Irma Bandiera
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 8 de abril de 1915 Boloña (Reino de Italia) |
| Morte | 14 de agosto de 1944 (29 anos) Boloña (Reino de Italia) |
| Causa da morte | homicidio, ferida por arma de fogo |
| Lugar de sepultura | Monumento Osario aos Partisanos Caídos |
| Outros nomes | Mimma |
| Actividade | |
| Ocupación | membro da resistencia, guerrilleiro |
| Carreira militar | |
| Conflito | segunda guerra mundial |
| Premios | |
Irma Bandiera, nada en Boloña (Italia) o 8 de abril de 1915 e finada na mesma cidade o 14 de agosto de 1944, foi un membro do sétimo Gruppo di azione patriottica, parte da Resistencia italiana. En 1944 foi capturada, cegada e asasinada por fascistas italianos.[1] Enrico Berlinguer, do Partido Comunista Italiano, tívoa en alta estima.[2] Unha rúa na súa Boloña natal leva o seu nome[3][4][5] e a canción Mimma e Balella relaciónase con ela.[6]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Bandiera naceu no seo dunha familia boloñesa acomodada. O seu pai Angelo, mestre da construción, achegouse ao antifascismo durante a ditadura; a súa nai foi Argentina Manferrati e tivo unha irmá chamada Nastia.[7]
Federico, un soldado mozo de Irma, foi apresado polo exército alemán en Creta despois do 8 de setembro de 1943. Desapareceu despois de que o transporte en que embarcou para o traslado a Alemaña fose bombardeado e afundido no porto do Pireo. A busca dos seus restos mortais segue sen dar resultados.[7]
Bandiera comezou a axudar aos soldados italianos disoltos despois do armisticio e a interesarse pola política ao unirse ao Partido Comunista. Na aldea de Funo, onde adoitaba visitar os seus familiares, coñeceu un estudante de medicina, Dino Cipollani, alias «Marco». Irma uniuse así á Resistencia italiana, moi activa daquela na chaira boloñesa, co nome de batalla «Mimma», na brigada VII GAP Gianni Garibaldi de Boloña.[7]
O 5 de agosto de 1944 os partisanos mataron a un oficial alemán e ao comandante das Brigadas Negras, o que provocou o día seguinte unha represalia en Funo. Tres partisanos foron arrestados e encarcerados nas escolas de San Giorgio di Piano.[7]
Arresto e asasinato
[editar | editar a fonte]O 7 de agosto Irma Bandiera levaba armas á base do seu grupo en Castel Maggiore.[8] Esa noite foi arrestada na casa do seu tío xunto con outros dous partisanos. Foi encerrada nas escolas de San Giorgio separada dos seus compañeiros, e posteriormente trasladada a Boloña, onde os fascistas esperaban obter dela máis información sobre a Resistencia.[7]
Mentres a súa familia buscábaa en prisións e cuarteis, durante seis días e seis noites Irma Bandiera foi torturada polos fascistas da Compañía Autónoma Especial, dirixida polo Capitán Renato Tartarotti. Este foina cegar, pero ela resistiuse[9] e non confesou, preservando a identidade dos seus compañeiros.[10] Segundo Renata Viganò, «la più ignominiosa disfatta della loro sanguinante professione si chiamava Irma Bandiera» («a derrota máis ignominiosa da súa sanguinaria profesión chamouse Irma Bandiera»).[11] Finalmente, os fascistas disparáronlle a queimarroupa no Meloncello di Bologna, preto da casa dos seus pais, o 14 de agosto.[7][12] Ese mesmo día o corpo de Irma foi atopado na beirarrúa preto da fábrica de sanitarios ICO, onde os seus torturadores a deixaran á vista durante todo un día como advertencia. Logo foi levada ao Instituto de Medicina Forense na Via Irnerio, onde un gardián amigo da Resistencia tomou fotos do seu rostro devastado pola tortura. Irma foi enterrada no cemiterio monumental da Cartuxa de Bolonia acompañada por familiares e algúns amigos.[7]
O 4 de setembro de 1944 a federación boloñesa do Partido Comunista Italiano fixo circular un documento clandestino no que lembraba o sentido patriótico do sacrificio de Irma. Incitaba así a toda Boloña a intensificar a loita partisana pola liberación do fascismo.[7]
Na súa honra, no verán de 1944 un grupo de partisanos que operaban en Boloña tomou o nome de Primeira Brigada Garibaldi Irma Bandiera. Unha brigada da Squadra di Azione Patriottica (SAP) que operaba nos suburbios do norte de Boloña tamén recibiu o seu nome, así como un Gruppo di Difesa della Donna (GDD).[7]
Honras e memoria
[editar | editar a fonte]
Ao final da guerra, Irma Bandiera foi condecorada de xeito póstumo coa Medalla de Ouro do Valor Militar,[13] xunto con outras 18 partisanas. A xustificación menciona como:
Prima fra le donne bolognesi a impugnare le armi per la lotta nel nome della libertà, si batté sempre con leonino coraggio. Catturata in combattimento dalle SS. tedesche, sottoposta a feroci torture, non disse una parola che potesse compromettere i compagni. Dopo essere stata accecata fu barbaramente trucidata e il corpo lasciato sulla pubblica via. Eroina purissima degna delle virtù delle italiche donne, fu faro luminoso di tutti i patrioti bolognesi nella guerra di liberazione.[14]Primeira entre as mulleres boloñesas en empuñar as armas para a loita no nome da liberdade, ela sempre loitou coa coraxe dun león. Capturada en combate por las SS alemás, sometida a unha feroz tortura, non dixo unha palabra que puidese comprometer aos seus camaradas. Despois de ser cegada, matárons brutalmente e deixaron o corpo na rúa. Heroína pura, digna das virtudes das mulleres italianas, foi o faro de todos os patriotas de Boloña na guerra de liberación.
