Henri Rochefort

Henri Rochefort
	;
Biografía
Nacemento	(fr) Victor Henri de Rochefort-Luçay ; 30 de xaneiro de 1831 ; París, Francia
Morte	30 de xuño de 1913 (82 anos); Aix-les-Bains, Francia
Lugar de sepultura	Cemiterio de Montmartre
Deputado da Asemblea Nacional
	1885 – 1886 ; Circunscrición electoral: Seine (pt)
Deputado da Asemblea Nacional
	1869 – 1871 ; Circunscrición electoral: Seine (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Actividade
Lugar de traballo	París
Ocupación	xornalista , novelista , escritor , dramaturgo , político , comuneiro
Empregador	município de paris (pt) ; Le Figaro (pt) ; Le Charivari (en) ; Le Nain jaune (en)
Pseudónimo literario	Grimsel
Lingua	Lingua francesa
Obra
Arquivos en	Archives nationales (pt) [ 48AP] ;
Familia
Fillos	Octave Rochefort (en)
Pai	Claude Louis Marie Rochefort-Luçay (en)
Irmáns	Caroline de Rochefort (en)
Parentes	Armand Dufaux (pt) (neto); Henri Dufaux (pt) (neto); Auguste-Frédéric Dufaux (pt) (xenro)
Cronoloxía
abril de 1878-outubro de 1878	Noivado (Morges (pt) )

Victor Henri Rochefort, Marqués de Rochefort-Luçay, nado en París o 30 de xaneiro de 1830 e finado en Aix-les-Bains o 30 de xuño de 1913, foi un escritor, xornalista e político francés.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Despois de iniciar os estudos de medicina, traballou durante un tempo nun sonado hotel parisiense, para logo adicarse a escribir teatro e ao xornalismo. En 1863 entrou a formar parte do xornal Le Figaro, mais unha serie de artigos, que posteriormente publicaría baixo o título xenérico de A decadencia francesa, provocaron un conflito do xornal coas autoridades e a rescisión do seu contrato.

En colaboración con outros dramaturgos adicouse a escribir unha serie de vodeviles de certo éxito. Tras a saída de Le Figaro fundou o seu propio xornal, La Lanterne. Porén, o xornal foi secuestrado ao saír do prelo o seu undécimo número e Rochefort multado con 10.000 francos e condenado a un ano de prisión.

Pasou entón a publicar o xornal en Bruxelas, dende onde era introducido clandestinamente en Francia, impreso en francés, castelán, inglés, italiano e alemán. Máis tarde, en 1869, consegue ocupar un escano no parlamento francés. Aproveita para encetar un novo xornal, A Marsellesa, que fixo do Segundo Imperio Francés o branco das súas críticas, algunhas baixo a forma de artigos moi violentos. A causa dun deles un colaborador del, Victor Noir, foi asasinado por Pierre Napoleon Bonaparte, sobriño de Napoleón I de Francia. Tanto Rochefort coma outro dos seus colaboradores, Paschal Grousset foron condenados a seis meses de prisión e o xornal clausurado en 1870.

Tras as revoltas parisienses de 1870 foi liberado e formou parte do goberno da Terceira República Francesa, pero as súas simpatías polos comuneiros socialistas fixo que o abandonase. Logo do efémero control do poder ostentado por estes, na primavera de 1871, tentou fuxir de París disfrazado, mais foi novamente apreixado e condenado desta vez a cadea perpetua. Malia os esforzos do escritor Victor Hugo por conseguir a súa liberación foi deportado a Nova Caledonia. En 1874 logrou escapar e viviu exiliado en Londres e Xenebra, ata que a amnistía decretada en 1880 permitiu a súa volta a París, onde volveu fundar outro xornal, L'Intransigeant, de ideario socialista.

A axitación provocada polos partidarios de Georges Boulanger dálle unha nova oportunidade a Rochefort para facer uso do seu xornalismo incendiario e violento. En 1889 seguiu no exilio ao militar e, tras o suicidio de Boulanger, continuou coa polémica dende Londres. Volvería a París seis anos despois. En 1897 estalou o caso Dreyfus. Tomou parte polos anti-dreyfusards, encargándose de organizar a súa campaña de prensa.

Por toda a súa axitada carreira profesional, Rochefort pasou a historia do mundo do xornalismo co significativo alcume de Le prince des polémistes ("O príncipe dos polemistas").

Obras[editar | editar a fonte]

Les Petits Mystères de l'Hôtel des Ventes (1862).
Les Dépravés (1882)
Les Naufrageurs (1876)
L'Évadé (1883)
Napoléon dernier (3 vols., 1884)
Les Aventures de ma vie (5 vols., 1896)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Biografía de Rochefort nunha páxina web adicada á análise do caso Dreyfus Arquivado 24 de abril de 2013 en Wayback Machine.