Hendrik Anthony Kramers

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «H. A. Kramers»)
Hendrik Anthony Kramers
Nome completoHendrik Anthonie Kramers
AlcumeHans Kramers
Nacemento2 de febreiro de 1894, 17 de decembro de 1894, 2 de decembro de 1894 e 1894
Lugar de nacementoRotterdam
Falecemento24 de abril de 1952 e 1952
Lugar de falecementoOegstgeest
NacionalidadeReino dos Países Baixos
Alma máterUniversidade de Leiden e Universidade de Copenhague
Ocupaciónfísico teórico, físico e profesor universitario
IrmánsJohannes Hendrik Kramers
Coñecido porrelações de Kramers–Kronig, expansão de Kramers–Moya, Kramers–Heisenberg formula, Teorema de Kramers, Kramers–Wannier duality, Kramers' opacity law e Kramers' law
PremiosMedalha Lorentz e Medalha Hughes
Na rede
WikiTree: Kramers-58
editar datos en Wikidata ]

Hendrik Anthony Kramers, tamén coñecido como Hans Kramers, nado en Rotterdam o 2 de febreiro de 1894 e finado o 24 de abril de 1952, foi un físico neerlandés que traballou xunto a Niels Bohr na investigación da interacción de ondas electromagnéticas.

Tras case dez anos traballando no grupo de Bohr e tras converterse en profesor asociado na Universidade de Copenhague, Kramers pasou a traballar como profesor de física teórica na Universidade de Utrecht, onde supervisou a Tjalling Koopmans. En 1934 converteuse no sucesor de Paul Ehrenfest en Leiden, mantendo tamén dende 1931 un posto na Universidade de Tecnoloxía de Delft.

En 1925 desenvolveu xunto a Werner Heisenberg a fórmula Kramers–Heisenberg da dispersión. Tamén se lle acredita[1] a introdución en 1948[2] do concepto da renormalización na teoría de campos cuánticos, malia que nunha aproximación non relativista.[1]. Desenvolveu tamén as relacións Kramers-Kronig en colaboración con Ralph Kronig.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 Jagdish Mehra, Helmut Rechenberg, The Conceptual Completion and Extensions of Quantum Mechanics 1932-1941. Epilogue: Aspects of the Further Development of Quantum Theory 1942-1999: Volumes 6, Part 2, Springer, 2001, p. 1050.
  2. Laurie M. Brown (ed.), Renormalization: From Lorentz to Landau (and Beyond), Springer, 2012, p. 53).

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]


Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.