Irma Bandiera é lembrada no Santuario de Piazza Nettuno e no Monumento ás Cataratas Partisanas en Villa Spada.
Hai rúas co seu nome nos municipios de Boloña, Argelato, Castel Maggiore, Castelnovo di Sotto, Cattolica, Copparo, Crevalcore, Granarolo dell'Emilia, Malalbergo, Molinella, Pieve di Cento, Sant'Ilario d'Enza, San Giorgio di Piano na rexión de Emilia-Romaña, así como de Rovigo, Terni, Civitavecchia (Cidade metropolitana de Roma), Ribera (Agrigento), Gonnesa (Sardeña do Sur), Sant'Arpino (Caserta) e Valenza (Alessandria). Un gran complexo de vivendas leva o seu nome en Frattamaggiore (Cidade metropolitana de Nápoles), onde está colocada unha placa conmemorativa na súa honra.En Boloña, o camino que leva o seu nome parte do Arco de Meloncello, o lugar onde foi asasinada. Hai unha placa conmemorativa alí na súa memoria:[4]
Irma Bandiera
Eroina nazionale
1915 - 1944
Il tuo ideale seppe vincere le torture e la morte
La libertà e la giovinezza offristi
Per la vita e il riscatto del popolo e dell'Italia
Solo l'immenso orgoglio attenua il fiero dolore
Dei compagni di lotta
Quanti ti conobbero e amarono
Nel luogo del tuo sacrificio
A perenne ricordo
PoseroIrma Bandiera
Heroína nacional
1915 - 1944
O teu ideal foi capaz de vencer a tortura e a morte.
Ofreciches a liberdade e a xuventude.
Pola vida e a redención do pobo e de Italia.
Só o inmenso orgullo atenúa a dor feroz.
Compañeiros de loita
Cantos te coñeceron e amaron
No lugar do teu sacrificio.
Unha memoria perenne
colocaron.
Con motivo do 72 aniversario da Liberación, Boloña rendeulle homenaxe no barrio onde naceu e onde a mataron.[15] A asociación CHEAP Street Poster Art e o dúo Orticanoodles de artistas da rúa (pseudónimo do dúo artístico italiano Wally e Alita) elixiron a fachada de Bombicci, a escola que reivindica unha «vocación democrática e antifascista», tamén para expresar como Irma Bandiera foi unha heroína nacional e tamén filla do mesmo distrito.[15][16] Creouse un gran mural coa técnica de desempoar reproducindo o seu rostro riseiro, xa que así foi inmortalizada nunha das súas fotografías máis famosas.[17]
Ver tamén
[editar | editar a fonte]Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Russell, Rinaldina (1997). The Feminist Encyclopedia of Italian Literature (en inglés). Bloomsbury Academic. p. 87. ISBN 9780313294358.
- ↑ "A Communist pioneer". The Tablet (en inglés). 16 de xuño de 1984. p. 4. Arquivado dende o orixinal o 16 de febreiro de 2016. Consultado o 19 de novembro de 2024.
- ↑ "Monumento a 128 partigiane - Monumenti che parlano - la Resistenza a Saragozza". Comune di Bologna (en italiano). 23 de setembro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 23 de setembro de 2015.
- ↑ 4,0 4,1 "Scheda di Irma Bandiera (Mimma)". Chi era costui? (en italiano).
- ↑ "Via Irma Bandiera – Lapide". Resistenza mAPPe (en italiano).
- ↑ "Mimma e Balella (Per Irma Bandiera e Gabriella degli Esposti)". Magazzini Sonori (en italiano).
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 7,8 "Bandiera Irma detto Mimma". Comune di Bologna (en italiano).
- ↑ Tagliati, Riccardo (14 de agosto de 2014). "“Ma la piccola Irma non diceva niente”. 70 anni fa i fascisti uccidevano Irma Bandiera". Radio Città del Capo (en italiano) (Boloña). Arquivado dende o orixinal o 14 de agosto de 2018. Consultado o 21 de novembro de 2024.
- ↑ "La fucilazione di Renato Tartarotti". Staffette della memoria (en italiano). Arquivado dende o orixinal o 5 de marzo de 2019.
- ↑ "Donne e Uomini della Resistenza: Irma Bandiera". ANPI. Associazione Nazionale Partigiani d'Italia (en italiano). Consultado o 21 de novembro de 2024.
- ↑ Viganò, Renata (1955). Donne della resistenza (en italiano). S.T.E.B. p. 17.
- ↑ "Il martirio di Irma Bandiera". Comune di Bologna (en italiano).
- ↑ Perry, Alan R. (2001). Il santo partigiano martire: la retorica del sacrificio nelle biografie commemorative (en italiano). Longo. ISBN 9788880633112.
- ↑ "Medaglia d'oro al valor militare: BANDIERA Irma". Presidenza della Repubblica. Consultado o 24 de novembro de 2018.
- ↑ 15,0 15,1 "Resistenza, Irma Bandiera sulle scuole Bombicci". Corriere di Bologna (en italiano). Consultado o 24 de novembro de 2024.
- ↑ "Orticanoodles". Enciclopedia Treccani (en italiano).
- ↑ Biasco, Deborah (26 de abril de 2017). "Danneggiato il murale dedicato ad Irma Bandiera, torturata ed uccisa dai fascisti nell'agosto del 1944". Ultima Voce (en italiano). Consultado o 24 de novembro de 2024.
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Dall'Olio, Roberto (2017). Irma: (dedicato ad Irma Bandiera) (en italiano). L'arcolaio. ISBN 9788899322304.