Iafet
  | |
| Familia | |
|---|---|
| Fillos | Gomer (en)  , Tubal (pt) , Mesech (pt) , Javan (pt) , Magog (pt) , Madai (pt) , Tiras (pt) |
| Pai | Noé |
| Irmáns | Sem e Cam (Biblia) |
Segundo o Xénese, no capítulo décimo, Iafet (en hebreo: יפת בן-נוֹחַ Iafeth ben Nōah; en árabe: يافث بن نوح, Yāfiṱ ibn Nūh) é fillo de Noé[1], irmán de Sem e Cam, e pai de Gomer, Magog, Madai, Iaván, Tubal, Méxec e Tirás.[2][3]
Sobreviviu ao Diluvio Universal grazas á Arca de Noé, onde Xehová mandou a Noé que levase á súa muller, aos seus fillos e ás súas esposas.[4] Tradicionalmente considérase que Iafet e os seus descendentes poboaron a Europa actual, como no Xénese, no capítulo coñecido como a Táboa dos pobos,[5] indícase que viaxaron ás illas xentís, que seica se refire ás illas de Grecia, aínda que existen outras tradicións como a británica, que afirma que Samotes (que sería asimilado a Gomer), o cuarto fillo de Iafet, viaxou á Gran Bretaña e foi proclamado primeiro rei de Britania, baseado no texto Berosi Antiquitatum libri quinque cum Commentariis Joannis Annii, atribuído ao historiador Beroso o Caldeo; un falso-Beroso baixomedieval tamén xustificaba unha inventada dinastía de reis hispánicos que rexeran na Península Ibérica descendentes de Iafet.[6][7]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Xénese. 6:10
- ↑ Xénese. 10:2
- ↑ "Capítulos 6-10 :: A Biblia Galega". www.abibliagalega.com. Consultado o 23 de abril de 2022.
- ↑ Xénese 6: 9-22
- ↑ Xénese 10:1-32
- ↑ Julio Caro Baroja: Las falsificaciones de la Historia (en relación con la de España), pág 57. Círculo de Lectores, 1991.
- ↑ "Annio de Viterbo y la Historiografía española del siglo XVI" (PDF). buleria.unileon.es.