Idilio

Idilio, do grego εἰδύλλιον, "poema curto")^[1] é unha poesia curta, descritiva da vida rústica, escrita no estilo dos curtos poemas pastorais de Teócrito, os Idilios.

O idilio é un subxénero da lírica consistente nunha composición de tema sentimental e ambiente bucólico non pastoril.

Exemplos[editar | editar a fonte]

Na literatura[editar | editar a fonte]

A Alborada, de Nicomedes Pastor Díaz.

Hermann e Doroteia, de J. W von Goethe — que Schiller considerou o clímax na súa produción — un idílio segundo o propio Goethe.^[2]

Na pintura[editar | editar a fonte]

Na pintura o idilio era un xénero recorrente na época vitoriana en Inglaterra.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ εἰδύλλιον, Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon, on Perseus
↑ Gjert Vestrheim: "Hellas som ideal", Antikken i ettertiden (s. 170-2), editado por Universitetsforlaget, Oslo 2009, ISBN 978-82-15-01482-1

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Este artigo sobre literatura é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1] εἰδύλλιον, Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon, on Perseus

[2] Gjert Vestrheim: "Hellas som ideal", Antikken i ettertiden (s. 170-2), editado por Universitetsforlaget, Oslo 2009, ISBN 978-82-15-01482-1

[1]

[2]