Hans Magnus Enzensberger
Saltar ata a navegación
Saltar á procura
| Hans Magnus Enzensberger | |
|---|---|
 Hans Magnus Enzensberger en 2006 | |
| Alcume | Linda Quilt, Elisabeth Ambras e Serenus M. Brezengang |
| Nacemento | 11 de novembro de 1929 |
| Kaufbeuren | |
| Nacionalidade | Alemaña |
| Alma máter | Universidade de Freiburg im Breisgau, Universidade de Hamburgo e Universidade de Erlangen-Nuremberga |
| Ocupación | poeta, escritor, tradutor, xornalista, reporteiro, escritor de literatura infantil e autor |
| Fillos | Theresia Enzensberger |
| Irmáns | Christian Enzensberger |
| Coñecido/a por | The Number Devil e Der Untergang der Titanic |
| Premios | Orde do Mérito das Ciencias e as Artes, Prêmio Georg Büchner, Premio Príncipe de Asturias de Comunicación e Humanidades, Prize of the city of Nuremberg, Heinrich-Böll-Preis, Literature Award of the Bavarian Academy of the Fine Arts, Ludwig-Börne-Preis e Ernst Robert Curtius Award |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Hans Magnus Enzensberger, nado en Kaufbeuren o 11 de novembro de 1929, é un poeta e ensaísta alemán.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou Xermanística, Literatura e Filosofía nas Universidades de Erlagen, Friburgo e Hamburgo, completando a súa formación na Sorbona de París, doctorándose en 1955.
Entre 1965 e 1975 foi membro do "Grupo 47". En 1965 fundou a revista Kursbuch, e desde 1985 dirixe a colección literaria Die andere Bibliothek (A outra biblioteca).
Traballou como redactor na radio de Stuttgart e exerceu a docencia ata 1957. No ano 2002 recibiu o Premio Príncipe de Asturias de Comunicación e Humanidades.
Obra[editar | editar a fonte]
Ensaio[editar | editar a fonte]
- Política e delito.
- Der kurze Sommer der Anarchie. Buenaventura Durrutis Leben und Tod (O curto verán da anarquía; vida e morte de Durruti, 1972).
- As aporías da vangarda.
- Migallas políticas.
- Europa, Europa!.
- Der Zahlenteufel. Ein Kopfkissenbuch für alle, die Angst vor der Mathematik haben (O diaño dos números, 1997; ilustracións de Rotraud Susanne Berner).
- A gran migración.
- Perspectivas de guerra civil.
- Mediocridade e Delirio.
- Elemento para unha teoría dos medios de comunicación (1971).
Teatro[editar | editar a fonte]
- O filántropo.
Poesía[editar | editar a fonte]
- Defensa dos lobos.
- Lingua do país.
- Mausoleo.
- Poesía para os que non len poesía.
- Música pura.
- O fundimento do Titanic.
- Máis lixeiro que o aire.
- Historia das nubes.
Premios[editar | editar a fonte]
- 1956: Hugo Jacobi.
- 1963: Georg Büchner.
- 1985: Heinrich Böll.
- 1993: Erich Maria Remarque.
- 1998: Heinrich Heine.
- 1998: Pasolini.
- 2002: Ludwig Börne.
- 2002: Premio Príncipe de Asturias de Comunicación e Humanidades.
|
