Hélène Cixous

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Hélène Cixous
Hélène Cixous par Claude Truong-Ngoc 2011.jpg
Nacemento5 de xuño de 1937
Lugar de nacementoOrán
NacionalidadeFrancia e Alxeria
Alma máterFaculty of Arts of Paris
Ocupaciónpoeta, ensaísta, dramaturga, scholar of English, activista polos dereitos das mulleres, escritora, filósofo da linguaxe, crítico literario, profesora universitaria e filósofa
Coñecida porLa Venue à l'écriture
PremiosCommander of the National Order of Merit, Prix du Syndicat de la critique, Prix de la langue française, Prêmio Médicis, Oficial da Lexión de Honra, Commandeur des Arts et des Lettres‎, honorary doctor of the University of St Andrews, Francine and Antoine Bernheim Award for Arts, Literature and Science, officier de l'ordre national du Mérite, Cabaleiro da Lexión de Honra, sen etiquetar, honorary doctor of Georgetown University, sen etiquetar, Honorary doctorate from Queen's University, honorary doctorate from the University of Alberta e Honorary doctor of University College London
Na rede
IMDB: nm0163051 Allocine: 690963
Discogs: 4748963 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Hélène Cixous, nada en Orán (Alxeria) o 5 de xuño de 1937, é unha mestra, escritora, dramaturga e crítica literaria feminista francesa.[1] Deuse a coñecer en 1968 coa publicación do ensaio L'Exil de James Joyce ou l'art du remplacement, publicado por Grasset. Continuou o seu traballo literario en 1969 coa obra Dedans, novela autobiográfica co que obtivo o Premio Médicis.[2]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nada dunha nai xudía asquenací e dun pai xudeu sefardí, graduouse en lingua inglesa en 1959 e obtivo un doutoramento en Letras en 1968. Neste período especialízouse en literatura británica e escribiu unha tese, despois publicada como un ensaio sobre James Joyce. Forma parte do equipo da Universidade de París 8, onde obtivo un cargo de profesora e fundou o Centro de Estudos da Muller e Estudos de xénero, [1]o primeiro do seu tipo en Europa. En 1969, fundou a revista Poétique, en colaboración con Gérard Genette e Tzvetan Todorov.[3] Desde 1983, realiza un seminario no Colexio Internacional de Filosofía.

É membro da Comisión de Honra da Asociación para o dereito de morrer con dignidade.

Obra[editar | editar a fonte]

Publicou un traballo moi importante, composto por 60 títulos que foron publicados principalmente por Grasset, Éditions Gallimard, Éditons des Femmes et Galilée. É tamén dramaturga e as súas pezas foron postas en escena por Simone Benmussa no teatro Orsay, por Daniel Mesguich no Théâtre de la Ville, e por Ariane Mnouchkine no Théâtre du Soleil. En 1963 coñeceu a Jacques Derrida, con quen comparte unha longa amizade e moitas actividades políticas e intelectuais, como o inicio da Universidade de París VIII, o Centro Nacional de Artes (hoxe o Centro Nacional de libro) - 1981-1983 - o Parlamento Internacional de escritores, o Comité anti-apartheid, as conferencias, e os seminarios no Colexio Internacional de Filosofía. Comparten igualmente algunhas publicacións comúns ou cruzadas, como, por exemplo, Voiles, con debuxos de Ernest Pignon-Ernest (Galilea, 1998). Derrida considera a Hèléne Cixous a mellor escritora viva en lingua francesa.

Ademais de sobre Jacques Derrida e James Joyce, escribiu varios ensaios sobre as obras de Clarice Lispector, Maurice Blanchot, Franz Kafka, Heinrich von Kleist, Michel de Montaigne, Ingeborg Bachmann, Thomas Bernhard e a poeta rusa Marina Tsvetaeva. O seu ensaio sobre o mito de Medusa foi traducido en diversas linguas.[4] Cixous exerce unha grande influencia sobre o feminismo contemporáneo internacional.

Patrocina a Sociedade Europea de autores e tradutores.

