Helí Rolando Tella Cantos

Helí Rolando Tella Cantos
Nome completo	Helí Rolando de Tella y Cantos
Nacemento	14 de setembro de 1888
Lugar de nacemento	Gomeán
Falecemento	9 de outubro de 1967
Lugar de falecemento	Adai
Nacionalidade	España
Ocupación	militar, spanish legionary e oficial
Premios	Cruz Laureada de San Fernando e Medalla Militar
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Helí Rolando Tella Cantos, nado en Gomeán (O Corgo) o 14 de setembro de 1888 e finado en Adai (O Corgo) o 9 de outubro de 1967,^[1]^[2] foi un militar galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo de Policarpo Tella Uz, labrego acomodado, e Mercedes Cantos Camacho, mestra, que finou en 1901.^[3] Ingresou na Academia de Infantería de Toledo en 1907, en 1910 obtivo o despacho de 2º tenente e foi destinado a Marrocos. Participou na Guerra do Rif onde conseguiu varias condecoracións: Medalla Militar Individual (1923) e Cruz Laureada de San Fernando (1925). Ascendido a Tenente Coronel, pertencía ao grupo dos militares africanistas.

Coa instauración da Segunda República Española, mostrou unha aberta hostilidade cara o régime. En 1932 secundou a Sanjurjada e foi desterrado a Villa Cisneros no Sáhara Español, de onde fuxiu. Amnistiado polo goberno Lerroux, mandou o primeiro terzo da Legión. Tivo que refuxiarse no Marrocos francés logo de pronunciar un discurso contra a República nun acto oficial. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 foi xefe dunha das agrupacións da columna Madrid á ordes de Juan Yagüe. Participou na Batalla de Madrid, liderando os avances na fronte de Usera a as posteriores loitas na Cidade Universitaria. Nestes combates resultou ferido, quedando convalecente durante varios meses. O 17 de abril de 1938 foi ascendido a xeneral de brigada.^[4] Mandou unha brigada navarra e participou coa 63 División na campaña de Aragón e Cataluña.

Ao remate da Guerra Civil era xeneral de brigada e o 12 de xullo de 1940 foi nomeado comandante da 81 División.^[5] En 1941 foi nomeado gobernador militar de Burgos, cesando o 23 de xaneiro de 1942.^[6] Despois foi nomeado gobernador militar de Lugo. Involucrouse en intrigas monárquicas contra Francisco Franco e no ano 1943 foi separado do exército acusado de empregar soldados e prisioneiros de guerra nas obras do seu pazo de Adai e na súa fábrica de fariña. Foi confinado en Albacete e despois en Palencia. De volta en Lugo foi vitima dun atentado que non conseguiu acabar coa súa vida, aínda que dúas persoas resultaron mortas. Conseguiu a representación dunha casa norteamericana e facía continuas viaxes a Madrid. Finou no pazo de Aldai.

Obras[editar | editar a fonte]

Escuela y patria o la preparación al servicio militar, 1910.
Evolución de las ideas sobre el empleo táctico y la organización del terreno para el combate, 1928.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Casou en segundas nupcias con María de la Concepción Cabrera Benito, condesa de Amayuelas, e foi pai de María Cristina Tella Cabrera que casou con Pedro Manuel Díez Ponce de León, IX marqués de Casinas.