Helen Murray Free
 | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 20 de febreiro de 1923  Pittsburgh, Estados Unidos de América |
| Morte | 1 de maio de 2021 (98 anos) Elkhart, Estados Unidos de América (pt)  |
| Presidente American Association for Clinical Chemistry (en) | |
| | |
| Datos persoais | |
| Residencia | Youngstown |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Educación | Central Michigan University (en) - administración de empresas (–1978) College of Wooster (en) - química (–1944)Poland Seminary High School (en) (–1941) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Química |
| Ocupación | química , inventora |
| Empregador | Miles Laboratories (en) (1944–) Indiana University South Bend (en) , profesora Bayer, consultora |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Familia | |
| Cónxuxe | Alfred Free (pt) (1947–) |
| Cronoloxía | |
| 1956 | Invento |
| 1947 | matrimonio
|
Premios
| |
 | |
Helen Murray Free, nada en Pittsburgh o 20 de febreiro de 1923 e finada en Elkhart (Indiana) o 1 de maio de 2021, foi unha química e educadora estadounidense.[1] Coñécida polos sistemas de autodiagnóstico para a diabetes e outras enfermidades, como as tiras de inmersión e lectura, que aínda se utilizan hoxe en día.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Educación[editar | editar a fonte]
Helen recibiu a súa educación nas escolas públicas de Youngstown, Ohio, e finalizou en 1941 a secundaria en Poland Seminary High School.
En decembro de 1941, cando Pearl Harbor foi bombardeada, moitos mozos alistáronse ou foron recrutados no exército. Debido a isto, alentouse ás mulleres a seguir carreiras na ciencia, polo que Helen cambiou a súa especialidade á química. Dixo que o seu cambio á química foi a "cousa máis terrorífica" que lle sucedeu.[2] Recibiu unha licenciatura en química na universidade de Wooster en 1944 e unha mestría en administración de Universidade de Míchigan Central en 1978. Foi profesora adxunta de administración na Indiana University South Bend e consultora para Bayer AG.[2]
Carreira[editar | editar a fonte]
Despois de graduarse de Wooster, inmediatamente comezou a traballar como química de control de calidade para os Laboratorios Miles (coñecidos como os creadores de Alka-Seltzer); con todo, aspiraba a ser unha investigadora en lugar de traballar en control de calidade. Cando Alfred Free tivo unha posición aberta no seu grupo de investigación de bioquímica, ela ocupouna.[3] casarían en 1947 e terían seis fillos.
Orixinalmente, investigaron diferentes antibióticos antes de pasar aos sistemas de reactivos secos. Refinaron o Clinitest, unha tableta que mide os niveis de glicosa nos ouriños dos pacientes diabéticos, e desenvolveron o Acetest, outra tableta de proba para a diabetes.[3][4]
Máis tarde, traballou co seu esposo para mover as probas de tabletas a tiras, presentando Clinistix en 1956. Foi a primeira tira de proba para controlar a glicosa nos ouriños.[4] Varias outras tiras de proba foron desenvolvidas e agregadas ao mercado, incluíndo Uristix, Ketostix, Dextrostox, Labstix e Multistix.[3] Estes produtos aínda se utilizan.
En 1969, mudouse ao Departamento de Crecemento e Desenvolvemento, e finalmente converteuse na directora de Specialty Test Systems en 1976. Foi Directora de Servizos de Mercadotecnia para a División de Produtos de Investigación cando Bayer Diagnostics adquiriu Miles en 1978.[5][6]
Tamén obtivo unha mestría en administración (Administración de atención médica) da Universidade Central de Míchigan (1978) e foi profesora adxunta de administración na Universidade de Indiana en South Bend.[7]
En 1975, xa obtivera sete patentes polas súas melloras nas probas médicas e clínicas de análises de ouriños. Nese ano, ela e o seu compañeiro foron coautores do seu segundo libro, Análise de ouriños na práctica de laboratorio, que aínda é un traballo estándar no campo.[7]
Retirouse en 1982, pero continúa traballando como consultora para Bayer Diagnostics en Elkhart, Indiana.
