Illa Santa Bárbara, California
Coordenadas: 33°28′37″N 119°02′16″O / 33.47694, -119.03778
| Illa Santa Bárbara (en inglés Santa Barbara Island) | |
|---|---|
| Tchunashngna en tongva (ou gabrielino ou gabrieleño) | |
 Mapa da illa | |
 Localización da illa Santa Bárbara no arquipélago das illas do Canal, en California | |
| Situación | |
| País |  Estados Unidos |
| Estado | California |
| Arquipélago | Illas do Canal |
| Mar | océano Pacífico |
| Coordenadas | 33° 28′ 37,16″ N 119° 02′ 15,80″ O |
| Xeografía | |
| Superficie | 2,6 km² |
| Punto máis alto | Signal Hill 193 msnm |
| Distancia a terra | 61 km (da península de Palos Verdes, condado de Os Ánxeles) |
| Demografía | |
| Poboación | Deshabitada |
A illa Santa Bárbara (en inglés Santa Barbara Island; en tongva Tchunashngna),[1] é unha pequena illa, a máis pequena do arquipélago das illas do Canal, no sur de California.
Está protexida dentro do Parque Nacional Channel Islands, e o seu ecosistema mariño forma parte do Santuario Mariño Nacional Channel Islands.
Xeografía[editar | editar a fonte]
A illa encóntrase a uns 61 km da costa da península de Palos Verdes do condado de Os Ánxeles, no sur de California (cerca do condado de Ventura e ao oeste do Gran Os Ánxeles).[2]
Cunha superficie total de aproximadamente 1 milla cadrada (260 hectáreas), é a máis pequena das oito illas do Canal, e a máis meridional do Parque Nacional Channel Islands. O seu cumio máis alto é Signal Hill, a 193 m.
Aínda que está máis cerca do condado de Ventura e do condado de Os Ánxeles, a illa forma parte do condado de Santa Bárbara (Oficina do Censo dos Estados Unidos, Bloque 3012, Bloque Grupo 3, Área do Censo 29.10). É a única das catro illas do sur do Canal incluída no Parque Nacional das Illas do Canal, que tamén abarca as catro illas do norte. Segundo o censo de 2000, a illa está deshabitada, e ten unha superficie total de 2,625 km².[3]
Como a maioría das illas do Canal, non se pode ver desde o continente, excepto en días despexados (xeralmente en inverno) e ao atardecer, cando a illa se ve como unha silueta retroiluminada.
Xeoloxía[editar | editar a fonte]
Se ben a illa non é volcánica, está composta principalmente de rochas volcánicas do Mioceno (basalto) intercaladas con sedimentos mariños.[4]
Os abruptos acantilados tallados polas ondas da súa costa indican que se trata dunha das illas do Canal máis nova. Presenta polo menos seis terrazas mariñas, que evidencian levantamentos e subsidencias tectónicas repetidas. A Arch Point (punta do Arco), na costa nordeste da illa, é un arco de 40 m de altitude causado pola erosión mariña de rochas debilitadas por fallas.[5]
Nas súas proximidades hai dous illotes rochosos denominados illa Sutil, de 49 km², fronte ao extremo suroeste, e Shag Rock, de 4 m², cara ao norte.
