vasconcelos Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento8 de novembro de 1971 Editar o valor em Wikidata (52 anos)
París, Francia Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadePortugal Editar o valor em Wikidata
EducaciónAr.Co (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoEscultura, Artes têxteis (pt) Traducir, Xoiaría e jewelry design (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Lugar de traballo Lisboa Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónartista visual , artista téxtil , pintora , deseñadora de xoias Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua portuguesa Editar o valor em Wikidata
RepresentanteGalerie MiniMasterpiece (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios

Páxina webjoanavasconcelos.com Editar o valor em Wikidata

Joana Vasconcelos, nada en París o 8 de novembro de 1971, é unha artista plástica portuguesa contemporánea.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Formouse no AR.CO, en 1996. Traballa frecuentemente coa escultura e a instalación. A súa mais famosa obra, Nectar, pertence á Colección Berardo e está exposta no Museu Colecção Berardo, instalado no CCB. Moitos dos seus traballos están presentes en coleccións privadas europeas. Na Bienal de Venecia, en 2005, a artista representou a Portugal coa obra A Noiva.[1] Gañou diversos premios, incluíndo o concurso do Museu Berardo.

A escultora inspírase nas ambigüidades da vida. O famoso zapato feito de panelas e tampas é un bo exemplo diso. Inspirado no zapato que Marylin Monroe calzou no filme "Os Homes prefiren as Louras", é unha réplica do número 37, o máis usado polas mulleres. Por un lado simboliza o glamour feminino, por outro lembra a través dos tachos as tarefas domésticas reservadas ás mulleres.

Outra das súas obras mais coñecidas, "A Noiva", é unha obra de 20 mil tampóns e foi a peza principal na Bienal de Venecia en 2005. "É unha obra irónica, brinca coa pureza do casamento. Hoxe en día as noivas xa non son tan virxes como parecen e o branco do vestido é enganador", explica.

En febreiro de 2008 inaugurou na Pinacoteca de São Paulo, o proxecto "Contaminação", descrito como "un corpo téxtil, colorido, disforme e tentacular".

Obras[editar | editar a fonte]

  • Flores do meu desejo
  • Cama Valium
  • Néctar
  • Ouro sobre azul
  • Independent Heart
  • A noiva, 2001
  • El Matador (Santiago de Compostela) (escultura)
  • WWW.Fatimashopping, 2002
  • Barco da Mariquinhas, 2002
  • Pega, 2002
  • Blup, 2002
  • Nécessaire, 2003
  • Filtra, 2003
  • Valquíria', 2004
  • Dorothy
  • Vigoroso e poderoso, 2006-2007
  • Jóia do Tejo, 2008
  • Garden of Eden #2, 2009

Premios[editar | editar a fonte]

  • Premio Fundo Tabaqueira Arte Pública (2003)
  • Inclusión de máis dunha das súas obras no Museu Colecção Berardo, após vencer o concurso lanzado pola institución.

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]