Isabel de Xerusalén

Isabel de Xerusalén
	;
Biografía
Nacemento	1172 ; Nablus, Estado de Palestina
Morte	5 de abril de 1205 (32/33 anos); Acre, Israel
Lugar de sepultura	Palestina
Relixión	Cristianismo
Actividade
Ocupación	consorte
Outro
Título	Queen consort of Cyprus (en) (1198–1205); Raíña de Xerusalén (1192–1205)
Familia	Dinastia de Anjou (pt)
Cónxuxe	Amalrico II de Jerusalém (1198, 1198–); Henrique II de Jerusalém (1192–); Conrado de Monferrato (1190–); Humphrey IV of Toron (1183–1190)
Fillos	Philippa of Champagne; () Henrique II de Jerusalém; Mary of Champagne; () Henrique II de Jerusalém; Maria de Jerusalém; () Conrado de Monferrato; Alix de Champagne-Jérusalem; () Henrique II de Jerusalém; Sibila de Lusignan; () Amalrico II de Jerusalém; Amalrico de Lusinhão; () Amalrico II de Jerusalém; Melisenda de Lusignan; () Amalrico II de Jerusalém
Pais	Amalrico I de Jerusalém e Maria Comnena
Irmáns	Helvis of Ibelin; Sibila de Jerusalém; Philip of Ibelin; Balduíno IV de Xerusalén; John of Ibelin, the Old Lord of Beirut; Marguerite of Ibelin

Isabel I de Xerusalén, nada en Nablus en 1172 e finada en Acre o 5 de abril de 1205, foi raíña de Xerusalén desde 1192 ata o ano da súa morte.

Traxectoria

Era filla de Amalrico I de Xerusalén e da súa segunda esposa María Comnena e neta do emperador bizantino Manuel I Comneno, que recibira a cidade e o territorio de Nablus do seu marido, o rei. Isabel creceu na corte da súa nai e do seu padrasto Balian de Ibelin, en Nablus. Cando tiña 12 anos acordouse o seu matrimonio con Hunfredo IV de Toron, que tiña 17 anos. Na noite de vodas, o castelo de Kerak foi atacado polo exército de Saladino.

Dado que o anterior matrimonio de Amalrico I, pai de Isabel, con Inés de Couternay fora anulado (aínda que os seus fillos estaban lexitimados), Isabel sempre foi considerada unha potencial herdeira ao trono. O seu medio irmán Balduíno IV foi recoñecido por unanimidade como rei, xa que era o único fillo do falecido rei. Pero, á espera dun futuro posterior a Balduino IV, a nai de Isabel e o partido nobre encargáronse de facer valer os dereitos de Isabel, especialmente a lexitimidade de Sibila, a outra media irmá de Isabel.

Despois de ser decepcionado polo segundo marido de Sibila, Guy de Lusignan, Balduíno IV decidiu desherdar á súa irmá Sibila. No seu testamento, un compromiso alcanzado en 1183 e ratificado polo Tribunal Superior de Xerusalén, estableceuse que sería sucedido polo seu sobriño Balduino V, o fillo máis novo de Sibila (do seu primeiro matrimonio), e no caso de falecer Balduino V, a cuestión da sucesión sería resolta polos reis de Inglaterra, Francia e o emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico. A decisión atrasaríase durante dez anos, durante os cales reinaría un rexedor. Segundo este acordo, Sibila e Isabel tiñan iguais dereitos sucesorios.

Balduíno IV morreu a principios de 1185, deixando ao fillo de Sibila como rei e a Raimundo III de Trípoli como rexente. Pero Balduino V morreu ao ano seguinte. Os partidarios de Isabel cuestionaron os dereitos de Sibila pola anulación do matrimonio dos seus pais. Se Sibila non se casara con Guy, ocorrería con menos oposición; Pero agora era máis fácil recuperar os argumentos para a sucesión de Isabel, que tiña 16 anos.

O testamento de Balduino IV foi ignorado e Sibila foi coroada en 1186. Pero en 1190 morreron Sibila e as súas fillas, no medio do caos da invasión do reino polo exército de Saladino e da conquista de toda Terra Santa excepto a fortaleza de Tiro. Nestas circunstancias, Guido seguiu autodecindose rei, a pesar do apoio que gozaba Isabel.

No outono de 1190, Isabel viuse obrigada a divorciarse de Hunfredo e casar con Conrado de Montferrat, 25 anos maior que ela. Conrado cobizaba o trono, oficialmente vacante naquel momento, e os seus aliados (entre os que a nai e o padrasto de Isabel) argumentaban que o matrimonio de Isabel non era válido porque era menor de idade e fora obrigada por Balduino IV. Ademais, Hunfredo, a quen Isabel amaba porque practicamente creceran xuntos, non se consideraba preparado para o trono en tempos tan convulsos. Por todos estes motivos, Isabel aceptou a anulación.

Conrado, por matrimonio, converteuse en rei de Xerusalén e foi confirmado en 1192, despois de dous anos de interregno durante os cales Guy de Lusignan continuou actuando como rei. Conrado morreu cedo en circunstancias misteriosas a mans dos Hashashin, deixando a Isabel embarazada. Isabel casaría entón con Henrique II de Champaña (sobriño dos reis de Francia e Inglaterra). Henrique morreu en 1197. Tivo dúas fillas: Alicia de Chipre (nacida en 1196) e Filipa de Champaña (nacida en 1197). Mentres estaba casada con Henrique, decidiuse que o seu matrimonio con Hunfredo non era nulo, pero como este morrera, Isabel volveu casar, por cuarta vez, con Emeric de Chipre (tamén coñecido como Emeric de Lusignan), irmán de Guy de Lusignan. Con el tivo dúas fillas: Sibila de Lusignan e Melisenda de Lusignan, e un fillo, Amalric. Emeric morreu en 1205, pouco antes que Isabel e o seu fillo pequeno Amalric.

Á morte de Isabel en 1205, sucedeuna a súa filla María de Montferrato.

Véxase tamén

Bibliografía

Runciman, Steven (1978). Historia de las Cruzadas, vols. 2 e 3. Madrid: Alianza.