Georges de La Tour
![]() ![]() | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 13 de marzo de 1593 ![]() Vic-sur-Seille, Francia ![]() |
Morte | 30 de xaneiro de 1652 ![]() Lunéville, Francia ![]() |
Causa da morte | epidemia ![]() |
Actividade | |
Campo de traballo | Pintura ![]() |
Lugar de traballo | Lunéville ![]() |
Ocupación | pintor, debuxante arquitectónico ![]() |
Xénero artístico | Caravaggismo, pintura de xénero e pintura relixiosa ![]() |
Movemento | Clasicismo ![]() |
Influencias | |
Mecenas | Henrique II de Lorena ![]() |
Obra | |
Obras destacables | |
Descrito pola fonte | Biblioteca dixital BEIC Obálky knih, ![]() Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978 ![]() |
![]() ![]() |

Georges de La Tour, nado o 13 de marzo de 1593 en Vic-sur-Seille, e finado o 30 de xaneiro de 1652 en Lunéville, foi un pintor francés do Barroco, que pasou a meirande parte da súa vida no Condado de Lorena. A maioría da súa obra son escenas relixiosas en clarescuro iluminadas por unha candea.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Georges de La Tour naceu na cidade de Vic-sur-Seille na diocese de Metz, que tecnicamente formaba parte do Sacro Imperio Romano Xermánico, mais estaba gobernada por Francia dende 1552. A documentación do bautismo revelou que era fillo de Jean de La Tour, panadeiro, e de Sybille de La Tour, de solteira Molian. Suxeriuse que Sybille procedía dunha familia en parte nobre.[1] Os seus pais tiveron sete fillos en total, sendo Georges o segundo.
O pasado educativo de La Tour segue sendo pouco claro, mais suponse que viaxou a Italia ou aos Países Baixos no inicio da súa carreira. Posiblemente se adestrase con Jacques Bellange en Nancy, a capital de Lorena, aínda que os seus estilos son moi diferentes. As súas pinturas reflicten o naturalismo barroco de Caravaggio, mais isto probablemente chegou a el a través dos Caravaggisti holandeses da escola de Utrecht e doutros (franceses e neerlandeses) contemporáneos. En particular, La Tour adoita compararse co pintor holandés Hendrick Terbrugghen.[2]
En 1617 casou con Diane Le Nerf, dunha familia nobre menor, e en 1620 estabeleceu o seu estudio na súa tranquila cidade natal provincial de Lunéville, parte do independente Ducado de Lorena que estaba ocupado por Francia, durante a súa vida, no período 1641–1648. Pintou principalmente escenas relixiosas e algunhas de xénero. Recibiu o título de "Pintor do rei" (de Francia) en 1638, e tamén traballou para os duques de Lorena en 1623-4, pero a burguesía local proporcionou o seu principal mercado e acadou certa riqueza. Non aparece rexistrado en Lunéville entre 1639 e 1642, e quizais viaxou de novo; Anthony Blunt detectou a influencia de Gerrit van Honthorst nas súas pinturas despois deste punto. Estivo involucrado nun renacemento relixioso liderado polos franciscanos en Lorena, e ao longo da súa carreira pasou a pintar temas case enteiramente relixiosos, pero en tratamentos con influencia da pintura de "xénero".[2]
Georges de La Tour e a súa familia morreron en 1652 nunha epidemia en Lunéville. O seu fillo Étienne (1621-1692) foi o seu alumno.
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]- Escenas en clarescuro
-
Xob menosprezado pola súa muller, c. 1625-50
-
O pensamento de San Xosé, c. 1628-1645, Musée des Beaux-Arts de Nantes
-
San Sebastián coidado por Santa Irene, 1649, Parish Broglie France
-
A adoración dos pastores, 1644, Louvre
-
Cristo neonato, c. 1645-1648, Museum of Fine Arts of Rennes
-
A negación de San Pedro, 1651.
-
A educación da Virxe
-
O fumador
-
Muller na luz coa candea
-
Santo André
-
Magdalena penitente
- Outros
-
O tramposo co as de diamantes, c. finais de 1620, Kimbell Art Museum, Fort Worth, Texas.
-
A vedoira, 1633-1639, Metropolitan Museum of Art
-
Tanxedor de zanfona, c.1610-1630, Museo do Prado
-
Muller
-
Retrato dun vello, c. 1624-1650, De Young Museum, San Francisco.
-
San Xerónimo, c. 1624-1650, Museo de Grenoble
-
San Xerónimo, c. 1624-1650, Nationalmuseum, Estocolmo
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Le Floch, Jean-Claude. Le Floch, La Tour, Le Clair et L'Obscur, Herscher, 1995
- Le Floch, Jean-Claude. Le signe de contradiction : essai sur Georges de La Tour et son oeuvre, Presses Universitaires de Rennes 2, 1995
- Thuilier, Jacques. Georges de La Tour, Flammarion, 1992
- Wright, Christopher. The Art of the Forger, 1984, Gordon Fraser, Londres. ISBN 0-86092-081-X