Irene Asanina

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaIrene Asanina
Nome orixinal(el) Ειρήνη Ασανίνα Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacementoc. século XIV Editar o valor em Wikidata
Mortec. 1354 Editar o valor em Wikidata
Byzantine empress (en) Traducir
1341 – 1354
← Ana de Saboia (pt) TraducirHelena Cantacuzena, Irene Paleóloga (pt) Traducir → Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeImperio Bizantino Editar o valor em Wikidata
RelixiónCristianismo ortodoxo Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónconsorte Editar o valor em Wikidata
Outro
TítuloEmperatriz consorte Editar o valor em Wikidata
FamiliaDinastia Asen (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
CónxuxeXoán VI Cantacuzeno Editar o valor em Wikidata
FillosMateo Cantacuzeno, Maria Kantakouzene (en) Traducir, Teodora Cantacuzena (pt) Traducir, Andronikos Kantakouzenos (en) Traducir, Manuel Cantacuzeno, Helena Cantacuzena Editar o valor em Wikidata
PaiAndrónico Asen Editar o valor em Wikidata
IrmánsManuel Comneno Raoul Asen (pt) Traducir e Johannes Asanes (en) Traducir Editar o valor em Wikidata

Irene Asanina (en grego: Ειρήνη Ασανίνα), finada en 1354, foi unha emperatriz bizantina, esposa do emperador Xoán VI Cantacuzeno.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Irene foi a neta do tsar Iván Asen III, filla de Andrónico Asen déspota de Morea e a súa esposa Tarcaniotisa. Casou con Xoán Cantacuzeno antes de 1320[1]. Desde 1341, cando Xoán Cantacuzeno se proclamou emperador en Didimóteicho o seu nome foi incluído co nome oficial de emperatriz nos documentos emitidos pola corte de Cantacuzeno[2]. A coroación oficial da parella imperial non foi até o 13 de maio de 1347[3]. En novembro de 1354, despois da conquista de Constantinopla por Xoán V Paleólogo, Xoán Cantacuzeno abdicou e entrou no mosteiro de Mangana[4]. Irene tamén vestiu o hábito e adoptou o nome de Uxía, morreu ese mesmo ano no sacro mosteiro de Marta[1].

Irene tivo seis fillos:

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 "Medieval Lands". 
  2. Ostrogorski, G., Dzieje Bizancjum (en polaco), p. 473
  3. Ostrogorski, G., Dzieje Bizancjum (en polaco), p. 481
  4. Ostrogorski, G., Dzieje Bizancjum (en polaco), p. 487