Hanoi Rocks
| Hanoi Rocks | |||||
|---|---|---|---|---|---|
|
Instancia de
| |||||
|
Composto por
Michael Monroe (pt)
Gyp Casino (en) Nicholas Dingley (pt) Terry Chimes (pt) Sami Yaffa (en) Andy McCoy Nasty Suicide (en) René Berg (en) | |||||
|
Selo discográfico
| |||||
| Obra | |||||
|
Discografía
| |||||
| Datas | |||||
|
Inicio de actividade
| |||||
|
Data de fundación
| |||||
| Localización | |||||
|
Lugar de formación
| |||||
|
País de orixe
| |||||
| Premios | |||||
|
Premios
| |||||
| Identificadores | |||||
| |||||
| Fontes e ligazóns | |||||
|
Páxina WEB
| |||||
| Wikidata G:Commons C:Commons | |||||
Hanoi Rocks foi unha banda finesa de rock fundada en 1979. Foi o primeiro grupo de Finlandia en entrar nas listas do Reino Unido e tamén foi famoso no Xapón. En 1984 considerouse que a banda estaba ao bordo dun grande éxito internacional cando lanzaron o seu primeiro álbum cunha gran discográfica para CBS e dirixíronse á súa primeira xira por Estados Unidos. Porén, a xira foi acurtada cando o seu batería Nicholas "Razzle" Dingley morreu nun incidente por conducir ebrio con Vince Neil ao volante en decembro de 1984. A banda nunca se recuperou da perda e anunciou a súa separación en xuño de 1985.
Despois da súa ruptura inicial, o cantante Michael Monroe converteuse no primeiro artista finés en aparecer na lista Billboard 200 estadounidense en 1989. Monroe e o guitarrista orixinal Andy McCoy reuníronse en 2001 cunha nova formación que durou ata 2009. Aínda que musicalmente estaba máis próximo ao rock n' roll e punk tradicional, Hanoi Rocks foi citado como unha grande influencia no xénero glam metal por bandas como Guns N' Roses, Skid Row e Poison.
Segundo a personalidade de radio e televisión finesa Jone Nikula, que foi o director da xira da banda nos anos 2000, os álbums de Hanoi Rocks venderon entre 780 000 e 1 000 000 de copias en todo o mundo, principalmente en Escandinavia e o Xapón.[1]
A formación orixinal (Michael Monroe, Andy McCoy, Nasty Suicide, Sami Yaffa e Gyp Casino) reuniuse no concerto do 60 aniversario de Monroe o 23 de setembro de 2022 no Helsingin jäähalli.[2]
Discografía
[editar | editar a fonte]Álbums
[editar | editar a fonte]| Álbum | Ano | Selo |
|---|---|---|
| Bangkok Shocks, Saigon Shakes, Hanoi Rocks | 1981 | Johanna Kustannus |
| Oriental Beat | 1982 | Johanna Kustannus |
| Self Destruction Blues | 1982 | Johanna Kustannus, Lick |
| Back to Mystery City | 1983 | Johanna Kustannus, Lick, Nippon Phonogram |
| Two Steps from the Move | 1984 | CBS |
| Twelve Shots on the Rocks | 2002 | Major Leiden |
| Another Hostile Takeover | 2005 | Major Leiden |
| Street Poetry | 2007 | Backstage Alliance |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "iGS - Arkisto". web.archive.org. 2011-09-30. Arquivado dende o orixinal o 30 de setembro de 2011. Consultado o 2024-08-31.
- ↑ "Hanoi Rocks tekee paluun alkuperäisessä kokoonpanossa – Sami Yaffa: "Kun hörhöt alkaa soittaa yhdessä, siitä tulee hyvä kaaos"". Yle Uutiset (en finés). 2022-09-07. Consultado o 2024-08-31.