Igrexa de María de Xesé (Delft)

Igrexa de María de Xesé (Maria van Jessekerk)
A igrexa vista desde a Gran Praza (Markt) de Delft, coa estatua de Hugo Grotius en primeiro plano
Datos xerais
País	Países Baixos
Rexión	Holanda Meridional
Tipo	Igrexa parroquial
Advocación	Ata 1971: San Xosé Desde 1971: María de Xesé
Localización	Delft
Coordenadas	52°00′41″N 4°21′38″L
Catalogación	Rijksmonument (18279)
Culto
Culto	Igrexa Católica
Diocese	Diocese de Rotterdam
Arquitectura
Construción	1875-1882
Arquitectos	Edificio: Evert Margry Interior: Jos Tonnaer
Estilo	Arquitectura gótica
Páxina web	[1] Espazo da igrexa no sitio web da paqrroquia de santa Úrsula.
[ editar datos en Wikidata ]

A igrexa de María de Xesé (en neerlandés: Maria van Jessekerk) é unha igrexa parroquial católica de estilo neogótico sita na cidade surholandesa de Delft, nos Países Baixos, construída no período entre os anos 1875 e 1882, e deseñada en forma de cruz polo arquitecto Evert Margry, un discípulo de Pierre Cuypers.

Orixinariamente, a igrexa tiña a advocación de San Xosé; no entanto, desde 1971 cambiouse pola de María de Xesé, de gran tradición en Delft. A igrexa forma parte da parroquia de Santa Úrsula.

Esta igrexa foi a primeira de confesión católica en ser restablecida despois da Reforma. A igrexa Vella e a igrexa Nova foran tamén católicas antes da Reforma, pero reformáronse de camiño; as dúas torres da igrexa de María de Xesé fan referencia a esa etapas católicas de ambas, e inspíranse á súa vez nas súas torres.

Historia

Antecedentes

En 1572, o Consello da cidade de Delft optou polo protestantismo, en detrimento do catolicismo, do luteranismo e dos menonitas, relixións que foron prohibidas, aínda que na práctica eran toleradas. As igrexas de San Hipólito e de Santa Úrsula tornáronse, xa que logo, protestantes, e os católicos de Delft pasaron a xuntarse na pequena zona circunscrita entre Burgwal, Oude Langedijk e a rúa Jacob Gerritstraat. Inicialmente, as súas celebracións relixiosas tiñan lugar en residencias privadas, aínda que xa se coñece en 1677 un primeiro local dedicado a San Xosé e sostido polos xesuítas. Este foi o xerme do barrio Papenhoek, habitado unicamente por católicos, no que séculos máis tarde se erguería a igrexa de María de Xesé. 

• A igrexa oculta (1733). En 1733, os xesuítas lograron construír unha pequena igrexa que continuaba coa advocación a San Xosé e que non era visible desde a rúa, condición indispensable para que fose tolerada de facto, aínda que non permitida. É probable que esta se atopase na zona do transepto oeste da actual igrexa, onde nesa época había un patio. Os xesuítas abandonaron esta igrexa en 1773 e foron sucedidos polos franciscanos.
• Igrexa de Waterstaat (1834-1837). Coa época de dominación francesa dos Países Baixos (1794-1815), abriuse un período de máis de tolerancia e, logo de recuperada a soberanía, en 1837 construíuse unha nova igrexa de San Xosé, esta vez xa visible, vinculada á institución que xestionaba as augas da cidade (Waterstaat). 

Construción da igrexa neogótica (1875-1882)

Interior da igrexa desde a entrada principal

A nova Constitución do país de 1848 garantiu a liberdade relixiosa. Pero ata 1875 a construción de iogrexas seguiu a ser competencia do Goberno, de maneira que as institucións de xestión das augas (waterstaat) contribuían ecomicamente aos gastos. Logo de 1875 este réxime cambiou e cada comunidade pasou a ter liberdade para construír a súa igrexa, o que orixinou a construción de numerosas igrexas católicas por todo o país, case sempre de estilo neogótico, retomando o estilo imperante antes da Reforma. 

Nese contexto, os franciscanos planeaban en Delft a construción dunha grande igrexa na zona católica de Papenhoek, para o que se fixeron cuns terreos en Burgwal, ao pé da igrexa de San Xosé. En 1875 púxose a primeira pedra desta nova igrexa, e o novo templo consagrouse e entrou en servizo en 1877. Finalmente, a nova igrexa foi inaugurada en 1882.

Denominación de María de Xesé

A igrexa de María de Xesé vista desde a igrexa Nova

Noutro lugar da cidade construírase tamén nesa época unha igrexa católica neogótica, dedicada a San Hipólito, que foi demolida nos anos 60 do século XX, por mor da escaseza de fieis. Aquela comunidade acabou fusionándose en 1971 coa da nova igrexa de San Xosé, e a súa advocación cambiouse finalmente a María de Xesé, que era venerada en Delft xa desde a Idade Media e cara á cal había un grande culto, a raíz dunha pequena estatua atopada nunha capela da igrexa Vella á que se lle atribuía o milagre da curación da cegueira dunha relixiosa. Aquela estatuíña perdeuse durante a Reforma protestante e xa no século XX esculpiuse unha reprodución que hoxe se expón nunha capela lateral da actual igrexa de María de Xesé, construída a modo de ampliación en 1939.

Desde comezos dos anos 90 acometeuse un importante labor de restauración do edificio, que concluíu en 2007. No entanto o seu interior, particularmente rico, permanece practicamente sen cambios desde os principios do século XX.

Véxase tamén

Outros artigos

• María de Xesé
• Xesé
• Delft
• Igrexa vella de Delft

Biografía

• Van Peer, A. Maria van Jesse, Historische schets van "Delffs Ommeganck". 1954 (en neerlandés)

Ligazóns externas

• A historia de María de Xesé e a súa igrexa en Delft (en neerlandés)
• Sitio web da parroquia de Santa Úrsula en Delft (en neerlandés)
• Interpretacións co órgano da igrexa de María de Xesé