Homofobia liberal

A homofobia liberal é un concepto que define a aceptación da homosexualidade mentres se manteña oculta.

Termo

Autores como Alberto Mira (1965–) e Daniel Borrillo (1961–) utilízano como un tipo de homofobia, prevaleciente na sociedade española desde a década de 1980 e herdeira da homofobia da esquerda do século XX, caracterízase polo «si, pero...»: tolérase benevolentemente a homosexualidade, a condición do silencio da condición homosexual, da asimilación e da aceptación da «normalidade» do modelo heterocentrista, «polo seu propio ben». Critícase a exhibición das «plumas» pola súa visibilidade, calquera marca de subcultura ou estética LGTB e, por suposto, as manifestacións na rúa. Calquera transgresión desa norma é rexeitada como «victimista», «conciencia de gueto», «activista» ou «proselitista». En palabras de Mira:

Es extraordinariamente simple: «Sí, pero…». En esta estructura sintáctica se inserta cualquier tipo de enunciado: «Los homosexuales son maravillosos y muy amigos míos pero deben abandonar la pluma; los homosexuales son personas como todos pero el exhibicionismo que manifiestan está fuera de lugar». Hay un límite que todavía cuesta superar: el de las imágenes positivas o la reivindicación.

Alberto Mira, De Sodoma a Chueca

A súa orixe pódese atopar no século XIX e o seu maior representante foi o endocrinólogo e escritor español Gregorio Marañón (1887-1960); máis obxectivo que a maioría, opúñase á criminalización da homosexualidade, pero avogaba polo seu ocultamiento. Durante o século XX, este pensamento foi apoiado pola esquerda. É coñecida a opinión do político e sociólogo madrileño Enrique Tenro Galván (1918-1986):

No, no creo que se les deba castigar. Pero no soy partidario de conceder libertad ni de hacer propaganda del homosexualismo. Creo que hay que poner límites a este tipo de desviaciones, cuando el instinto está tan claramente definido en el mundo occidental. La libertad de los instintos es una libertad respetable..., siempre que no atente en ningún caso a los modelos de convivencia mayoritariamente aceptados como modelos morales positivos.

Enrique Tierno Galván en la revista Interviú (en 1977)

Na blogosfera tamén se sinalou que as supostas declaracións realizadas pola raíña Sofía nun libro de Pilar Urbano ―máis tarde cualificadas de «inexactas» pola Coroa―, constituían un exemplo de libro deste fenómeno: «Podo comprender, aceptar e respectar que haxa persoas con outra tendencia sexual, pero que sentan orgullosos por ser gais? Que se suban a unha carroza e saian en manifestacións? Si todos os que non somos gais saísemos en manifestación… colapsariamos o tráfico».

Véxase tamén

Outros artigos

• Homofobia interiorizada
• Masculinidade hexemónica
• Heterosexismo
• Heteronormatividade
• Homonormatividade
• Homonacionalismo
• Pinkwashing