Iago ap Beli
| Iago ap Beli | |
|---|---|
| Rei de Gwynedd | |
| Reinado | 599 - 616 |
| Falecemento | 616 |
| Predecesor | Beli ap Rhun |
| Sucesor | Cadfan ap Iago |
| Proxenitores | Beli ap Rhun |
| Na rede | |
 | |
Iago ap Beli , nado ca. 540 e finado ca. 616, foi rei de Gwynedd entre 599 e 616. Pouco se sabe del ou do seu reino nesta época temperá, con só algunhas mencións anecdóticas.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Iago ap Beli (en latín: Iacobus Belii filius, en inglés: Saint James son of Beli) foi fillo e sucesor de Beli ap Rhun, e figura nas xenealoxías harleianas.[1][2] A outra información histórica da que dispoñemos procede da información da súa morte, que tivo lugar o mesmo ano da batalla de Chester (en galés: Gwaith Caer Lleon), sen conexión entre un evento e outro.[3][4] Sucedeuno o seu fillo, Cadfan ap Iago.
A publicación de 1766 de Mona Antiqua Restaurata de Henry Rowlands di que os arquivos da catedral de Bangor mencionan a Iago como fundador dun decanato alí ("Iago ap Beli Rex Decanatu Ecclesiam ditavit ").[5] Aínda así, a exactitude da declaración foi posta en dúbida polo traballo de Haddan e Stubbs, onde sinalan que "o testemuño histórico máis antigo dun decano en Bangor é 1162".[6]
Nas tríades medievais galesas, a morte de Iago ap Beli descríbese como o resultado dun golpe de machada dun dos seus homes, un tal Cadafael Wyllt (en inglés: Cadafael the Wild).[7] No seu Celtic Britain, John Rhys afirma que os Anais de Tigernach mencionan a morte de Iago e usan a palabra dormitat (ou dormitato, que significa sono como un eufemismo para a morte), contradicindo a idea dunha morte violenta. Ademais, dado que a palabra dormitato se usaba xeralmente en referencia ao clero, é posible que Iago abdicase e entrase na vida relixiosa.[8]
Geoffrey de Monmouth[editar | editar a fonte]
As historias en gran parte ficticias de Gran Bretaña escritas por Geoffrey de Monmouth usan os nomes de moitas figuras históricas como personaxes de ficción. Unha destas historias emprega os nomes do fillo de Iago Cadfan e doutros contemporáneos, contando como un tal Edwin pasou a súa mocidade no exilio en Gwynedd, crecendo xunto ao neto de Iago, o futuro rei Cadwallon.[9]
Porén, unha "historia" tradicional xurdiu da ficción de Geoffrey mesturada coa historia real, o que implica que o futuro Edwin de Northumbria realmente pasou a súa mocidade en Gwynedd, crecendo xunto ao neto de Iago, o futuro Cadwallon. En realidade, Cadwallon e Edwin eran inimigos sen conexións xuvenís coñecidas: Edwin invadiu Gwynedd e levou aos Cadwallon ao exilio, e foi Cadwallon, en alianza con Penda de Mercia, quen finalmente derrotou e matou a Edwin en 633 na Batalla de Hatfield Chase (en galés: Gwaith Meigen). A historia da súa amizade xuvenil tería un certo atractivo romántico.
O que si sabemos é que en 588 morreu o rei Ælla de Deira, e Æthelfrith de Bernicia aproveitou a ocasión para invadir e conquistar Deira, levando ao exilio ao fillo de Ælla de 3 anos, o futuro Edwin de Northumbria. Edwin aliaríase con Raedwald de Anglia Oriental no ano 616, derrotando e matando a Æthelfrith e converténdose nun dos reis máis exitosos de Northumbria. A vida de Edwin no exilio é descoñecida, e non hai ningunha base histórica para colocalo en Gwynedd.[10]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Phillimore (1888) — a liña é dada como: ... map Rotri map mermin map etthil merch cinnan map rotri map Intguaul map Catgualart map Catgollaun map Catman map Iacob map Beli map Run ..., e de aí cara a atrás, a Cunedda e os seus ancestros.
- ↑ Phillimore (1887) — the pedigree is given as .
- ↑ Phillimore (1888), Annales Cambriae, "Gueith cair legion. et ibi cecidit selim filii cinan. et iacob filii beli dormitatio".
- ↑ Lloyd (1911), A History of Wales, Vol.
- ↑ Rowlands, Henry (1766). Mona Antiqua Restaurata: An Archæological Discourse on the Antiquities, Natural and Historical, of the Isle of Anglesey, the Ancient Seat of the Druids. In Two Essays. With an Appendix, Containing a Comparative Table of Primitive Words, and the Derivatives of Them in Several of the Tongues of Europe; with Remarks Upon Them. Together with Some Letters, and Three Catalogues (en inglés). J. Knox.
- ↑ Haddan, Arthur West; Stubbs, William; Wilkins, David (1869). Councils and ecclesiastical documents relating to Great Britain and Ireland. Oxford : Clarendon press.
- ↑ Stephens (1851, pp. 269), article on The Poems of Taliesin
- ↑ Rhys (1904, pp. 126), The Kymry, in footnote 2.
- ↑ Menzies, Louisa L. J. (1864). Legendary Tales of the Ancient Britons: Rehearsed from the Early Chronicles (en inglés). J.R. Smith.
- ↑ Hunt, William (1901). The English church from its foundation to the Norman conquest (597-1066). London, Macmillan & co., limited; New York, The Macmillan company.
| Predecesor: Beli ap Rhun |
Rey de Gwynedd 599 - 616 |
Sucesor: Cadfan ap Iago |
