Gran Premio do Brasil de 1976

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Gran Premio de Brasil de 1976»)
Flag of Brazil.svg Gran Premio de Brasil de 1976
Detalles da carreira
Carreira 1 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1976.
Trazado do circuíto de Interlagos.
Trazado do circuíto de Interlagos.
Data 25 de xaneiro 1976
Nome oficial Grande Prêmio do Brasil
Localización Interlagos, São Paulo, Brasil
Percorrido Percorrido permanente de carreira
7´980 km
Distancia 40 voltas, 319´200 km
ClimaAsollado
Pole position
Piloto Flag of the United Kingdom (1-2).svg James Hunt McLaren-Ford
Tempo 2:32.50[1]
Volta rápida
Piloto Francia Jean-Pierre Jarier Shadow-Ford
Tempo 2:35.07 na volta 31[2]
Podio
Primeiro Austria Niki Lauda Ferrari
Segundo Francia Patrick Depailler Tyrrell-Ford
Terceiro Flag of the United Kingdom (1-2).svg Tom Pryce Shadow-Ford

O Gran Premio do Brasil de 1976 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula 1, celebrada o 25 de xaneiro de 1976 no circuíto de Interlagos de São Paulo. Foi a primeira carreira da tempada de 1976. A carreira foi o quinto Gran Premio do Brasil e o cuarto, que se válido para o Campionato do Mundo de Pilotos. A carreira levouse a cabo sobre 40 voltas ao circuíto de 7´87 quilómetros de lonxitude para unha distancia total da carreira de 315 quilómetros.

A carreira foi gañada polo campión do mundo, Niki Lauda, pilotando un Ferrari 312T. O piloto austríaco gañou o seu oitavo Gran Premio de Fórmula Un por 28 segundos sobre o francés Patrick Depailler nun Tyrrell 007. O segundo lugar foi o mellor resultado de Depailler en case dous anos cando rematou segundo no Gran Premio de Suecia de 1974. Tom Pryce terminou terceiro nun Shadow DN5B no seu segundo podio en seis meses. Foi o punto culminante da tempada de Pryce e Shadow Racing Cars. Foi o seu único podio na tempada e Pryce non pisou o podio outra vez.

Informe[editar | editar a fonte]

Na primeira rolda da tempada, James Hunt logrou a pole position no seu McLaren M23 co actual campión Niki Lauda, ó seu lado co seu Ferrari (que marcou a pauta para a tempada). Clay Regazzoni no segundo Ferrari tomou a dianteira no inicio. Regazzoni, Lauda, Hunt e o Shadow de Jean-Pierre Jarier loitaban entre eles. Regazzoni e Jarier chocaron, e o primeiro tivo que entrar en boxes para facer reparacións. Lauda lideraba agora sobre Hunt e Jarier, pero Hunt estrelouse debido o bloqueo do acelerador e Jarier fixo o mesmo unha volta máis tarde logo de derrapar nun pouco de aceite na pista. Lauda comezou así a súa defensa do título cunha vitoria, con Patrick Depailler segundo no Tyrrell, e Tom Pryce completando o podio no outro Shadow. Finalizaron 14 coches incluíndo a Carlos Reutemann cuxo Brabham BT45 quedou sen combustible a tres voltas para o final.

Emerson Fittipaldi nun Fittipaldi FD04.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos Nº Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 1 Austria Niki Lauda Ferrari 40 1:45:16.78 2 9
2 4 Francia Patrick Depailler Tyrrell-Ford 40 + 21.47 9 6
3 16 Flag of the United Kingdom (1-2).svg Tom Pryce Shadow-Ford 40 + 23.84 12 4
4 34 Alemaña Hans-Joachim Stuck March-Ford 40 + 1:28.17 14 3
5 3 Unión Sudafricana Jody Scheckter Tyrrell-Ford 40 + 1:56.46 13 2
6 12 Alemaña Jochen Mass McLaren-Ford 40 + 1:58.27 6 1
7 2 Suíza Clay Regazzoni Ferrari 40 + 2:15.24 4
8 20 Bélxica Jacky Ickx Wolf-Williams-Ford 39 + 1 volta 19
9 21 Italia Renzo Zorzi Williams-Ford 39 + 1 volta 17
10 8 Flag of Brazil.svg Carlos Pace Brabham-Alfa Romeo 39 + 1 volta 10
11 31 Flag of Brazil.svg Ingo Hoffmann Fittipaldi-Ford 39 + 1 volta 20
12 7 Flag of Argentina.svg Carlos Reutemann Brabham-Alfa Romeo 37 Sen gasolina 15
13 30 Flag of Brazil.svg Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 37 + 3 voltas 5
14 10 Italia Lella Lombardi March-Ford 36 + 4 voltas 22
Ret 17 Francia Jean-Pierre Jarier Shadow-Ford 33 Accidente 3
Ret 11 Flag of the United Kingdom (1-2).svg James Hunt McLaren-Ford 32 Accidente 1
Ret 9 Italia Vittorio Brambilla March-Ford 15 Fuga aceite 7
Ret 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Matra 14 Transmisión 11
Ret 5 Flag of Sweden.svg Ronnie Peterson Lotus-Ford 10 Accidente 18
Ret 6 Flag of the United States.svg Mario Andretti Lotus-Ford 6 Accidente 16
Ret 28 Flag of the United Kingdom (1-2).svg John Watson Penske-Ford 2 Sistema combustible 8
Ret 14 Flag of the United Kingdom (1-2).svg Ian Ashley BRM 2 Bomba aceite 21

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio dos Estados Unidos de 1975 		Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1976 		Carreira seguinte:
Gran Premio de Suráfrica de 1976
Carreira anterior:
Gran Premio do Brasil de 1975 		Gran Premio do Brasil Carreira seguinte:
Gran Premio do Brasil de 1977

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 109. ISBN 0-85429-380-9. 
  2. ↑ Lang, Mike (1983). Grand Prix! Vol 3. Haynes Publishing Group. p. 111. ISBN 0-85429-380-9. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-16. 

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gran_Premio_do_Brasil_de_1976&oldid=4798579»