Gillian Rubinstein

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaGillian Rubinstein
Biografía
Nacemento29 de agosto de 1942 Editar o valor em Wikidata (81 anos)
Potten End, Reino Unido (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaGoolwa (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeReino Unido Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Oxford Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora , escritora de literatura infantil , novelista , crítica de cinema Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1984 Editar o valor em Wikidata -
Pseudónimo literarioLian Hearn Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Premios

Páxina weblianhearn.com Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm2467906 Editar o valor em Wikidata

Gillian Rubinstein, nada o 29 de agosto de 1942, é unha autora e dramaturga de obras infantís de orixe inglesa.

Rubinstein naceu en Potten End, Berkhamsted, Hertfordshire, Inglaterra, pero pasou a súa infancia entre Inglaterra e Nixeria, mudándose a Australia en 1973.[1][2]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Ademais de oito obras de teatro, moitas historias curtas e numerosos artigos, escribiu aproximadamente 30 libros.[3] A súa popular e premiada ópera prima, Space Demons presentaba temáticas como as dos mundos fantásticos e o feito de facerse maior que xorden a miúdo nas súas outras obras. Libros como At Ardilla, Foxspell e Galax-Arena recibiron o aplauso da crítica e múltiples premios.

En 2001, Rubinstein rematou Across the Nightingale Floor, o primeiro dos libros da serie que foi un éxito en vendas Tales of the Otori, baixo o pseudónimo de Lian Hearn.[4] A serie localízase nunha illa nación que se asemella ao Xapón feudal e foi a primeira das súas obras que chegou ao público adulto.

O nome 'Lian' vén dun alcume de infancia[5][6] e 'Hearn' refírese probablemente ós herons, un tema fundamental na serie. Tense suxerido tamén que o apelido probablemente o tomara prestado de Lafcadio Hearn; un dos primeiros escritores occidentais que abordou a mitoloxía xaponesa.[5]

En 2011 Gillian Rubinstein residía en Goolwa, Australia do Sur.[2]

Obra[editar | editar a fonte]

Libros[editar | editar a fonte]

  • Space Demons (1987)
  • Skymaze (1989)
  • Beyond the Labyrinth (1990)
  • Answers to Brut (Omnibus Books, 1991)
  • Galax-Arena (Hyland House, 1992) (2ª. edición 2001)
  • Mr Plunkett's pool (Random House Australia, 1992) ilustrado por Terry Denton
  • Keep Me Company (Viking, 1992) ilustrado por Lorraine Hannay
  • Dog in, Cat Out (Ticknor & Fields, 1993) ilustrado por Ann James
  • Foxspell (Hyland House, 1994)
  • Jake and Pete (Random House Australia, 1995) ilustrado por Terry Denton
  • The Giant's Tooth (Puffin, 1995) ilustrado por Craig Smith
  • Peanut the ponyrat (Heinemann, 1995)
  • Annie's Brother's Suit (Hyland House, 1996)
  • Witch Music and other stories (Hyland House, 1996)
  • Shinkei (Omnibus Books, 1996)
  • Sharon, keep your hair on (Random House Australia, 1996) ilustrado por David Mackintosh
  • Under the Cat's Eye (Hodder Headline, 1997)
  • Jake and Pete and the stray dogs Random House Australia, 1997) ilustrado por Terry Denton
  • Each beach (Box Press, 1998) ilustraciones de Mark Sofilas
  • Hooray for the Kafe Karaoke (Random House Australia, 1998) pictures by David Mackintosh
  • The Pirates' Ship (Puffin Books, 1998) ilustrado por Craig Smith
  • The Fairy's Wings (Puffin Books, 1998) ilustrado por Craig Smith
  • Pure Chance (Walker Books, 1998) ilustracións de Caroline Binch
  • Ducky's nest (Random House Australia, 1999) ilustrado por Terry Denton
  • The Mermaid of Bondi Beach (Hodder Children's Books, 1999) ilustrado por Anna Pignataro
  • Jake & Pete and the Catcrowbats (Random House Australia, 1999) ilustrado por Terry Denton
  • Jake and Pete and the magpie's wedding (Random House Australia, 2000) con Terry Denton
  • Terra-Farma (Viking, 2001)
  • Prue Theroux : the cool librarian (Random House Australia, 2001) ilustrado por David Mackintosh
  • The Whale's Child (Hodder Headline Australia, 2002)
  • Tales of the Otori cuatriloxía asinada baixo o seu pseudónimo Lian Hearn.
    • Across the Nightingale Floor (2002)
    • Grass for His Pillow (2003)
    • Brilliance of the Moon (2004)
    • The Harsh Cry of the Heron (2006)
    • Heaven's Net is Wide (2007)
  • Blossoms And Shadows (Hachette Australia, 2010), baixo o pseudónimo Lian Hearn.
  • The Storyteller and his Three Daughters (2013)
  • The Shikanoko Series (Farrar, Straus and Giroux, US, 2016). Serie de catro libros publicada de xeito conxunto en 2016 baixo o pseudónimo de Lian Hearn.
    • Libro 1: Emperor of the Eight Islands (abril 2016)
    • Libro 2: Autumn Princess, Dragon Child (xuño 2016)
    • Libro 3: Lord of the Darkwood (agosto 2016)
    • Libro 4: The Tengu's Game of Go (setembro 2016)

Compilacións[editar | editar a fonte]

  • After Dark: seven tales to read at night (Omnibus/Puffin, 1988)
  • Before Dawn: more tales to read at night (Omnibus/Puffin, 1988)

As historias de G.M. Hanson[editar | editar a fonte]

  • "See Nikko and Die", in Love Lies Bleeding, editada por Jennifer Rowe[7]

Contribucións[editar | editar a fonte]

  • "Introdución", asinada como Lian Hearn, en Japan and Her People, obra de Anna Hartshorne, Jetlag Press, 2007. Editado por Brent Massey e Christopher E. West.

Premios[editar | editar a fonte]

2004 Deutscher Jugendliteraturpreis

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Potten End (A Guide to Old Hertfordshire" (en inglés). 
  2. 2,0 2,1 "About - Personal Biography". Gillian Rubinstein (sitio web oficial) (en inglés). 2011. Consultado o 20 marzo 2018. 
  3. "Professional Biography". Gillian Rubistein (sitio web oficial da autora) (en inglés). Consultado o 20 marzo 2018. 
  4. Hearn, Lian. "The Otori Series". Liam Hearn.com (en inglés). Consultado o 20 marzo 2018. 
  5. 5,0 5,1 "Lian Hearn Biography". BookBrowse (en inglés). 03/26/2016. Consultado o 20 marzo 2018. 
  6. Rabinovich, Dina (7 setembro 2005). "Author of the month: Lian Hearn". The Guardian (en inglés). Consultado o 20 marzo 2018. 
  7. "Mystery Short Fiction: 1990-2006" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 16 de xuño de 2011. Consultado o 20 marzo 2018. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre literatura é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.