Helen Levitt

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaHelen Levitt
Biografía
Nacemento31 de agosto de 1913 Editar o valor em Wikidata
Brooklyn, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Morte29 de marzo de 2009 Editar o valor em Wikidata (95 anos)
Greenwich Village, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoFotografía, Fotografía como arte e documental Editar o valor em Wikidata
Lugar de traballo Nova York (1937–1991) Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónfotógrafa , directora de cine , guionista , director de fotografía , realizadora Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
RepresentanteLaurence Miller Gallery (en) Traducir e Light Cone (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Participou en
21 de xuño de 1997documenta x (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeAlfred Lewis Levitt (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
IMDB: nm1844803 Allocine: 9815 Allmovie: p621175
Musicbrainz: 5273a7a4-0197-4eeb-a33e-f81945c53d82 Discogs: 2394638 Find a Grave: 35340431 Editar o valor em Wikidata

Helen Levitt, nada en Brooklyn (Nova York) o 31 de agosto de 1913 e finada na mesma cidade o 29 de marzo de 2009,[1][2] foi unha fotógrafa estadounidense. Foi especialmente coñecida pola fotografía de rúa en Nova York e foi chamada "a fotógrafa máis famosa e menos coñecida do seu tempo".[3]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Primeiros anos e carreira[editar | editar a fonte]

Levitt naceu en Bensonhurst, Brooklyn,[1] filla de May (Kane), que traballaba de contable antes do seu matrimonio, e de Sam Levitt, que dirixía un negocio de pezas de punto.[1][4] O seu pai e os seus avós maternos eran inmigrantes xudeus rusos.[5] Abandonou o instituto[6] e en 1931 aprendeu a revelar fotos nun cuarto escuro cando comezou a traballar para J. Florian Mitchell, un fotógrafo de retratos comercial do Bronx.[4][7] Viu a obra de Henri Cartier-Bresson, grande influencia na súa carreira, na Julien Levy Gallery e por primeira vez viu a fotografía como arte.[8][9] Practicou fotografando os amigos da súa nai cunha cámara Voigtländer usada.[1]

Mentres impartía clases de arte a nenos a mediados dos anos trinta, Levitt quedou intrigado cos debuxos transitorios con xiz que formaban parte da cultura infantil da rúa na Nova York da época.[10][11] Comprou unha cámara Leica de 35 mm e comezou a fotografar estes debuxos de xiz, así como os nenos que os facían.[12] As fotografías resultantes publicáronse en 1987 como In The Street: chalk drawing and messages, New York City 1938–1948.[13]

Continuou a tomar máis fotografías de rúa principalmente en East Harlem, mais tamén no Garment District e no Lower East Side, todos en Manhattan.[14] Entre os anos 30 e 40, a falta de aire acondicionado fixo que a xente estivese máis fóra, o que a introduciu na fotografía de rúa.[15] O seu traballo publicouse por primeira vez no número de xullo de 1939 da revista Fortune.[16]

En 1959 e 1960, recibiu dúas subvencións da Fundación Guggenheim polo seu traballo pioneiro na fotografía en cor.[17] En 1965 publicou a súa primeira gran colección, A Way of Seeing.[18] Gran parte do seu traballo en cor desde 1959 ata 1960 desapareceu nun roubo do seu apartamento na rúa East 12th en 1970. As fotos restantes e outras tomadas nos anos seguintes pódense ver no libro de 2005 Slide Show: The Color Photographs of Helen Levitt.[19] Non obstante, sentíase igual de cómoda traballando en branco e negro, e traballou cos dous nos anos oitenta. En 1976 recibiu unha bolsa de fotografía da National Endowment for the Arts.[20]

Conexións con outros artistas[editar | editar a fonte]

A influencia de Levitt de Cartier-Bresson non só foi ver o seu traballo en galerías, senón que unha vez tamén o acompañou nun día de rodaxe na cidade de Nova York.[21]

Levitt tamén tiña unha conexión coñecida con Walker Evans. En 1937 ou 1938 mostroulle as súas fotografías de nenos xogando. Atopou interese nelas e traballaron xuntos en 1938-39 sacando fotos no metro. Escribiuse que "os únicos fotógrafos que Evans considerou que tiñan algo orixinal que dicir eran Cartier-Bresson, Helen Levitt e el mesmo".