Publicacións[editar | editar a fonte]

Ficción[editar | editar a fonte]

  • Le Prénom de Dieu (Grasset, 1967)
  • Dedans (Grasset, 1969)
  • Le Troisième Corps (Grasset, 1970)
  • Les Commencements (Grasset, 1970)
  • Neutre (Grasset, 1972)
  • Tombe (Seuil, 1973, 2008)
  • Portrait du Soleil (Denoël, 1974)
  • Révolutions pour plus d'un Faust (Seuil, 1975)
  • Souffles (Des femmes, 1975)
  • La (Gallimard, 1976)
  • Angst (Mulleres, 1977)
  • Anankè (Mulleres, 1979)
  • Illa (Mulleres, 1980)
  • Limonade tout était si infini (Femmes, 1982)
  • Le Livre de Prométhéa (Gallimard, 1983)
  • Déluge (Femmes, 1992)
  • Beethoven à jamais ou l'Existence de Dieu (Femmes, 1993)
  • La Fiancée juive de la tentation (Femmes, 1995)
  • Osnabrück (Femmes, 1999)
  • Le Jour où je n'étais pas là (Galilée, 2000)
  • Les Rêveries de la femme sauvage (Galilée, 2000)
  • Manhattan (Galilée, 2002)
  • Tours promises (Galilée, 2004)
  • Rencontre terrestre (con Frédéric-Yves Jeannet, Galilée, 2005)
  • L'amour même : dans la boîte aux lettres (Galilée, 2005)
  • Hyperrêve (Galilée, 2006)
  • Si près (Galilée, 2007)
  • Cigüe : vieilles femmes en fleurs (Galilée, 2008)
  • Philippines : prédelles (Galilée, 2009)
  • Ève s'évade : la ruine et la vie (Galilée, 2009)
  • Double Oubli de l'Orang-Outang (Galilée, 2010)

Ensaios[editar | editar a fonte]

  • L'Exil de James Joyce ou l'art du remplacement (Grasset, 1968)
  • Prénoms de Personne (le Seuil, 1974)
  • La Jeune Née (U.G.E., 1975)
  • Le Rire de la Méduse (L'Arc, 1975 - rééd. Galilée, 2010)
  • La Venue à l'écriture (U.G.E., 1977)
  • Entre l'écriture (Femmes, 1986)
  • L'Heure de Clarisse Lispector (Femmes, 1989)
  • Hélène Cixous, photos de racines (con Mireille Calle-Gruber, Femmes, 1994)
  • Voiles (con Jacques Derrida, Galilée, 1998)
  • Portrait de Jacques Derrida en jeune saint juif (Galilée, 2001)
  • Le Voisin de zéro : Sam Beckett (Galilée, 2007)
  • Abstracts et brèves chroniques du temps. I. Chapitre Los (Galilée, 2013)

Teatro[editar | editar a fonte]

  • La Pupille (Cahiers Renaud-Barrault, 1971)
  • Portrait de Dora (Femmes, 1975)
  • La Prise de l'école de Madhubaï (Avant-Scène, 1984) traducida ao galego como A conquista da escola de Madhubai por Puri Cabido.[5]
  • L’Histoire terrible mais inachevée de Norodom Sihanouk, roi du Cambodge (Théatre du Soleil, 1985; nova edición corrixida 1987)
  • L’Indiade, ou l’Inde de leurs rêves, et quelques écrits sur le théâtre (Théatre du Soleil, 1987)
  • Les Euménides d’Eschyle (tradución, Théatre du Soleil, 1992)
  • La Ville parjure ou le réveil des Erinyes (Théatre du Soleil, 1994)
  • Et soudain, des nuits d'éveil (Théatre du Soleil, 1997 no teatro|1997)
  • Tambours sur la digue, como pezas antigas para monicreques (Théatre du Soleil, 1999)
  • Rouen, la Trentième Nuit de Mai '31 (Galilée, 2001)
  • Les Naufragés du Fol Espoir (Théatre du Soleil, 2010)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 "Hélène Cixous | French author | Britannica". www.britannica.com (en inglés). Consultado o 2022-08-30. 
  2. Foundation, Poetry (2022-08-30). "Hélène Cixous". Poetry Foundation (en inglés). Consultado o 2022-08-30. 
  3. admin. "Hélène Cixous". The European Graduate School (en inglés). Consultado o 2022-08-30. 
  4. "La risa de la medusa. Ensayos sobre la escritura | Drupal". www.ub.edu. Arquivado dende o orixinal o 30 de agosto de 2022. Consultado o 2022-08-30. 
  5. "A historia de Sakundeva: cando as mulleres se apoderan da violencia que se lles furta". Praza Pública. 2020-11-27. Consultado o 2020-11-29.