Saltar ao contido

Filosofía medieval

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Filosofía medieval
Instancia deaspecto nun período histórico e disciplina académica Editar o valor en Wikidata
Subclase defilosofía Editar o valor en Wikidata
Aspecto deIdade Media Editar o valor en Wikidata
Wikidata ] C:Commons ]

Denomínase filosofía medieval á filosofía dada en Europa e o Oriente Medio durante o período coñecido como Idade Media, período que se estende desde a caída do Imperio Romano de Occidente no século V até a caída do Imperio Romano de Oriente en 1453.

Os problemas fundamentais discutidos durante este período foron a relación entre a fe e a razón, a natureza e a existencia de Deus, os límites do coñecemento e a liberdade no home, a natureza dos universais e a individuación das substancias divisibles e indivisibles.

Delimitación histórica e temática

[editar | editar a fonte]

Desde un punto de vista histórico, a Idade Media esténdese desde a caída do Imperio Romano de Occidente até a caída do imperio bizantino, pero temáticamente, segundo autores como Gilson, a filosofía medieval iníciase no século II co diálogo entre a filosofía helenística e as grandes relixións monoteístas. Por isto algúns autores sosteñen que a filosofía antiga perde a súa antiga autonomía e devén ancilla Theologiae, vale dicir, pasa a estar subordinada ou cunha actitude servil con respecto á especulación relixiosa.

Etapas e representantes

[editar | editar a fonte]

A patrística é a fase na historia da organización e a teoloxía cristiá que abarca desde o fin do cristianismo primitivo, coa consolidación do canon neotestamentario, até ao redor do século VIII. Ademais da elucidación progresiva do dogma cristián, a patrística ocupouse sobre todo da apoloxía ou defensa do cristianismo fronte ás relixións pagás primeiro e as sucesivas interpretacións heterodoxas que logo darían lugar ás herexías.

O cristianismo é difundido masivamente polos profetas, tomando forza entre a poboación e desprazando ás relixións politeístas.

O seu nome deriva dos pais da Igrexa, os teólogos cuxa interpretación dominaría a historia do dogma. A influencia apoloxética debeuse entre outras cousas ao ataque hostil, e por penetrar nos datos da revelación, ou de formarse unha imaxe totalizadora do mundo e da vida humana á luz da fe. O progreso do implícito ao explícito foi un progreso na ciencia teolóxica; no proceso de argumentación e definición empregáronse conceptos e categorías tomadas da filosofía. A filosofía imperante era o platonismo, neoplatonismo (con toque estoico).

Os escritores cristiáns non fixeron distinción entre filosofía e teoloxía. Estes mostraron unha diverxencia de actitude ante a filosofía clásica: como inimiga ou como utilidade.

As sete artes liberais, segundo unha ilustración do século XII.

Tránsito ao mundo cristián

[editar | editar a fonte]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]