Françoise Sagan

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaFrançoise Sagan

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(fr) Françoise Marie Anne Quoirez Editar o valor em Wikidata
21 de xuño de 1935 Editar o valor em Wikidata
Cajarc, Francia Editar o valor em Wikidata
Morte24 de setembro de 2004 Editar o valor em Wikidata (69 anos)
Équemauville, Francia Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Embolia pulmonar Editar o valor em Wikidata)
Lugar de sepulturaQ30044721 Traducir Editar o valor em Wikidata
Presidente do xurado do Festival de Cannes

← Alan J. Pakula – Kirk Douglas → Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia Editar o valor em Wikidata
EducaciónCours Hattemer (en) Traducir
Universidade de París Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora , guionista , biógrafa , novelista , dramaturga , directora de cine Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1954 Editar o valor em Wikidata -
EmpregadorL'Express (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Xénero artísticoNovela, ensaio, teatro e poesía Editar o valor em Wikidata
Pseudónimo literarioFrançoise Sagan Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Arquivos en
Outro
CónxuxeGuy Schoeller (en) Traducir (1958–1960)
Robert Westhoff (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
ParellaPeggy Roche (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
FillosDenis Westhoff (en) Traducir
 () Editar o valor em Wikidata
IrmánsJacques Quoirez (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Condenado portax noncompliance (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
Sinatura
Editar o valor em Wikidata
Páxina webfrancoisesagan.fr Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm0755982 Musicbrainz: 109b4199-b4f3-40d6-8ea6-e7b7d1ee45a3 Discogs: 995047 Find a Grave: 9513555 Editar o valor em Wikidata

Françoise Quoirez, nada en Cajarc (Lot) o 21 de xuño de 1935 e finada en Honfleur o 24 de setembro de 2004, foi unha novelista, dramaturga e guionista francesa, coñecida como Françoise Sagan. Aclamada como "un elegante pequeno monstro" por François Mauriac na portada de Le Figaro,[1] Sagan foi coñecida polas súas obras con fortes temas románticos que incluían personaxes burguesas ricas e desilusionadas. A súa novela máis célebre foi a primeira, Bo día, tristeza[2] (1954), que escribiu sendo unha adolescente.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Sagan naceu en Cajarc e pasou a súa infancia no departamento de Lot, arrodeada de animais, paixón que conservou durante toda a súa vida. Alcumada 'Kiki', era a máis nova dunha familia burguesa: o seu pai era director dunha compañía e a súa nai era filla de terratenentes. A familia pasou a segunda guerra mundial no Delfinado, entón en Vercors.[3] A súa bisavoa paterna era rusa de San Petersburgo.[4][5] A familia tiña unha casa no próspero distrito 17.º de París, á que volveu despois da guerra.[6] Sagan foi expulsada da súa primeira escola, un convento, por "falta de espiritualidade profunda". Tamén foi expulsada da escola Louise-de-Bettignies porque levaba "colgado un busto de Molière cunha peza de corda".[7] Obtivo o título de bacharelato no segundo intento e foi admitida na Sorbonne no outono de 1952.[6] Foi unha estudante indiferente e non se graduou.

Tomou o pseudónimo "Sagan" dunha personaxe ("Princesse de Sagan") de Á busca do tempo perdido, de Marcel Proust. A súa primeira novela, Bonjour Tristesse, publicouse en 1954, cando tiña dezaoito anos e foi un éxito internacional inmediato. Trata sobre a vida dunha rapaza de dezasete anos chamada Cécile e a súa relación co seu mozo e o seu pai adúltero e playboy.

As personaxes de Sagan, convertéronse nunha icona para os adolescentes desilusionados ao estilo das de J. D. Salinger. Durante a súa carreira literaria, que chegou ata 1998, produciu ducias de traballos, moitos deles levados ao cinema. Mantivo o seu austero estilo de novela psicolóxica francesa a pesar de que a nouveau roman estaba de moda. As conversas entre as súas personaxes adoitan ter tons existencialistas. Ademais de novelas, obras de teatro e unha autobiografía, escribiu letras de cancións e guións.

Na década de 1960, Sagan dedicouse máis á escritura de obras teatrais, que a pesar de ser eloxiadas polos seus excelentes diálogos, tiveron só un éxito moderado. Tras isto, concentrouse na súa carreira como novelista.

Falecemento[editar | editar a fonte]

A súa saúde empeorou no século XXI. En 2002 non puido asistir ao xuízo en que era acusada de fraude nos impostos nun caso que involucraba o expresidente François Mitterrand, e recibiu unha sentenza suspendida. Françoise Sagan faleceu dunha embolia pulmonar en Honfleur, Calvados, o 24 de setembro de 2004 aos 69 anos.[8] Segundo os seus desexos, foi enterrada no seu lugar natal, Cajarc.

No seu memorial, o presidente francés Jacques Chirac dixo: "Coa súa morte, Francia perde un dos seus escritores máis brillantes e sensibles… unha figura eminente da nosa vida literaria."

