Saltar ao contido

Jack Nicklaus

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaJack Nicklaus

(2005) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento21 de xaneiro de 1940 Editar o valor en Wikidata (85 anos)
Columbus, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade Estatal de Ohio
Upper Arlington High School (en) Traducir
Jones Middle School (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Altura178 cm Editar o valor en Wikidata
Peso84 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupacióngolfista (1961–), golf course designer (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Deportegolf Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Competición
- Ohio State Buckeyes men's golf
Premios

Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
Sitio webnicklaus.com Editar o valor en Wikidata
Facebook: jacknicklaus Twitter: jacknicklaus Instagram: jacknicklaus Pinterest: jacknicklaus BNE: XX1048063 Musicbrainz: 4b0d7ef2-230a-4459-9334-32ab7fc2d3a4 Discogs: 2161876 WikiTree: Nicklaus-4 Editar o valor en Wikidata

Jack William Nicklaus, nado en Columbus (Ohio) o 21 de xaneiro de 1940 é un ex-golfista estadounidense, considerado por moitos o mellor da historia, por ser quen gañou un maior número de torneos majors (un total de 18 profesionais e 20 se se contan od dous Abertos dos Estados Unidos Afeccionado que gañou en 1959 e 1961).[1] A súa robusta aparencia e o seu cabelo dourado déronlle o alcume de Golden Bear (oso dourado).[2]

No Aberto dos Estados Unidos de 1962 gañou o seu primeiro torneo profesional, á vez que foi tamén o seu primeiro major. Nesta ocasión impúxose a Arnold Palmer comezando unha enorme rivalidade entre ambos. En 1966, gañou The Masters por segundo ano consecutivo, sendo o único en conseguilo ata ese momento. Ese ano tamén gañou o Aberto británico co que logrou adxudicarse polo menos nunha ocasión todos os torneos majors (conseguira o Campionato da PGA en 1963).

Entre 1971 e 1980, gañou nove majors máis, superando o récord de trece que tiña Bobby Jones. Aos 46 anos conseguiu o seu major número 18, co The Masters de 1986, converténdose no gañador de máis idade dun torneo major na historia. En 1990, uniuse ao PGA Tour sénior e en 1996 xa gañara dez torneos do tour, incluíndo oito majors. Continuou a xogar os catro majors do PGA Tour ata 2005, cando disputou as súas últimas aparicións no Aberto británico e en The Masters.

Ademais destes títulos organiza o seu propio torneo do PGA Tour, o Memorial Tournament, escribe libros sobre técnica de xogo e autobiográficos, deseña campos de golf coa súa compañía, unha das máis importantes do mundo do sector, e ten a súa propia marca de equipamento de golf, fundada en 1992.[3]

Palmarés

[editar | editar a fonte]
O presidente George W. Bush xunto a Tim Finchem (comisionado do PGA Tour) e os capitáns Jack Nicklaus e Gary Player o 13 de abril de 2005 na oficina oval coa Copa Presidente.

Durante a súa carreira no PGA Tour, Nicklaus gañou 18 torneos majors, sendo este o récord de vitorias. Ten o récord de vitorias no Masters de Augusta, con seis, e logrou cinco no Campionato da PGA, catro no Aberto dos Estados Unidos e tres no Aberto Británico.

Gañou 73 torneos do PGA Tour, sendo o terceiro golfista que máis posúe tras Tiger Woods e Sam Snead, e obtivo 286 top 10, segundo no historial detrás de Snead.

Foi en oito temporadas o líder en ganancias do PGA Tour (1964, 1965, 1967, 1971, 1972, 1973, 1975 e 1976), segundo en cinco temporadas, e terceiro noutras tres.[4] Ademais, obtivo o premio ao xogador do ano en cinco ocasións (1967, 1972, 1973, 1975 e 1976).

Por outra banda, xogou en seis ocasións a Ryder Cup, onde logrou 18,5 puntos en 28 partidos, e capitaneou o equipo sen xogar noutras dúas edicións.

Ano Campionato 54 buratos Marcador Marxe Finalista
1962 Aberto dos Estados Unidos -2 -1 (72-70-72-69=283) Playoff 1 Arnold Palmer
1963 Máster de Augusta +1 -2 (74-66-74-72=286) 1 golpe Tony Lema
1963 Campionato da PGA -3 -5 (69-73-69-68=279) 2 golpes Dave Ragan
1965 Máster de Augusta (2) +5 -17 (67-71-64-69=271) 9 golpes Arnold Palmer, Gary Player
1966 Máster de Augusta (3) Par E (68-76-72-72=288) Playoff 2 Gay Brewer, Tommy Jacobs
1966 Aberto británico -2 -2 (70-67-75-70=282) 1 golpe Doug Sanders, Gales Dave Thomas
1967 Aberto dos Estados Unidos (2) -1 -9 (71-67-72-65=275) 4 golpes Arnold Palmer
1970 Aberto británico (2) -2 -5 (68-69-73-73=283) Playoff 3 Doug Sanders
1971 Campionato da PGA (2) +4 -7 (69-69-70-73=281) 2 golpes Billy Casper
1972 Máster de Augusta (4) +1 -2 (68-71-73-74=286) 3 golpes Australia Bruce Crampton, Bobby Mitchell, Tom Weiskopf
1972 Aberto dos Estados Unidos (3) +1 +2 (71-73-72-74=290) 3 golpes Australia Bruce Crampton
1973 Campionato da PGA (3) +1 -7 (72-68-68-69=277) 4 golpes Australia Bruce Crampton
1975 Máster de Augusta (5) -1 -12 (68-67-73-68=276) 1 golpe Tom Weiskopf, Johnny Miller
1975 Campionato da PGA (4) +4 -4 (70-68-67-71=276) 2 golpes Australia Bruce Crampton
1978 Aberto británico (3) -1 -7 (71-72-69-69=281) 2 golpes Ben Crenshaw, Raymond Floyd, Tom Kite, Simon Owen
1980 Aberto dos Estados Unidos (4) Par -8 (63-71-70-68=272) 2 golpes Isao Aoki
1980 Campionato da PGA (5) +3 -6 (70-69-66-69=274) 7 golpes Andy Bean
1986 Máster de Augusta (6) -4 -9 (74-71-69-65=279) 1 golpe Tom Kite, Australia Greg Norman

1 Derrotou a Arnold Palmer no playoff de 18-buratos: Nicklaus (71), Palmer (74)
2 Derrotou a Tommy Jacobs & Gay Brewer no playoff de 18-buratos: Nicklaus (70), Jacobs (72), Brewer (78)
3 Derrotou a Doug Sanders no playoff de 18-buratos: Nicklaus (72), Sanders (73)

  1. Spencer, Reid (2002). The Sporting News selects 50 Greatest Golfers (en inglés). The Sporting News. ISBN 0892046929. 
  2. "Jack Nicklaus". Microsoft Encarta Online Encyclopedia. 2007. Arquivado dende o orixinal o 24 de maio de 2008. Consultado o 10 de xaneiro de 2009. 
  3. "Company Profile". manta.com. Consultado o 10 de xaneiro de 2009. 
  4. "Jack Nicklaus". Nicklaus.com. Arquivado dende o orixinal o 05 de xaneiro de 2009. Consultado o 10 de xaneiro de 2009. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]