Francisco Eyré Fernández
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1 de abril de 1913  Monforte de Lemos, España |
| Morte | 16 de decembro de 1982 (69 anos) Sant Just Desvern, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | avogado , político |
| Lingua | Lingua castelá |
Francisco Eyre Fernández, nado en Monforte de Lemos o 1 de abril de 1913[1] e finado en Sant Just Desvern o 16 de decembro de 1982,[2] foi un avogado e político galego residente en Cataluña.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Francisco Eyré Varela. Instalado en Barcelona en 1929, exerceu como avogado dende 1935. Na guerra civil foi oficial do corpo xurídico militar. Foi o avogado defensor do xeneral da Gardia Civil José Aranguren Roldán en 1939.[3] Foi lugartenente e inspector rexional da Guardia de Franco e avogado da CNS. Foi presidente do Centro Galego de Barcelona dende finais dos anos corenta até 1955.
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou con Blanca de Lorenzo Bermejo e foi pai de Blanca, María Elena, Francisco, Juan Manuel, Jorge, José Antonio e Patricia Eyré Lorenzo.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ La Vanguardia, 15-11-1970, p. 32.
- ↑ La Vanguardia, 17-12-1982, p. 28.
- ↑ Lorenzo Silva saca del olvido a Aranguren, el general ferrolano leal a la República
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Quintela Bóveda, o asasino de anarquistas, e outras historias de policías Arquivado 18 de outubro de 2019 en Wayback Machine.