Gaius Julius Civilis
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 25 |
| Morte | século I (>70) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga |
| Actividade | |
| Ocupación | militar |
| Período de tempo | Alto Imperio Romano |
| Familia | |
| Irmáns | Julius Paulus (en)  |
Gaius Julius Civilis (Xulio Civilis) foi o líder da rebelión bátava contra os romanos no 69 d.C. O seu nomen mostra que el (ou un dos seus antepasados masculinos) foi feito cidadán romano (e, polo tanto, a tribo un vasalo romano) por Augusto ou Calígula.
Historia temperá[editar | editar a fonte]
Foi encarcerado dúas veces por un cargo de rebelión e escapou por pouco da execución. Durante os disturbios que seguiron á morte de Nerón, el tomou as armas coa pretensión de poñerse do lado de Vespasiano e induciu aos habitantes do seu país natal a rebelarse. Os bátavos, que prestaran un valioso servizo baixo os primeiros emperadores, foran ben tratados para unilos á causa de Roma. Estaban exentos de tributos, pero estaban obrigados a fornecer un gran número de homes para o exército, e a carga do servizo militar e a opresión dos gobernadores provinciais foron importantes incentivos para a revolta. Aos bátavos uníronse inmediatamente varias tribos xermánicas veciñas.
Revolta[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Revolta dos bátavos.
As guarnicións romanas preto do Rin foron expulsadas e vinte e catro barcos capturados. Dúas lexións ao mando de Mummio Luperco foron derrotadas en Castra Vetera (preto do moderno Xanten) e rodeadas. Oito cohortes de veteranos bátavos uníronse aos seus paisanos, e as tropas enviadas por Vespasiano para o relevo de Vetera botaron o seu lote con eles.
"Que Siria, Asia Menor e Oriente, habituados ao despotismo, se sometan á escravitude... A liberdade é un agasallo que a natureza lle concede até aos animais mudos. A coraxe é a peculiar excelencia do home, e os deuses axudan ao lado máis valente". - Gaius Julius Civilis [1]
O resultado destas adhesións ás forzas de Civilis foi un levantamento na Galia. Hordeonius Flaccus foi asasinado polas súas tropas (70 d. C.), e o conxunto das forzas romanas foron inducidas por dous xefes dos auxiliares galos, Xulio Clásico e Xulio Tutor, a rebelarse de Roma e unirse a Civilis. Toda a Galia se declarou así practicamente independente, e contemplábase a fundación dun novo reino da Galia. A profetisa Veleda predixo o éxito total de Civilis e a caída do Imperio Romano. Pero as disputas xurdiron entre as distintas tribos e imposibilitaron a cooperación; Vespasiano, que remataba con éxito a guerra civil, pediu a Civilis que depuxese as armas, e ante a súa negativa resolveu tomar medidas contundentes para reprimir a revolta.
Derrota e rendición[editar | editar a fonte]
A chegada de Quintus Petillius Cerialis cunha forte forza impresionou aos galos e ás tropas amotinadas para someterse; Civilis foi derrotado en Augusta Treverorum (Tréveris) e Castra Vetera, e obrigado a retirarse á illa dos bátavos. Finalmente chegou a un acordo con Cerialis polo que os seus paisanos obtiveron certas vantaxes e retomaron relacións amigábeis con Roma. A partir deste momento, Civilis desaparece da historia.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Tacitus Historiae IV.17
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gaius Julius Civilis  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Cambridge University Press.
- A principal autoridade para a historia da insurrección é Publio Cornelio Tácito, Historias, iv., v., cuxo relato rompe ao comezo do discurso de Civilis a Cerialis.
- Flavio Xosefo, Bellum Judaicum, vii. 4.
- E. Meyer, Der Freiheitskrieg der Bataver unter Civilis (1856)
- Merivale, Hist. of the Romans under the Empire, ch. 58.
- H. Schiller, Geschichte der römischen Kaiserzeit, bk. ii. ch. 2, § 54 (1883).
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Jona Lendering, "The Batavian Revolt" Arquivado 04 de maio de 2016 en Wayback Machine.