Georges Delerue

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Georges Delerue
Georges Deleru 2.jpg
Nacemento12 de marzo de 1925
 Roubaix, Francia
Falecemento12 de marzo de 1925 (98 anos)(67 anos)
 Os Ánxeles, California
Causadoença cerebrovascular
SoterradoForest Lawn Memorial Park (Glendale) e Cemiterio do Père-Lachaise
NacionalidadeFrancia
Parella/sMicheline Gautron (1959-1992)
PremiosOscar á mellor banda sonora
1979 - A Little Romance
César á mellor música
1979 - Préparez vos mouchoirs
1980 - L’amour en fuite
1981 - Le dernier métro
Na rede
http://www.georges-delerue.com
IMDB: nm0000016 Allocine: 36021 Allmovie: p87401 IBDB: 91755
Musicbrainz: 3e46f4da-eee2-455f-bb72-9ca83887e9e4 Discogs: 206215 Allmusic: mn0000944643 Find a Grave: 18683 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Georges Delerue, nado en Roubaix (departamento do Norte) o 12 de marzo de 1925 e finado nos Ánxeles (California) o 20 de marzo de 1992 foi un músico francés que compuxo máis de 350 bandas sonoras para cinema e televisión.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Delerue naceu en Roubaix, nun ambiente musical. O seu avó lideraba un coro afeccionado e a súa nai cantaba e tocaba o piano. Aos catorce anos tocaba o clarinete no conservatorio local. En 1940 tivo que abandonar os seus estudos para traballar nunha fábrica e axudar a súa familia. Aínda así continuou a tocar o clarinete en bandas locais, pasándose logo ao piano. Tras unha longa convalecencia tras ser diagnosticado con escoliose decidiu dedicarse á composición.[2]

En 1945 foi aceptado no Conservatorio de París e ao mesmo tempo traballaba tocando en bailes e celebracións e tamén tocando jazz en bares. Comezou a escribir música para teatro a finais da década de 1940. Nesa época fíxose amigo de Maurice Jarre e de Pierre Boulez.[3]

A principios da década de 1950 compoñía música para curtametraxes e para obras teatrais do Théâtre Babylone e da Opéra Comique. Comezou tamén a colaborar con Boris Vian en varios proxectos. A súa primeira composición para televisión foi en 1952 e a súa primeira banda sonora cinematográfica chegou en 1959 con Le bel âge.[2]

Durante a súa carreira traballou en varias ocasións con directores coma François Truffaut, Oliver Stone ou Jack Clayton e gañou un Oscar e tres premios César consecutivos.

Faleceu en 1992 dun infarto de miocardio, sendo enterrado no Forest Lawn Memorial Park Cemetery de Glendale, California.[2]

Filmografía[editar | editar a fonte]

Outras composicións[editar | editar a fonte]

  • Óperas: Ariane; Le chevalier de neige; Une regrettable histoire; Médis et Alyssio
  • Ballets: L'emprise; Conte cruel; La leçon; Les trois mousquetaires
  • Diptyque for flute
  • Duos pour flûte et guitare
  • Visages (para guitarra)
  • Mosaique (para guitarra)
  • Graphic (para guitarra)
  • Antienne 1 para violín e piano
  • Concerto de l'Adieu
  • Aria et Final
  • Mouvements pour instruments à percussion et piano
  • Stances para violoncello e piano
  • Violin Sonata
  • Récit et choral para trompeta e órgano
  • Madrigal para conxunto de trombón
  • Fanfares Pour Tous Les Temps for brass
  • Cérémonial (for brass ensemble)
  • Catro pezas para clarinete e piano
  • Prélude & danse para óboe e piano
  • Cuarteto de corda No. 1
  • Cuarteto de corda No. 2

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Soundtrack Guide (ed.). "Georges Delerue". Arquivado dende o orixinal o 06 de marzo de 2012. Consultado o 4 de marzo 2012. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Official Web Site (ed.). "Georges Delerue Biography". Arquivado dende o orixinal o 25 de xaneiro de 2012. Consultado o 5 de marzo de 2012. 
  3. Brill, Mark. Georges Delerue. In: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, 2nd Edition. Macmillan, Londres, 2001.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]