Illa King, Australia
| Illa King | |
|---|---|
 Localización da muncipalidade da Illa King | |
 Mapa da illa | |
| Situación | |
| País |  Australia |
| Estado | Tasmania |
| Mar | Mar de Tasmania |
| Coordenadas | 39°52′S 143°59′L / -39.867, -143.983Coordenadas: 39°52′S 143°59′L / -39.867, -143.983 |
| Xeografía | |
| Superficie | 1.098 km² |
| Punto máis alto | 213 m. Monte Stanley |
| Demografía | |
| Capital | Currie |
| Poboación | 1.800 hab. (2013)[1] |
| Densidade | 1´50 hab./km² |
A Illa King é unha das illas que conforman o estado de Tasmania, en Australia. Localizada no extremo occidental do Estreito de Bass, atópase aproximadamente a metade de camiño entre Tasmania e Victoria. A illa debe o seu nome a Philip Gidley King, quen foi gobernador de Nova Gales do Sur na época en que Tasmania formaba parte do territorio de devandito estado.
En 2005, a poboación da Illa King ascendía a 1.570 habitantes, cunha idade media de 43,1 anos.
O asentamento máis importante é o de Currie, localizado na zona occidental da illa. Outra poboación de importancia é a de Grassy, que iniciamente desenvolveuse como un pobo mineiro grazas á existencia dunha mina ao descuberto na cal extraíase scheelite. Tralo peche da mina, a poboación foi abandonada, aínda que en anos recentes o lugar volveu ter actividade e a poboación incrementouse.
A Illa King é recoñecida polos seus queixos, as súas lagostas, os seus bistés e polo seu porto, que é visitado por embarcacións que atravesan o Estreito de Bass. Doutra banda, a illa alberga un parque eólico pertencente á empresa Hydro Tasmania.
Historia[editar | editar a fonte]
Crese que a Illa King foi avistada por primeira vez por europeos en 1800, pola tripulación do buque Martha. Ao ano seguinte foi visitada por tripulantes do bergatín Harbinger, nave ao cal deben o seu nome os arrecifes do noroeste da illa denominados Harbinger Rocks. A illa resultou ser abundante en focas e elefantes mariños, especies que comezaron a ser cazadas ata tal punto que case desaparecen por completo.
En 1802, o explorador francés Nicolas Baudin visitou as illas coa súa flotilla, como consecuencia do cal un buque foi enviado a Sydney para reclamar formalmente as illas para Gran Bretaña, e instalar un asentamento francés. Por mor disto, instaláronse asentamentos británicos en Port Phillip Bay, Port Dalrymple, Tasmania e no río Derwent.
Os cazadores de focas continuaron vistando a illa en forma intermitente ata mediados da década de 1820, tralo cal os únicos habitantes que quedaron foron algúns vellos cazadores e aborixes australianos que se dedicaban á caza de ualabís para aproveitar as súas peles. Os últimos habitantes deixaron a illa cara a 1854, tralo cal a mesma foi visitada ocasionalmente por cazadores e máis frecuentemente por náufragos dos numerosos afundimentos.
O Submarino xaponés I-25 estivo fronte ás súas costas en misión de exploración.
Naufraxios[editar | editar a fonte]
Localizada na zona media da entrada occidental do Estreito de Bass, a Illa King foi escenario de máis de 60 naufraxios, que deixaron un saldo que superou as 700 vítimas. Entre os afundimentos máis importantes cóntanse:
- 1801, embarcación non identificada de tres mastros, probablemente un baleeiro. Non houbo sobreviventes.
- 1835, Neva, barco de convictos de 327 toneladas, 225 vítimas fatais.
- 1840, Isabella, embarcación de 287 toneladas, non houbo vítimas fatais.
- 1845, Cataraqui, embarcación de 802 toneladas, 400 vítimas fatais.
- 1854, Brahmin, embarcación de 616 toneladas, 17 vítimas fatais.
- 1854, Waterwitch, goleta de 134 toneladas, non houbo vítimas fatais.
- 1855, Whistler, clipper norteamericano de 942 toneladass, dúas vítimas fatais.
- 1855, Maypo, bergatín de 174 toneladas, non houbo vítimas fatais.
- 1865, Arrow, goleta de 166 toneladas, unha vítima fatal.
- 1866, Netherby, embarcación de 944 toneladas, non houbo vítimas fatais.
- 1871, Loch Leven, clipper de 1868 toneladas, unha vítima fatal.
- 1874, British Admiral, clipper, 79 vítimas fatais.
- 1875, Blencathra, acoirazado de 933 toneladas, non houbo vítimas fatais.
- 1910, Carnarvon Bay, embarcación de 1932 toneladas, non houbo vítimas fatais.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Australian Bureau of Statistics web site
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Illa King, Australia  |