O mesmo día que mostrou as súas fotografías a Evans, coñeceu a James Agee, que influíu nela e tamén a introduciu no póker. Os dous traballaron xunto con Janice Loeb, máis tarde a súa cuñada,[21] en filmes documentais. Loeb tamén lle presentou a Levitt a Luis Buñuel, co que tivo o seu primeiro traballo cinematográfico como montadora. Jeff Rosenheim, a quen Levitt coñeceu nunha mostra do seu traballo en Yale, tamén se fixo amigo e uniuse ao seu grupo de póker. Tamén foi amiga de Thomas Roma, o director do programa de fotografía da Universidade Columbia durante case 25 anos.[15]

Últimos anos[editar | editar a fonte]

Levitt viviu na cidade de Nova York e permaneceu activa como fotógrafa durante case 70 anos. Non obstante, expresou o seu lamento polo cambio de escenario da cidade de Nova York:

"Vou onde hai moita actividade. Os nenos adoitaban estar fóra. Agora as rúas están baleiras. A xente está dentro mirando a televisión ou algo así".[22][17]

Tivo que renunciar a facer as súas propias impresións na década de 1990 debido á ciática, que tamén facía difícil que estivese de pé e que levase a Leica. Por isto, cambiou a cámara por unha pequena Contax automática. Levitt nacera coa síndrome de Meniere, un trastorno do oído interno que a fixo "[sentir] vacilante toda a súa vida". Tamén tivo un caso case mortal de pneumonía na década de 1950.[1] Levitt levou unha vida persoal tranquila. Poucas veces daba entrevistas e polo xeral era moi introvertida. Nunca casou, vivindo soa co seu atigrado amarelo Blinky[15] ata que, aos 95 anos, morreu mentres durmía o 29 de marzo de 2009.[1]

Exposicións[editar | editar a fonte]

A nova sección de fotografía do Museo de Arte Moderna de Nova York incluíu o traballo de Levitt na súa exposición inaugural en xullo de 1939.[23] En 1943, Nancy Newhall organizou alí a súa primeira exposición individual Helen Levitt: Photographs of Children. Unha segunda exposición individual, Projects: Helen Levitt in Color, presentouse no mesmo museo en 1974.[24] As súas seguintes mostras importantes foron na década de 1960; Amanda Hopkinson suxeriu que esta segunda vaga de recoñecemento estivo relacionada co redescubrimento feminista dos logros creativos das mulleres.[23]

Filmografía[editar | editar a fonte]

