Saltar ao contido

Franco Cerri

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaFranco Cerri

(2015) Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(it) Franco Cèrri Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento29 de xaneiro de 1926 Editar o valor en Wikidata
Milán, Italia Editar o valor en Wikidata
Morte18 de outubro de 2021 Editar o valor en Wikidata (95 anos)
Milán, Italia Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónguitarrista de jazz, presentador de televisión, profesor de música, contrabaixista (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1945 Editar o valor en Wikidata -
Xénero artísticoJazz Editar o valor en Wikidata
InstrumentoGuitarra e Contrabaixo Editar o valor en Wikidata
Familia
FillosStefano Cerri Editar o valor en Wikidata
Premios

Sitio webfrancocerri.com Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0148782 Musicbrainz: bc0b7608-5109-492f-bb4d-86c597c7707d Songkick: 281087 Discogs: 543841 Allmusic: mn0001484244 Editar o valor en Wikidata


Franco Cerri nado en Milán o 29 de xaneiro de 1926, e finado o 18 de outubro de 2021, foi un guitarrista de jazz de renome europeo, presentador da RAI e autor de cursos sobre metodoloxías da guitarra.[1]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Franco Cerri comezou a súa carreira no jazz no ano 1945 asociado ao músico e autor, tamén italiano, Gorni Kramer. No 1949 acadou a posibilidade de colaborar co aclamado guitarrista belga Django Reinhardt e o violinista Stéphane Grappelli.[2] Desde o comezo da súa carreira traballou para a televisión italiana sumando un total de 750 colaboracións para a RAI dentro de programas como Fine serata da Franco Cerri, Jazz in Italia, Jazz in Europa, di Jazz in Jazz e Jazz Primo Amore. Cerri dirixiu os seus propios cuartetos e quintetos onde dirixiu outros coñecidos músicos de jazz como Gianluigi Trovesi ou Tullio De Piscopo. Nas décadas posteriores acadou sona internacional chegando a traballar con Chet Baker, Billie Holiday, Tony Scott ou Bud Shank.

No ano 2006 recibiu a condecoración de "Commendatore della Repubblica" por parte do presidente do país na honra da súa extensa carreira nacional e internacional.[3]

Discografía

[editar | editar a fonte]
Franco Cerri en televisión
  • 1952 Franco Cerri Quintet con Flavio Ambrosetti
  • 1958 Jazzin' con Cerri
  • 1959 Franco Cerri e estrelas Europeas
  • 1960 Franco Cerri Quartet
  • 1960 Franco Cerri Quartet e coristas
  • 1961 Franco Cerri International Jazz Meeting
  • 1963 Bossa nova (Columbia)
  • 1964 Chitarra (Columbia)
  • 1966 12 bacchette per una chitarra
  • 1968 La sera a casa con te (CGD)
  • 1970 Franco Cerri Jazz (Dire)
  • 1973 Metti una sera Cerri, con Pino Presti e Tullio De Piscopo
  • 1974 From Cathetus to Cicero, con Stefano Cerri e Gianluigi Trovesi
  • 1975 A Limen
  • 1975 Querce platani e cerri
  • 1976 Nuages (Dischi Ricordi)
  • 1976 Franco, Tony e Pompeo (Mallobia) con Tony Scott e Bunnie Foy
  • 1977 Un suo modo di dire (Directo)
  • 1978 Noi duero
  • 1979 Demoiselle
  • 1981 Omaggio a Bill Evans (Directo) con Enrico Intra e Lucio Terzano
  • 1982 Effetto Alfa
  • 1984 Franco Cerri Today! (Directo)
  • 1985 From Milan to Frankfurt
  • 1990 Jazz in Italy with Enrico Intra (Ariston)
  • 1990 Di jazz in jazz (Directo)
  • 1993 Cerri & Cerri
  • 1995 A Django, en souvenir de Milan
  • 1997 From Milan to Brussels
  • 1998 Images
  • 1999 Di Jazz in Cerri...di Cerri en Jazz
  • 2000 In punta di Cerri
  • 2003 From Cathetus to Cicero
  • 2004 Ieri & oggi (reedición de Metti Una sera Cerri)
  • 2006 Just Smile
  • 2011 Bossa with Strings (Blue Serge)
  • 2012 Cerrimedioatutto (M.A.P. Golden Jazz)[4]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Librando, Diego (2004). Il jazz a Napoli: dal dopoguerra agli anni Sessanta (en Italiano). Guida Editori. p. 75.
  • "Italian newsnotes". Billboard. Agosto 1, 1960.
  • Mozzoletti, Adriano; Zenni, Stefano (2002). Kernfeld, Barry, ed. The New Grove Dictionary of Jazz. 1 (segunda ed.). Nova York: Grove's Dictionaries. p. 413. ISBN 1-56159-284-6.
  • "Franco Cerri". Archiviostorico.corriere.it. 2009-12-24.