Historia[editar | editar a fonte]
Época precolombiana[editar | editar a fonte]
Pobos indíxenas americanos, probabelmente das tribos Chumash e tongva, ocuparon a illa Santa Bárbara periodicamente durante milenios. Na illa hai documentados xacementos arqueolóxicos de até 4 000 anos de antigüidade,[6] lugares que poderían servir como puntos de parada ou de refuxio para viaxeiros entre o continente e as outras illas do Canal.[7]
Época española[editar | editar a fonte]
A illa foi nomeada polo explorador español Sebastián Vizcaíno, que avistou a illa o 4 de decembro de 1602, o día en que se conmemora a Santa Bárbara.[2]
Época norteamericana[editar | editar a fonte]
O National Geodetic Survey dos Estados Unidos investigou a illa na década de 1850. Ocupárona pescadores e cazadores de focas, incluído a H. Bay Webster preto de Webster Point, até que o goberno federal arrendou a illa a J. G. Howland en xullo de 1909 por un período de 5 anos. Alvin Hyder foi o arrendatario os seguintes 5 anos. Desde 1916, a illa estivo ocupada polos irmáns Hyder, Alvin, Clarence e Cleve, coas súas familias, que criaron alí ovellas até abandonar a illa en 1922. Os únicos outros individuos que arrendaron a illa, antes de que pasase a formar parte do Monumento Nacional en 1938, foron Arthur McLelland e Harry Cupit de 1929 a 1932.[7]
En 1852, Charles Melville Scammon, no bergantín Mary Helen, cazaba elefantes mariños do norte (Mirounga angustirostris) e leóns mariños na illa Santa Bárbara.[8] En decembro de 1934, a goleta de vapor California pasou unha semana ancorada fronte á illa, procesando rorcuais azuis, comúns e cachalotes capturados polos seus dou barcos cazadores de baleas a vapor Hawk e Port Saunders.[9]
A United States Lighthouse Board erixió un faro no lado noroeste da illa en 1928, seguido por un segundo faro no canto suroeste en 1934. A Garda Costeira dos Estados Unidos fíxose cargo do servizo e substituíu a torre noroeste por unha de aceiro, e outra, alimentada con enerxía solar, en 1980. Entre 1942 e 1946, a Armada dos Estados Unidos de América construíu unha estación de observación costeira na illa e, na década de 1960 construíu unha estación de seguimento de fotos, pero abandonaron a illa a mediados da década de 1960.[10]
Historia Natural[editar | editar a fonte]
Fauna[editar | editar a fonte]
A illa Santa Bárbara é o fogar dunha gran colonia de lobos mariños e de colonias de aniñadoiros de varias aves mariñas. Tamén é o lugar onde se asenta a maior colonia de cría do Synthliboramphus scrippsi. unha especie de ave caradriforme da familia dos álcidos (a dos araos) ameazada; o seu status está catalogado como vulnerábel porque gran parte da súa reprodución ten lugar nunha illa tan pequena e illada como a de Santa Bárbara.[11]
Catorce especies de aves añidan anualmente na illa, entre elas Eremophila alpestris (un aláudido), Leiothlypis celata (un parúlido) e Haemorhous mexicanus (un pimpín). Outras aves que se poden ver na illa son o pelicano pardo (Pelecanus occidentalis), petreis, Synthliboramphus hypoleucus e corvos maiños. En canto a mamíferos, encóntranse, ao longo da costa, lobos mariños, focas comúns (Phoca vitulina) e elefantes mariños do norte (Mirounga angustirostris).[12]
Flora[editar | editar a fonte]
Dudleya traskiae é unha planta suculenta endémica da illa. E unha variedade de Eriogonum giganteum, Eriogonum giganteum var. compactum é endémico e particularmente raro na illa de Santa Bárbara.[Cómpre referencia]
Galería de imaxes[editar | editar a fonte]
-
Eriogonum giganteum -
O único porto da illa Santa Bárbara -
Colonia de lobos mariños -
Gaivotas -
Illa Sutil
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Illa Santa Bárbara, California  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Chiles, Frederic (2015): California's Channel Islands. Norman: University of Oklahoma Press. ISBN 978-0-8061-4687-4.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Tongva Place Names".en Tongva Place Names.
- ↑ 2,0 2,1 Santa Barbara Island, en Channel Islands. National Park California.
- ↑ Block 3012, Block Group 3, Census Tract 29.10, Santa Barbara County Arquivado 05 de xaneiro de 2012 en Wayback Machine. United States Census Bureau.
- ↑ Jere H. Lipps, James W. Valentine & Edward Mitchell (1968): "Pleistocene Paleoecology and Biostratigraphy, Santa Barbara Island, California" Journal of Paleontology 42 (2): 291–307.
- ↑ Allan A. Schoenherr, C. Robert Feldmeth & Michael J. Emerson (1999): Natural History of the Islands of California. Berkeley/Los Algeles/London: University of California Press. ISBN 978-0-5202-3918-0.
- ↑ Erlandson, J. M.; M. A. Glassow; C. Rozaire & D. Morris (1992): "4,000 years of human occupation on Santa Barbara Island, California". Journal of California and Great Basin Anthropology 14 (1): 85-93.
- ↑ 7,0 7,1 Chiles, 2015 & 182-189.
- ↑ Scammon, Marine Mammals of the North-western Coast of North America (1874), pp. 116, 118, 132–34.
- ↑ Nial O'Malley Keyes (1939): Blubber Ship, pp. 232–235.
- ↑ Chiles 2015, pp. 189-191.
- ↑ BirdLife International (2018): [https://www.iucnredlist.org/species/62101249/132674012 Synthliboramphus scrippsi na Lista vermella da UICN. Versión 2019-3. Condultada o 7 de febreiro de 2020.
- ↑ Chiles 2015, p. 193.