A finais dos anos 40, Levitt realizou dous filmes documentais con Janice Loeb e James Agee: In the Street (1948) e The Quiet One (1948). Levitt, xunto con Loeb e Sidney Meyers, recibiron unha candidatura ao Óscar por The Quiet One. Levitt estivo activa na produción cinematográfica durante case 25 anos; o seu último crédito cinematográfico foi como montadora do documental de John Cohen The End of an Old Song (1972).[25] Os outros créditos cinematográficos de Levitt inclúen a fotografía de The Savage Eye (1960),[26] que foi producido por Ben Maddow, Meyers e Joseph Strick, e tamén como axudante de dirección para a versión cinematográfica de Strick e Maddow da obra de teatro de Jean Genet Le Balcon (1963). No seu ensaio biográfico de 1991, Maria Hambourg escribiu que Levitt "case desherdou esta parte do seu traballo".[13] En 2012 Deane Williams publicou unha visión xeral dos filmes de Levitt en Senses of Cinema.[27]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Loke, Margaret (30 de marzo de 2009). "Helen Levitt, Who Froze New York Street Life on Film, Is Dead at 95". The New York Times. Consultado o 30 de marzo de 2009. 
  2. ↑ Rourke, Mary (1 de abril de 2009). "Helen Levitt dies at 95; New York street photographer of poignant dramas". Los Angeles Times. Consultado o 1 de abril de 2009. 
  3. ↑ Strauss, David Levi (outubro de 1997). "Helen Levitt: International Center for Photography - exhibition". Artforum. 
  4. ↑ 4,0 4,1 "Levitt, Helen (1913—) | Encyclopedia.com". www.encyclopedia.com. 
  5. ↑ Family Search
  6. ↑ Phaidon Editors (2019). Great women artists. Phaidon Press. p. 242. ISBN 978-0714878775. 
  7. ↑ "The Economist". Economist Newspaper Limited. 5 de xullo de 2009 – vía Google Books. 
  8. ↑ "Helen Levitt". 23 de abril de 2009 – vía www.telegraph.co.uk. 
  9. ↑ "Helen Levitt". Smithsonian American Art Museum. 
  10. ↑ "Graffiti: Chalk Drawing of Figure with Double Pupils, New York City (ca. 1940)". Metropolitan Museum of Art. 
  11. ↑ "Museum of Contemporary Photography". www.mocp.org. Arquivado dende o orixinal o 22 de marzo de 2021. Consultado o 20 de marzo de 2021. 
  12. ↑ Peres, Michael R. (29 de maio de 2013). The Focal Encyclopedia of Photography. Taylor & Francis. ISBN 9781136106132 – vía Google Books. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Hambourg, Maria Morris (1991). "Helen Levitt: A Life in Part". En Phillips, Sandra S. Helen Levitt. San Francisco Museum of Modern Art. pp. 45–63. ISBN 0-918471-22-2. 
  14. ↑ Silverman, Rena (16 de xaneiro de 2019). "Helen Levitt's Street Photos Blend the Poetic With the Political". The New York Times. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 "Helen Levitt". The Telegraph. 23 de abril de 2009. Consultado o 11 de marzo de 2017. 
  16. ↑ Gand, Elizabeth (1 de setembro de 2009). "Helen Levitt (1913–2009) and the Camera". American Art 23 (3): 98–102. doi:10.1086/649790. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Loke, Margarett (2009-03-30). "Helen Levitt, Who Captured New York Street Life, Dies at 95". The New York Times. ISSN 0362-4331. Consultado o 2017-03-11. 
  18. ↑ Levitt, Helen (1989). A Way of Seeing: Third Edition. Duke University Press. ISBN 978-0-8223-1005-1. 
  19. ↑ Levitt, Helen (2005). Slide Show: The Color Photographs of Helen Levitt. powerHouse Books. ISBN 978-1-57687-252-9. 
  20. ↑ "Helen Levitt". International Center of Photography. 2017-02-04. Consultado o 2017-03-11. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Boxer, Sarah (8 de abril de 2004). "Capturing Little Dramas With a Click; Helen Levitt's Pictures Speak for Themselves". The New York Times. Consultado o 11 de marzo de 2017. 
  22. ↑ Orixinal en inglés: "I go where there's a lot of activity. Children used to be outside. Now the streets are empty. People are indoors looking at television or something".
  23. ↑ 23,0 23,1 Hopkinson, Amanda (3 de abril de 2009). "Obituary - Helen Levitt: Award-winning New York photographer noted for street scenes and social realism". The Guardian. 
  24. ↑ "Projects: Helen Levitt in Color". 
  25. ↑ Mathews, Scott (2008-08-06). "John Cohen in Eastern Kentucky: Documentary Expression and the Image of Roscoe Halcomb During the Folk Revival". Southern Spaces. 
  26. ↑ Jackson, Benjamin T. (verán de 1960). "The Savage Eye". Film Quarterly 13 (4): 53–57. doi:10.1525/fq.1960.13.4.04a00160. 
  27. ↑ Williams, Deane (marzo de 2012). "Helen Levitt". Senses of Cinema (62).  A critical review of Levitt's filmmaking career.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Helen_Levitt&oldid=6265872»