Giovanna Botteri
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 14 de xuño de 1957  (66 anos)Trieste, Italia |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Italia |
| Educación | Universidade de Trieste (pt)  |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista |
| Lingua | Lingua italiana, lingua inglesa, lingua francesa e lingua montenegrina |
| Familia | |
| Parella | Lanfranco Pace (pt) |
Premios
| |
 | |
Giovanna Botteri, nada en Trieste o 14 de xuño de 1957, é unha xornalista italiana.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Filla do xornalista Guido Botteri, exdirector da RAI Friuli-Venezia Giulia [1] [2], e de nai montenegrina [3], licenciouse en filosofía pola Universidade de Trieste, e logo doutorouse en historia do cine na Sorbona de París[4].
Empezou a colaborar en revistas de filosofía como Aut Aut e Alfabeta e a partir de 1983 nos xornais Il Piccolo e Alto Adige [5] [6] para pasar en 1985 a traballar para a RAI de Trieste, primeiro na radio e máis tarde na televisión. En maio de 1986 fixo un especial con Margherita Hack para RAI 3, e logo colaborou con Michele Santoro no programa Samarcanda. En decembro de 1988 entrou na redacción internacional do telexornal TG3 [4].
Como enviada especial e correspondente seguiu numerosos e importantes eventos internacionais: en 1991 o colapso da Unión Soviética e o inicio da guerra de independencia en Croacia, de 1992 a 1996 a guerra en Bosnia e o asedio en Sarajevo onde, xunto con Miran Hrovatin, filmou o lume da Biblioteca Nacional, o masacre de Markale e o de Srebrenica. Estivo en Alxeria, Suráfrica, Irán e Albania, onde seguiu a rebelión en Vlorë en 1997 para despois documentar a guerra en Kosovo e entrar en Peć canda o exército italiano en 1999. Nese ano volveu traballar con Santoro para Circus e en 2000 para Sciuscià [7].
Tras seguir o contracumio do G 8 de Xénova en 2001 [5] estivo en Afganistán ata o derrocamento do réxime talibán e, como correspondente do TG2 e do TG3, en Iraq antes e durante a segunda guerra do Golfo [5]. En outubro de 2002 seguiu as inspeccións das Nacións Unidas ás prisións iraquís e, xunto con Guido Cravero, filmou en exclusiva mundial tanto o inicio dos bombardeos en Bagdad o 20 de marzo do 2003 [5] como a chegada dos tanques dos Estados Unidos o 9 de abril. De 2000 a 2004 dirixiu a edición nocturna do TG 3 e entre 2005 e 2006 a edición principal, a das 19:00 horas, e de 2007 a 2019 foi correspondente nos Estados Unidos. Dende o 1 de agosto de 2019 é correspondente da RAI na China, centrando as súas reportaxes e novas dende finais de decembro de 2019 na pandemia coñecida como COVID-19, causada polo virus SARS-CoV-2.
Nota[editar | editar a fonte]
- ↑ "Trieste, è morto Guido Botteri". Il Piccolo. 30 de xaneiro de 2016.
- ↑ "Addio al giornalista Guido Botteri". editora tv. 1 de febreiro de 2016.
- ↑ ""Premio di vetro" a Giovanna Botteri: cerimonia con lectio magistralis“". Triestre Prima. 27 de decembro de 2019.
- ↑ 4,0 4,1 "Botteri, Giovanna". Treccani.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 "Giovanna Botteri". rai.it. Arquivado dende o orixinal o 29 de novembro de 2016. Consultado o 01 de xuño de 2020.
- ↑ "Albo d'oro anno 2003. Quarta edizione". premioroma.it.
- ↑ "Giovanna Botteri, chi è la giornalista Rai finita nel mirino delle critiche di Striscia la Notizia". TPI. 4 de maio de 2020.
