Amar Sonar Bangla

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Himno nacional de Bangladesh»)
Amar Sonar Bangla
En galego: A miña Bengala dourada
Partitura do himno.
Himno de Bangladesh
LetraRabindranath Tagore
1905
MúsicaGagan Harkara
1889 (arranxado por Samar Das 1972)
Adoptado3 de marzo de 1971
Mostra da música
noicon

Amar Sonar Bangla (en bengalí: আমার সোনার বাংলা, traducible ó galego como "A miña Bengala dourada") é o himno nacional de Bangladesh.[1][2] Escrito e composto polo poeta Rabindranath Tagore, con motivo das protestas polo proxecto de partición de Bengala presentado polo vicerrei Lord Curzon en 1905, foi adoptado en 1972.[3] O autor é escritor do movemento Brahmo Samaj (pero logo convertido ao hinduísmo), e o primeiro asiático en gañar o premio Nobel de Literatura. É agora o himno nacional de Bangladesh.

Letra[editar | editar a fonte]

Rabindranath Tagore, compositor da letra.
Texto en bengalí Transliteración latina (ISO 15919) Tradución ó galego
আমার সোনার বাংলা
Amar Shonar Bangla


আমার সোনার বাংলা, আমি তোমায় ভালোবাসি।
চিরদিন তোমার আকাশ, তোমার বাতাস, আমার প্রাণে বাজায় বাঁশি॥
ও মা, ফাগুনে তোর আমের বনে ঘ্রাণে পাগল করে,
মরি হায়, হায় রে—
ও মা, অঘ্রাণে তোর ভরা ক্ষেতে আমি কী দেখেছি মধুর হাসি॥

কী শোভা, কী ছায়া গো, কী স্নেহ, কী মায়া গো—
কী আঁচল বিছায়েছ বটের মূলে, নদীর কূলে কূলে।
মা, তোর মুখের বাণী আমার কানে লাগে সুধার মতো,
মরি হায়, হায় রে—
মা, তোর বদনখানি মলিন হলে, ও মা, আমি নয়নজলে ভাসি॥

তোমার এই খেলাঘরে শিশুকাল কাটিলে রে,
তোমারি ধুলামাটি অঙ্গে মাখি ধন্য জীবন মানি।
তুই দিন ফুরালে সন্ধ্যাকালে কী দীপ জ্বালিস ঘরে,
মরি হায়, হায় রে—
তখন খেলাধুলা সকল ফেলে, ও মা, তোমার কোলে ছুটে আসি॥

ধেনু-চরা তোমার মাঠে, পারে যাবার খেয়াঘাটে,
সারা দিন পাখি-ডাকা ছায়ায়-ঢাকা তোমার পল্লীবাটে,
তোমার ধানে-ভরা আঙিনাতে জীবনের দিন কাটে,
মরি হায়, হায় রে—
ও মা, আমার যে ভাই তারা সবাই, ও মা, তোমার রাখাল তোমার চাষি॥

ও মা, তোর চরণেতে দিলেম এই মাথা পেতে—
দে গো তোর পায়ের ধুলা, সে যে আমার মাথার মানিক হবে।
ও মা, গরিবের ধন যা আছে তাই দিব চরণতলে,
মরি হায়, হায় রে—
আমিপরের ঘরে কিনব না আর, মা, তোর ভূষণ ব'লে গলার ফাঁসি

Āmāra sōnāra bāṁlā, āmi tōmāẏa bhālōbāsi/
Ciradina tōmāra ākāśa, tōmāra bātāsa, āmāra prānē bājāẏa bām̐śi.
Ō mā, phāgunē tōra āmēra banē ghrānē pāgala karē,
Mari hāẏa, hāẏa rē—
Ō mā, aghrānē tōra bharā kṣētē āmi kī dēkhēchi madhura hāsi.

Kī śōbhā, kī chāẏā gō, kī snēha, kī māẏā gō—
Kī ām̐cala bichāẏēcha baṭēra mūlē, nadīra kūlē kūlē/
Mā, tōra mukhēra banī āmāra kānē lāgē sudhāra matō,
Mari hāẏa, hāẏa rē—
Mā, tōra badanakhāni malina halē, ō mā, āmi naẏanajalē bhāsi.

Tōmāra ēi khēlāgharē śiśukāla kāṭilē rē,
Tōmāri dhulāmāṭi aṅgē mākhi dhanya jībana māni/
Tui dina phurālē sandhyākālē kī dīpa jbālisa gharē,
Mari hāẏa, hāẏa rē—
Takhana khēlādhulā sakala phēlē, ō mā, tōmāra kōlē chuṭē āsi.

Dhēnu-carā tōmāra māṭhē, pārē yābāra khēẏāghāṭē,
Sārā dina pākhi-ḍākā chāẏāẏa-ḍhākā tōmāra pallībāṭē,
Tōmāra dhānē-bharā āṅinātē jībanēra dina kāṭē,
Mari hāẏa, hāẏa rē—
Ō mā, āmāra yē bhāi tārā sabāi, ō mā, tōmāra rākhāla tōmāra cāṣi.

Ō mā, tōra caranētē dilēma ēi māthā pētē—
Dē gō tōra pāẏēra dhulā, sē yē āmāra māthāra mānika habē/
Ō mā, garibēra dhana yā āchē tāi diba caranatalē,
Mari hāẏa, hāẏa rē—
Āmi parēra gharē kinaba nā āra, mā, tōra bhūṣana ba'lē galār phām̐si.

A miña Bengala dourada, ámote.
Por sempre os teus ceos, o teu aire pon o meu corazón en sintonía como se fose unha frauta
Oh miña nai! o aroma dos teus cultivos de manga na primavera vólveme tolo,
Ah, que emoción!
O miña nai! A finais de outono vense sorrisos en tódolos campos maduros de arroz.

Que beleza, que matices, que agarimo, que tenrura!
Que edredón estendiches ós pés das árbores de Banyan e na beira de cada río
Oh miña nai, as verbas dos teus beizos son como néctar para os meus oídos.
Ah, que emoción!
Se a tristura, Oh miña nai! proxecta penumbra na túa cara, os meus ollos están cheos de bágoas!

Pasando a miña infancia na túa casa de xogos.
A túa terra e sucidade manchada por todo o meu corpo, considérome privilexiado.
A marabillosa lámpada que iluminas ó solpor,
Ah, que emoción!
Deixei de xogar e corrín de volta ó teu colo decontado, Oh miña nai!

No pasteiro do gando, no peirao para cruzar o regato,
Corredoiras de aldea sombreadas, serenas con paxaros que chaman,
Soportal aberto con arroz maduro colmado a miña vida continúa.
Ah, que emoción!
Tódolos teus pastores e granxeiros son os meus irmáns.

Desta volta ofrézoche a miña cabeza baixo os teus pés,
Bendíceme co tu po, estarei obrigado a facer alarde da miña cabeza.
Ofrézoche o pouco que teño na casa,
Ah, que emoción!
Nunca te molestes en comprar, doutros, unha corda colgante disfrazada de coroa.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Ministry of Law, Justice and Parliamentary Affairs (ed.). "The Constitution of the People's Republic of Bangladesh - 4. National anthem, flag and emblem". 
  2. "Bangladesh: Amar Shonar Bangla". NationalAnthems.me. Consultado o 9 de agosto de 2011. 
  3. Mishra. De las ruinas de los imperios. La rebelión contra Occidente y la metamorfosis de Asia [From the Ruins of Empire]. Barcelona: Galaxia Gutenberg. ISBN 978-84-16072-45-3.