Despois da súa xubilación, converteuse nunha activa promotora da educación científica. Dedicou especial atención a educar tanto a mulleres como a estudantes desfavorecidos, a través de programas como "Kids & Chemistry" e "Expanding Your Horizons".[4]
Premios e recoñecementos[editar | editar a fonte]
En 1980, recibiu a Medalla Garvan-Olin, outorgada a mulleres polo seu servizo distinguido no campo da química.[2] En 1996, recibiu o Premio Kilby ao logro de toda unha vida.[8]
Foi presidenta da Asociación Americana de Química Clínica en 1990 e en 2006 recibiu o seu prestixioso premio ás contribucións sobresalientes á química clínica.[9]
En 1993 foi elixida presidenta da American Chemical Society.[9] Como presidenta, considerou que a súa principal prioridade era aumentar a conciencia pública sobre o papel positivo que a química desempeñou nas nosas vidas. A ACS nomeou un premio na súa honra, o Helen M. Free Award in Public Outreach.[10]
En 2000 foi incorporada ao Salón da Fama dos Inventores Nacionais.[11]
En 2010, o presidente Barack Obama outorgoulle a Medalla Nacional de Tecnoloxía e Innovación.[12][13][14]
O traballo de Helen e Al Free no desenvolvemento de viaxes de proba de diagnóstico foi designado como Monumento Histórico Químico Nacional pola American Chemical Society o 1 de maio de 2010, no Centro de Ciencias ETHOS en Elkhart, Indiana.[15]
En 2011, ingresou ao Salón da Fama das Mulleres.[16]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Gellene, Denise (2021-05-03). "Helen Murray Free Dies at 98; Chemist Developed Diabetes Test". The New York Times (en inglés). ISSN 0362-4331. Consultado o 2021-05-03.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Bohning, James J. (14 de decembro de 1998). Helen Murray Free, Transcript of an Interview Conducted by James J. Bohning at Elkhart, Indiana on 14 December, 1998 (PDF). Philadelphia, PA: Chemical Heritage Foundation.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "Helen M. Free and Alfred Free". Science History Institute. Consultado o 19 de febreiro de 2018.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 "Helen Murray Free". National Women's Hall of Fame. Arquivado dende o orixinal o 16 de decembro de 2014. Consultado o 15 de decembro de 2014.
- ↑ "Helen M. Free". Uakron.edu. 21 de xullo de 2006. Arquivado dende o orixinal o 21 de outubro de 2010. Consultado o 17 de novembro de 2010.
- ↑ "JCE Online: Biographical Snapshots: Snapshot". Jchemed.chem.wisc.edu. Consultado o 9 de maio de 2009.
- ↑ 7,0 7,1 "Inventor of the Week: Archive". Web.mit.edu. Consultado o 9 de maio de 2009.
- ↑ "The Kilby International Awards". The Kilby International Awards Foundation. Consultado o 15 de decembro de 2014.
- ↑ 9,0 9,1 Wayne, Tiffany K. (2011). American women of science since 1900. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO. pp. 407–408. ISBN 978-1598841589.
- ↑ "Helen M. Free Award for Public Outreach". ACS Chemistry for Life. American Chemical Society. Consultado o 15 de decembro de 2014.
- ↑ Oakes, Elizabeth H. (2007). Encyclopedia of world scientists (Rev. ed.). New York: Facts on File. pp. 250–251. ISBN 9781438118826. Consultado o 15 de decembro de 2014.
- ↑ Daniel, Debra (16 de novembro de 2010). "Obama to present medal to Elkhart woman". WSBT-TV. Arquivado dende o orixinal o 23 de xullo de 2011. Consultado o 17 de novembro de 2010.
- ↑ Obama, Barack. "Remarks by the President in Presenting National Medals of Science and National Medals of Technology and Innovation". The White House. Consultado o 17 de novembro de 2010.
- ↑ Paiva, Rini (2011). "News & Views: Helen Free Receives National Honor". Special Issue. Consultado o 15 de decembro de 2014.
- ↑ "Al and Helen Free and the Development of Diagnostic Test Strips". National Historic Chemical Landmarks. American Chemical Society. 1 de maio de 2010. Consultado o 12 de xullo de 2014.
- ↑ Salón de la Fama Nacional de Mujeres, Helen Murray Gratis
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Helen Murray Free no blog Mujeres con Ciencia
