François Rabelais

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
François Rabelais
AlcumeAlcofribas Nasier e Seraphin Calobarsy
Nacemento1494 e século XVxuliano
Lugar de nacementoSeuilly e Chinon
Falecemento9 de abril de 1553 e 1553
Lugar de falecementoParís
SoterradoParís
NacionalidadeFrancia e Reino de Francia
EtniaPobo francés
Relixióncristianismo
Alma máterUniversidade de Montpellier e Universidade de Poitiers
Ocupaciónescritor, médico escritor, monxe, novelista e humorista
PaiAntoine Rabelais
Coñecido porAbbaye de Thélème e Gargantúa e Pantagruel
Na rede
Bitraga: 434 Dialnet: 3012679 Musicbrainz: 49f6cad9-f4e6-4822-a5af-eb9d455c7d1c Discogs: 750556 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

François Rabelais nado en La Devinière, preto de Chinon, cara a 1494 e finado en París o 9 de abril do 1553, foi un médico e escritor francés, humanista do Renacemento. Rabelais renovou, á luz do pensamento antigo, o ideal filosófico e moral do seu tempo. A súa obra foi incluída no Index Librorum Prohibitorum.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

François Rabelais era fillo de Antoine Rabelais, senescal de Lerné e avogado. A data do seu nacemento é moi controvertida, algúns preferíndolle o ano 1483 ao ano 1494. Recibiu unha formación de Teoloxía. Máis tarde, Rabelais incorporouse ao convento franciscano do Puy-Saint-Martin en Fontenay-le-Comte, converténdose en monxe en outubro de 1520. Manifesta moi pronto unha curiosidade humanista. Pedro Lamy iníciao aos estudos gregos e anímao a escribir a Guillaume Budé. Rabelais interesouse polos autores antigos, e corresponde máis tarde con outros humanistas famosos. En 1523, a raíz dos comentarios de Erasmo sobre o texto grego dos Evanxeos, a Sorbona intenta impedir o estudo do grego. Ao final deste ano, os superiores de Rabelais e de Pedro Lamy confiscan os seus libros de grego. Aínda que os seus libros estéanlle devoltos aos poucos, Rabelais soluciónase a cambiar de orde monástica. Sostido por Geoffroy d' Estissac, que o acolle na súa Abadía de Maillezais, Rabelais presente unha petición ao papa neste sentido, xustificándoo pola excesiva austeridade da norma de Francisco de Asís.

Faise beneditino, e dedícase á persoa de Geoffroy de Estissac, converténdose no seu secretario. Acompáñao así durante xiras de inspección das súas terras e abadías. Rabelais trasládase a continuación ao priorado de Ligugé, residencia habitual de Geoffroy de Estissac, onde se fai amigo de Jean Bouchet. Ao mosteiro próximo a Fontenay-le-Comte, entrevístase co nobre abade Antoine Ardillon. Rabelais non se dobrou facilmente ás normas monacais e non permaneceu enclaustrado no mosteiro.

Cara a 1528, tomou a roupa de sacerdote secular para visitar distintas universidades. Vai en primeiro lugar a París, onde comeza os seus estudos de medicina. Ten dous nenos.

Obra[editar | editar a fonte]

  • Pantagruel (Les horribles et épouvantables faits et prouesses du très renommé géant Pantagruel; 1532).
  • Gargantua (La vie très horrifique du grand Gargantua, père de Pantagruel, fils de Grandgousier; 1534).
  • Le Tiers Livre ( O terceiro libro) 1546.
  • Le Quart Livre (O cuarto libro) 1552.
  • Le Cinquième Livre' (O quinto libro) 1564, póstumo.
  • Pantagrueline Prognostication.

Traducido ao galego[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]