Escribiu o seu propio obituario para o Dictionary of Authors compilado por Jérôme Garcin: "Aparecida en 1954 cunha fraca novela, Bonjour tristesse, que creou un escándalo mundial. A súa morte, tras unha vida e unha obra igualmente pracenteiras e chapuceiras, foi escandalosa só para ela".[9]

Vida privada[editar | editar a fonte]

Sagan casou dúas veces. O 13 de marzo de 1958, casou co seu primeiro home, Guy Schoeller, editor de Hachette, vinte anos máis vello ca ela. A parella divorciouse en xuño de 1960. En 1962 casou con Bob Westhof, un mozo estadounidense, playboy e aspirante a ceramista. O seu fillo Denis Westhoff naceu en xuño de 1962[10] e divorciáronse en 1963. Comezou entón unha longa relación coa estilista de moda Peggy Roche. Tamén tiña un amante masculino, Bernard Frank, ensaísta casado obsesionado coa lectura e a comida. Ampliou a súa familia cunha relación coa editora francesa de Playboy Annick Geille, despois de que Geille se achegase a Sagan para un artigo da revista.[11]

Gozaba de viaxar aos Estados Unidos, sendo vista habitualmente con Truman Capote e Ava Gardner. O 14 de abril de 1957, mentres conducía o seu deportivo Aston Martin, viuse envolta nun accidente que a deixou en coma durante un tempo. Tamén gustaba de conducir o seu Jaguar a Monte Carlo para participar en apostas.

Na década de 1990, Sagan foi acusada e condenada por posesión de cocaína. En varios momentos da súa vida, Sagan foi adicta ás drogas. Durante longo tempo consumiu pílulas prescritas, anfetaminas, cocaína, morfina e alcohol.

En 2010, o seu fillo Denis creou o Prix Françoise Sagan.

Obras[editar | editar a fonte]

Novelas[editar | editar a fonte]

  • Bonjour tristesse (1954)
  • Un certain sourire (1955)
  • Dans un mois, dans un an (1957)
  • Aimez-vous Brahms? (1959)
  • Les merveilleux nuages (1961)
  • La chamade (1965)
  • Le garde du cœur (1968)
  • Un peu de soleil dans l'eau froide (1969)
  • Des bleus à l'âme (1972)
  • Un profil perdu (1974)
  • Le lit défait (1977)
  • Le chien couchant (1980)
  • La femme fardée (1981)
  • Un orage immobile (1983)
  • De guerre lasse (1985)
  • Un sang d'aquarelle (1987)
  • La laisse (1989)
  • Les faux-fuyants (1991)
  • Un chagrin de passage (1994)
  • Le miroir égaré (1996)

Relatos[editar | editar a fonte]

  • Des yeux de soie (1975)
  • Musiques de scène (1981)
  • La maison de Raquel Vega (1985)

Teatro[editar | editar a fonte]

  • Château en Suède (1960)
  • Les violons parfois (1961)
  • La robe mauve de Valentine (1963)
  • Bonheur, impair et passe (1964)
  • L'écharde (1966)
  • Le cheval évanoui (1966)
  • Un piano dans l'herbe (1970)
  • Il fait beau jour et nuit (1978)
  • L'excès contraire (1987)

Obras autobiográficas[editar | editar a fonte]

  • Toxique (1964, diario)
  • Réponses (1975)
  • Avec mon meilleur souvenir (1984)
  • Au marbre: chroniques retrovées 1952–1962 (1988, crónicas)
  • Répliques (1992, entrevistas)
  • ...Et toute ma sympathie (1993, secuela de Avec mon meilleur souvenir)
  • Derrière l'épaule (1998)

Publicadas posteriormente por L'Herne:

  • Bonjour New-York (2007)
  • Un certain regard (2008, compilación de material de Réponses e Répliques)
  • Maisons louées (2008)
  • Le régal des chacals (2008)
  • Au cinéma (2008)
  • De très bons livres (2008)
  • La petite robe noire (2008)
  • Lettre de Suisse (2008)

Biografías[editar | editar a fonte]

  • Brigitte Bardot (1975)
  • Sarah Bernhardt, ou le rire incassable (1987)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Jacob, Didier, "Farewell Sagan!" Arquivado 17 de xullo de 2009 en Wayback Machine.
  2. ↑ Traducida ao galego por Carlos Meixide (Rodolfo e Priscila, 2023).
  3. ↑ Paris Match 2889 29 de setembro de 2004
  4. ↑ "SAGAN Francoise, photo, biography". persona.rin.ru. Consultado o 13 de abril de 2018. 
  5. ↑ "Fransuaza Sagan - Women". the100.ru. Consultado o 13 de abril de 2018. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Gaffney, John; Holmes, Diana (2007). Stardom in Postwar France. Berghahn Books. p. 178. ISBN 978-1-84545-020-5. Consultado o 1 de xullo de 2015. 
  7. ↑ Berest, Anne (15 de xuño de 2015). Sagan, Paris 1954. Gallic Books, Limited. p. 7. ISBN 978-1-910477-15-1. 
  8. ↑ "French literary icon Sagan dies", BBC, 25 de setembro de 2004
  9. ↑ "Editions Stock" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 23 de setembro de 2015. Consultado o 19 de agosto de 2018. 
  10. ↑ Paris Match 2889 29 Sep 2004
  11. ↑ Campbell, Matthew, "Lesbian love triangle stirs Paris literati", The Sunday Times, 26 de decembro de 2007

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Françoise_Sagan&oldid=6611850»