Humor vítreo

Diagrama esquemático do ollo humano.

O humor vítreo, tamén coñecido como corpo vítreo do ollo ou simplemente vítreo, é a substancia viscosa e xelatinosa, formada por unha substancia amorfa semilíquida, fibras e células, que se atopa no segmento posterior, entre o cristalino e o cristalino e a retina, baixo presión, para manter a forma esférica do ollo.

O humor acuoso é o líquido incoloro, formado por auga (98%) e sales disoltos (2%), predominantemente cloruro de sodio, que enche as cámaras oculares (cavidade do ollo, entre a córnea e o cristalino). O volume vítreo é de 4 ml para o ollo humano.

O humor vítreo componse de substancias solúbeis en auga e un compoñente insolúbel (proteína residual), ademais de ácido hialurónico, ácido ascórbico e láctico, glicosa, lípidos, albuminas, globulinas, aminoácidos (glutamina e histidina) e compoñentes inorgánicos; é máis viscoso que a auga, debido á concentración de hialuronato de sodio, ten fibras de coláxeno tipo II e pódense atopar células (hialocitos) no córtex. Ten unha función estrutural para manter a forma do ollo e evitar o desprendemento de retina. Algunhas matrices biolóxicas utilízanse como alternativas para a análise de laboratorio, especialmente nos estudos de toxicoloxía forense, como en casos de corpos carbonizados, por exemplo. O humor vítreo representa unha destas matrices biolóxicas complementarias, aínda que presenta algunhas desvantaxes: pequeno volume, pequenas concentracións de fármacos, precisa de técnicas máis sensibles e hai poucos estudos sobre a súa análise. Non obstante, presenta importantes vantaxes como a resistencia aos cambios bioquímicos de descomposición, ademais de ser menos susceptíbel á contaminación bacteriana. A análise do humor vítreo consiste en recoller de 2 a 4 ml mediante punción directa no globo ocular, este contido será sometido a métodos analíticos que permitan determinar que substancias están presentes e cuantificar estes compostos, un dos métodos é o GS-MS (Cromatografia Gasosa Acoplada à Espectrometria de Masas, polas siglas en inglés) e HPLC (Cromatografía Líquida de Alto Rendemento). Os resultados do laboratorio deben ser rápidos, sensibles e específicos para determinar determinadas substancias. A cuantificación destas substancias é de grande importancia cando hai ausencia ou deterioración doutras matrices. O etanol analízase con frecuencia no humor vítreo para confirmar a súa inxestión. Tamén se analiza a detección de cocaína, opioides, diazepam, benzodiacepinas, entre outros. A análise macroscópica determinará a opacidade do vítreo e a análise microscópica revelará a presenza de células atípicas ou achados patolóxicos. Algúns métodos empregados na investigación para a análise do humor vítreo: • Extracción en fase sólida e HPLC-PAD; • HPLC con detector de fluorescencia para detección de MDMA; MDEA e MDA en humor vítreo; • Metilendioxi- derivados (MDMA: N-metil-3,4-metilendioximetanfetamina, MDA: 3,4-metilendioxianfetamina e MDEA: N-etil-3,4-metilendioxietilanfetamina); • Detección de heroína, entre outros.

Véxase tamén

Outros artigos

• Ollo

Bibliografía

• Peres, Mariana Dadalto. Humor vítreo: uma alternativa para investigação de drogas de abuso post-mortem. Ribeirão Preto. 2014.
• SÁNCHEZ, A.; AZOR, C.; ARAGÓN, A.; GARCÍA, D.P. Concentración de aminoácidos en el vítreo en una población control. Archivos de la Sociedad Española de Oftalmología v.77 n.11 Madrid nov. 2002.
• SOUZA, N.V. Doenças do corpo vítreo, retina e uveíte. Medicina, Simpósio: Oftalmologia para o clínico. 30: 69-73, xan./mar. 1997.