Physalis

fisalis (xénero Physalis)

Physalis peruviana

Reino:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clase:	Magnoliopsida
Orde:	Solanales
Familia:	Solanaceae
Subfamilia:	Solanoideae
Tribo:	Physaleae
Subtribo:	Physalinae
Xénero:	Physalis

Especies

Véxase no texto.

Physalis (os fisalis) é un xénero de plantas da familia das solanáceas (familia da tomateira e a pataqueira), nativo das rexións temperadas, cálidas e subtropicais de todo o mundo.

Como ocorre con outras especies e froitas exóticas, os fisalis medran moi ben nas condicións galegas e do norte da península en xeral.

Nomes comúns[editar | editar a fonte]

Non ten a especie un nome vulgar galego agás o xenérico: fisalis,^{[Cómpre referencia]} xa que non é unha planta europea. No Perú coñécese como "aguaymanto" e "capulí". No Ecuador coma "uvilla", en México co nome de coztomate e en lingua otomí como depe; en Colombia "uchuva".

Descrición[editar | editar a fonte]

O xénero caracterízase polo seu froito arroibado, amarelento e miúdo, semellante en tamaño, forma e estrutura a un tomate, mais envolto en parte ou completamente por unha casca grande que deriva do cáliz.

O seu cultivo, orixinario de América do Sur, remóntase ao período dos Incas no Perú.

Caracterízase por ser unha baga carnosa, doce e un chisco aceda, bastante zumarenta en forma de globo ou ovoide cun diámetro. O seu peso aproximado varía entre 4 e 7 g de media, está cuberta por un cascabullo formado por cinco sépalos que o abeira de insectos, paxaros, patóxenos e condicións climáticas extremas.

Naturalización[editar | editar a fonte]

En Galiza e cornixa cantábrica cultívase xeralmente coma aproveitamiento marxinal porque medra de xeito doado nos climas frescos e húmidos de influencia mariña. En Asturias atópase incluso como subespontánea.

Propiedades[editar | editar a fonte]

Unha das principais características do froito son as súas excelentes cualidades nutricionais que foron pouco difundidas, especialmente as súas propiedades de redución de colesterol, o seu alto contido de fibra, vitamina A e apreciado polo seu excelente e alto contido de caroteno e vitamina C, e o seu baixo nivel de calorías. Rico en minerais, especialmente calcio, ferro e fósforo; contén niveis importantes de proteína. Fortalece o sistema inmunitario e a visión, ademais de funcionar como antioxidante. É ademais unha boa fonte de pectina. Outra das bondades do Physalis é a súa gran duración a temperatura ambiente da vida post colleita.

Composición nutricional (100 g de polpa)[editar | editar a fonte]

Calorías: 54
Auga g: 79
Proteínas g: 1,1
Graxas g: 0,4
Glícidos: 13,1
Fibra g: 4,8
Cinsas g: 1
Calcio mg: 7
Fósforo mg: 38
Ferro mg: 1,2
Vitamina A (UI):648
Tiamina mg: 0,18
Riboflavina mg: 0,03
Niacina mg: 1,3
Ácido ascórbico mg: 20
Polpa g /100 g froita: 70
Pela/100 g froita: 3,5
Sementes /100 g froita: 26,5

Usos[editar | editar a fonte]

O seu consumo é en forma natural, en fondos de chocolate, repostaría, xeleas, zumes, xeados, doces, marmeladas, en mollos para carnes brancas e ensaladas e incluso coma decoración de pratos especiais. Internacionalmente considéraselle coma unha froita exótica. Industrialmente fabrícanse marmeladas, néctares, zumes turbios, e conservas con resultados moi satisfactorios, ofrecendo un rendimento de 83 a 86% en polpa.