Santuario de Santa María a Real do Cebreiro

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Igrexa de Santa María do Cebreiro»)
Santuario de Santa María a Real do Cebreiro
Vista frontal
PaísEspaña
LocalizaciónO Cebreiro (Pedrafita do Cebreiro)
Coordenadas42°42′28″N 7°02′36″O / 42.707777777778, -7.0433333333333Coordenadas: 42°42′28″N 7°02′36″O / 42.707777777778, -7.0433333333333
Diocesediocese de Lugo
editar datos en Wikidata ]

O Santuario de Santa María a Real do Cebreiro é un templo católico situado na parroquia do Cebreiro (Pedrafita do Cebreiro) na comarca dos Ancares.

Historia[editar | editar a fonte]

Foi fundada polo Conde de Aurillac, e inicialmente formaba parte dun mosteiro. É un dos monumentos máis antigos da vía francesa do Camiño de Santiago, atribuíndoselle unións á lenda do Santo Graal. Esta relación aparece reflectida no escudo de Galicia.

Arquitectura[editar | editar a fonte]

A igrexa é de estilo prerrománico, e ten a súa orixe no século IX. Ten nave rectangular, cuberta a dúas augas e cuberta de tella. A fachada non é a orixinal, senón que foi reconstruída posteriormente. Está formada por tres naves separadas por piares e rematada en tripla cabeceira.

Entre o patrimonio moble do templo, está unha pía bautismal de inmersión do século XVIII, un cáliz do século XII, a patena e unhas ampolas de cristal de rocha bañadas en prata doadas por Isabel a Católica na súa visita en 1486.

Lenda[editar | editar a fonte]

Hai diversas tradicións orais relativas ao templo. Ao parecer, antigamente os monxes do mosteiro facían soar a campá para orientar os peregrinos nos días de néboa. Outra lenda relata un milagre: un veciño ía sempre a misa, xa chovese, tronase ou nevase, e o sacerdote ríase del, até que un día, ao recibir a eucaristía, o pan e o viño convertéronse en carne e sangue de verdade. A mesma tradición di que os dous sepulcros antropomorfos do templo son os do sacerdote e o campesiño.

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]